Saturday, September 20, 2008

ပစ္တိုင္းေထာင္

ပစ္တိုင္းေထာင္ဆိုတာ ဘယ္လိုဘဲပစ္လိုက္ပစ္လိုက္ အျမဲေထာင္လွ်က္ေလးေနတာကို ပစ္တိုင္းေထာင္လို ့ေခၚၾကတာကို အားလံုးသိၾကပါတယ္...။ ဒီပို ့စ္ေလးကို တင္တာက စာလာဖတ္တဲ ့သူေတြကို စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ဘဲ ေ၇းျပသလို ျဖစ္ေနမွာစိုးလို ့..
ေပ်ာ္စရာေလးတစ္ခုအျဖစ္ တင္တာပါ...။
ဒါေပမယ့္ ညစ္စရာေလးနဲနဲေတာ့ ပါတယ္...ခဏပါ..။ ေရးရမွာေတာ့ လက္တြန့္တယ္...ေၾကာ္ျငာသလိုျဖစ္ေနမွာစိုးတာရယ္...
အထင္ေသးခံရမွာစိုးတာရယ္ေၾကာင့္ပါ...။ ေနာက္ရွက္တယ္..လူသိမွာကို..။
ဒီလိုပါ...။
လူဟာ ကံဇာတ္ဆရာ စီမံမႈအတိုင္း ကျပရတယ္ဆိုတာေလးပါ...။ ကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ထဲမွာ မပါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ရင္ မျဖစ္လို ့မရ၊
ျဖစ္လာရပါတယ္...ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ ့ ေနရာမွာ ျဖစ္လာဘို ့ကလည္း တစ္ခ်ိဳ ့က ကူညီသူ ၊ တစ္ခ်ိဳ ့က ဖိႏွိပ္သူ အျဖစ္ ပါရမီ ျဖည့္ရေတာ့တာပါဘဲ...။ သူတို ့လည္း ေရွာင္လႊဲလို ့မရပါဘူး...။ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ...။
ေျပာင္းဖူးေလး ကို ဖတ္ဘူး ထားရင္ က်ေနာ္ ဇာတ္ထဲကို ပန္းခ်ီဆြဲဘို ့လိုက္သြားတာ မွတ္မိမွာပါ...။
က်ေနာ္က ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ခ်င္တာ တအားဘဲ..။ ဆိုင္မွာ စာလာဖတ္ေနၾက ဆရာထြန္းဆိုတာရွိတယ္..။ သူက မႏၱေလးက ေဗဒင္ေဟာတဲ ့
ဆရာ..။ က်ေနာ္က ပန္းခ်ီနဲ ့ေအာင္ျမင္မလားလို ့ေမးဘူးပါတယ္...။
သူက မင္း တစ္ျခား အနုပညာနဲ ့ပို ေအာင္ျမင္သြားမယ္လို ့ေဟာေတာ့.. လက္မခံခဲ ့ပါဘူး...ကိုယ္မွ တစ္ျခား အနုပညာ မလုပ္တတ္တာ.။
ဇာတ္ထဲ လိုက္ရတာကလည္း အိမ္မွာ ဘာသာေရး ၊လူမႈေရးေတြေၾကာင့္ အိမ္ကသြားထြက္မွ ကိုယ္သိခ်င္တဲ ့၊ ရွာေဖြခ်င္တဲ ့
အမွန္တရားတခုကို ရနိုင္မွာမို ့ စြန္ ့စားျပီးထြက္ရတာ..လူက ၁၆ ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္တတ္ေသးပါဘူး...။
ဒီေတာ့ ဘ၀ရပ္တည္ဘို ့ စားဘို ့ အလုပ္နဲ ့ေနရာ လိုေနျပီေလ...။ ေရႊဘို ကားဂိတ္က လဘက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ အလုပ္စံုစမ္းရင္း ဇာတ္မွာ ပန္းခ်ီဆရာလိုတယ္ဆိုလို ့ ေကာက္လိုက္သြားတာ...။ အစားအေသာက္ဆင္းရဲလိုက္တာ.. အိမ္မွာ မိုးလင္း လဘက္ရည္နဲ ့ထမင္းေၾကာ္၊ နန္းၾကီးသုပ္ စားေနၾကေကာင္ ....မိုးလင္းရင္ ဘာမွမစားရဘူး...။ အိမ္မွာက အသားဟင္းမပါရင္ ထမင္းမျဖစ္၊ ေန ့တိုင္းစားေနရတာ...အိမ္ကိုေတာ့ လြမ္းတယ္..ဒါေပမယ့္ မျပန္ေတာ့ဘူးလို ့ဆံုးျဖတ္ထားတာကိုး..။
တစ္ကယ္တမ္းၾက ဇာတ္ထဲမွာ ၂လ နီးပါးဘဲ ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ခဲ ့တာ ...။ ကံၾကမၼာက စ”ျပီေလ..။
က်ေနာ္လိုက္ရတာက မင္းသား၃ ေယာက္ ကတဲ ့ဇာတ္ပြဲပါ...။ ေခါင္းေဆာင္မင္းသားက အဖြဲ ့သားအားလံုးအေပၚမွာရင့္တယ္..။
ကိုယ္နဲ ့က လိုင္းမတူလို ့အရင္ ကဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္...ရွမ္းျပည္ကျပန္ဆင္းလာေတာ့ မိုးကုတ္မွာ ကရတယ္....။
ေဆာင္းတြင္းဆိုေတာ့ ေအးလိုက္တာ...။ ေပ်ာ္တယ္...အညာသားေလ..ထူးဆန္းတာေတြ ေတြ ့လို ့...တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး...
ေရခြက္ေလးထဲကို ေရထည့္ ျပီး ဇာတ္ရုံ အျပင္မွာ ၅ မိနစ္ေလာက္ထားလိုက္ရင္ ေရခဲ ျဖစ္ေနျပီ...အဲဒါကို သေဘာက်တာ..။
ကျပီး ၂ ည ေျမာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္မင္းသား ေခၚတယ္ဆိုလို ့သြားတာေပါ့...ဘာကိစၥ ရွိလို ့လဲလို ့ေမးေတာ့..
မနက္ကို မႏၱေလး တက္မလို ့ ငါ့ ေ၀ါ့ကင္းရႈး ေလွ်ာ္ေပးစမ္းပါတဲ ့..။
ဟာ....ကိုယ့္အိမ္မွာေတာင္ ကိုယ့္အက်ီ္ ္ ကိုယ္ေလွ်ာ္မ၀တ္ခဲ ့ရဘူး၊ သူ ဒီလို ခိုင္းတယ္..။ ေနာက္ ကိုယ့္တာ၀န္က ဒါမဟုတ္ဘူး..
ပန္းခ်ီဆြဲဘို ့ဘဲေလ..။ ဒးါနဲ ့ေျပာရတာေပါ့ ..ဒါက်ေနာ့္တာ၀န္မဟုတ္ဘူး..မလုပ္နိုင္ဘူးလို ့။ ဒီမွာ သူက ျခိမ္းေျခာက္တာဘဲ..။
ငါခိုင္းတာ မလုပ္ရင္ မင္း မနက္ဇာတ္က ထြက္သြားရေအာင္ ငါလုပ္လို ့ရတယ္ေပါ့..။
က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေဒါသျဖစ္တာ...။ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ အေျခအေနကလည္း မွီတြယ္စရာ လိုေနေသးေတာ့..စဥ္းစားရတယ္..။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္လုပ္ေပးရတာပါဘဲ...။ အဘြားနဲ ့ အေဒၚေတြသာေတြ ့ရင္ ေတာ့ ရင္ကြဲမွာ..။
မင္းသားက သူ ့ညီ တစ္၀မ္းကြဲကို အေဖၚ ထည့္ေပးတယ္...က်ေနာ္ ဘိနပ္ ေလွ်ာ္ေပးရတာ ည ၃နာရီေလာက္ရွိေနျပီ...။
ေအးလိုက္တာ..ေရက က်င္ေနတာဘဲ..။ ကိုင္လို ့ကိုင္ထားမွန္းေတာင္ မသိရဘူး...။ႏွင္းေတြကလည္းက်ေနတာ..။
ျပီးတာနဲ ့ဘိနပ္ကိုေပးရင္း သူ ့ညီကို က်ေနာ္ ေျပာတယ္...
“ မင္းအကိုက ငါ့ မာနကို ေစာ္ကားလိုက္ျပီ...ငါမင္း အကိုကို လက္စားေခ်မယ္လို ့ေျပာလိုက္ပါ” လို ့။
သူ ့ညီက ျပန္ေျပာတာေပါ့..မင္းသားက လာေမးတယ္ “ မင္းက လက္ခ်င္း ယွဥ္မလို ့လား”တဲ ့။
က်ေနာ္က မလုပ္ပါဘူးလို ့...တစိမ့္ စိမ့္ ေတြးျပီး နာက်ဥ္ေအာင္ လုပ္မွာပါ...ရိုးသားစြာနဲ ့ေပါ့ လို ့ေျပာေတာ့ သူက ရယ္ေမာျပီး
“ မင္းစိန္ေခၚတာကို ငါ လက္ခံတယ္”တဲ ့..။
ေနာက္ရက္ မိုးလင္းတာနဲ ့ ေစတီေလးတစ္ဆူကို က်ေနာ္သြားပါတယ္ ...ေနာ္ လူငယ္ဆိုေတာ့ ေျပာသင့္ မေျပာသင့္ မစဥ္းစားဘဲ.. ဘုရားမွာ မ်က္ရည္က်ရင္းသစၥာ ဆိုခဲ ့ပါတယ္...။
“ အရွင္ဘုရား....ယေန ့မွ အစ က်ေနာ္ ( အဲဒီတုန္းက တပည့္ ေတာ္လို ့ ေျပာရမွန္း မသိေသးပါ) မင္းသား ျဖစ္ေအာင္ က်ိဳးစားပါမည္
အခု အသက္ ၁၆ ႏွစ္ပါဘုရား...က်ေနာ္ အသက္၂၀ ျပည့္ လို ့မွ ေခါင္းေဆာင္မင္းသား မျဖစ္ခဲ ့ရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၾကိဳးဆြဲ( ဆြဲၾကိဳး)
ခ်ျပီး သတ္ေသပါမယ္ ဘုရား” လို ့ သဲေတြကိုင္ျပီး သစၥာ ဆိုခဲ ့ပါတယ္...။
က်ေနာ္ အျပင္းအထန္ေလ ့က်င့္ပါတယ္...။သေဘာေကာင္းတဲ ့မင္းသားအလတ္ဆီမွာ အက သင္တယ္..မင္းသမီးေတြကို ေ၇ခပ္ေပးျပီး အကသင္တယ္...ကံၾကမၼာ အလွည့္ အေျပာင္းနဲ ့ၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ထဲနဲ ့လက္ေထာက္မင္းသား ျဖစ္ခဲ ့ပါတယ္...
( တခ်ိဳ ့ဆို ယိမ္းမင္းသား အျဖစ္နဲ ့ အနည္းဆံုး ၅ႏွစ္ေလာက္ၾကာပါတယ္)။
၁၈ႏွစ္အရြယ္မွာေတာ့ ဇာတ္ တဖြဲ ့လံ ုးကို ဦးေဆာင္ကျပနိုင္တဲ ့ ေခါင္းေဆာင္မင္းသားျဖစ္ခဲ ့ပါေတာ့တယ္...။
ေခါင္းေဆာင္ မင္းသားျဖစ္ျပီး ၅ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဘိနပ္ေလွ်ာ္ခိုင္းတဲ ့မင္းသား ဇာတ္ပြဲနဲ ့က်ေနာ့္ ဇာတ္ ပြဲေတာ္တစ္ခုမွာ
အျပိုင္ကရပါတယ္....
ဘိနပ္ေလွ်ာ္တုန္းက က်တဲ ့မ်က္ရည္က ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ ေျခာက္ေတာ့တာပါ...။
ပြဲခင္း၂ ခု ယွဥ္ကမယ့္ ပထမ ည ကတည္းက သူ ့ဆီကို သြားေတြ ့ပါတယ္...သူမွတ္မိတယ္...ဒါေပမယ့္ ပြဲျပိဳင္ကမယ့္ မင္းသား...
( .............)ဆိုတာ သူမသိခဲ ့ပါဘူး...က်ေနာ္ေျပာျပမွ သူသိတာပါ...။ သူ က်ေနာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ ေနတာ အၾကာၾကီးဘဲ။
ျပိဳင္ျပီ ဆိုမွေတာ့...ဗ်ာ..။ သူ ့ပြဲခင္းၽမွာ လူ မရွိသေလာက္ျဖစ္ေအာင္ကို ပညာကုန္ ကျပခဲ ့တာပါ...။
ဒါ အက ျပိဳင္တာ မဟုတ္ဘူး...မာနနဲ ့ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္ရဲ ့သိကၡာကို ျပိဳင္တာေလ...။
၃ ည ကတာပါ...။ ေနာက္ဆံုးည ႏွစ္ပါးသြားျပီးေတာ့ က်ေနာ္ သူ ့ဆီ ကို သြားပါတယ္...လဘက္ရည္ မုန့္၊ စီးကရက္ဘူးေတြနဲ ့ပါ..။
သူစားပါတယ္ လက္ခံပါတယ္...
က်ေနာ္ကလည္း ဘာမွ မေျပာဘဲ သူကထားတဲ ့ေတာင္ရွည္ပုဆိုးေတြကို ယူေခါက္ေပးေနတာပါ...။
က်ေနာ္ မေပ်ာ္ပါဘူး...၀မ္းနည္းေနတာဘဲ သိပါတယ္...။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္သူ ့ကို “ အကို ဘိနပ္ေလွ်ာ္စရာရွိေသးလား” လို ့ေမးပါတယ္...။
သူက်ေနာ့္ကို လွမ္းဖက္ျပီး “ ငါ ...မင္းကို ရႈံးသြားျပီ” လို ့ေျပာပါတယ္...။
သူ မ်က္ရည္က်ေနပါတယ္...က်ေနာ္လည္း မ်က္ရည္က်ေနခဲ ့တာပါဘဲ...။
သူ က်ေနာ့္ ဆရာပါ....
ေအာင္ျမင္တဲ ့မင္းသားတစ္လက္ျဖစ္ဘို ့ သူ ပါရမီ ျဖည့္ ေပးခဲ ့တာပါ.....။ အဲဒီကတည္းက လက္စားေခ်တဲ ့အလုပ္ကို မလုပ္ေတာ့တာ ခုထိပါဘဲ..။
က်ေနာ္ ၁၃ႏွစ္ ေခါင္းေဆာင္မင္းသား၊ဇာတ္မင္းသားေလး ျဖစ္ခဲ ့တာေပါ့...။
ပစ္တိုင္းေထာင္ေလးေလ။ ခုေတာ့ သမီးငယ္ ကို အေမြ ေပးထားပါတယ္...။ ဒီနိုင္ငံ မွာ နိုင္ငံ ေပါင္းစံုရဲ ့ယဥ္ေက်းမႈ အနုပညာကျပပြဲ ေတြ ေလာက္ဘဲ က်ေနာ္ က” ေတာ့တယ္...။
မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ကျပရင္း ရိုက္ထားတဲ ့ပံုေလး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္...။
ရွက္တယ္....။
( အနုပညာ နာမည္ကိုေတာ့ မေျပာခ်င္ပါ...က်ေနာ္ နာမည္နဲ ့ပတ္သက္ျပီး...သူမ်ုး ဘ၀ ေတြ ထိခိုက္နိုင္လို ့ပါ...က်ေနာ္ ကျပမႈ ၇ပ္ဆိုင္းခဲ ့တာ ျငိ သြားလို ့ပါ)...။
ေလာကဟာ ဆန္းၾကယ္ပါတယ္...တခ်ိဳ ့အျဖစ္ေတြက စိတ္ကူးယဥ္တာထက္ ပိုျပီး ဆန္းၾကယ္တတ္ပါတယ္..။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ကယ္ျဖစ္ခ်င္ တစ္ကယ္လုပ္ပါ....မျဖစ္နိုင္တာ မရွိပါဘူး......မျဖစ္ေသးတာဘဲ ရွိတာပါ...။


ပစ္တိုင္းေထာင္ေလး
ပညာအေမြယူတဲ ့သမီးငယ္

သစ္နက္ဆူး

13 comments:

ေအာင္သာငယ္ said...

အံ့ၾသစရာပဲ ကိုသစ္ေရ
ေလာကၾကီးကလည္း ထူးဆန္းသလို
ကိုသစ္ကလည္း ထူးဆန္းတာပဲ

ဂ်စ္တူး - gyit_tu said...

ကိုဆူးဘ၀ဇာတ္လမ္းေတြက ပို၂ျပီး စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္လာျပီ ။ ဖတ္ျပီးတိုင္း အံ့ၾသတာေတြေရာ ၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာေတြေရာ ၊ ျပံဳးမိတာေတြေရာ အမိ်ဳးစံုပါပဲ ။ ကိုဆူးရဲ့ အေၾကာင္း ဆက္ေရးရင္း သားသမီးေလးေတြအေၾကာင္းလည္း ထည့္ေရးပါဦး ။

ကိိုဆူးဆီမွာ အနုပညာေသြးက ေမြးတည္းက သူ ့အလိုလိုပါလာတယ္ဆိုတာကေတာ့ ျငင္းစရာလိုမယ္ မထင္ဘူးေနာ္ ။

Taungoo said...

ဒီပို႔စ္ဖတ္ျပီးမွ နည္းနည္းေတာ့ ရုပ္လံုးေပၚလာျပီ။
ဆက္စပ္ေတြးယူလို႔ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ နားမလည္တဲ့ အပိုင္းေလးေတြက်န္ေသးေတာ့ ေစာင့္ရဦးမွာပဲဗ်။

ေမတၱာျဖင့္

... said...

အကိုေရ...

ဘာမွမေၿပာနိုင္ေလာက္ေအာင္အံႀသရပါတယ္..
အရမ္းလဲထူးဆန္းေနပါတယ္...
အကိုဘုရားမွာသစၥာဆိုတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့
့အရမ္းေအာ္ရီရတယ္.
ေနာက္ေတာ့အကိုမင္းသားၿဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ
တကယ္ေတြ႔ေတာ့မယံုနိုင္ေအာင္အံႀသသြားတယ္.. အကိုေရဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္အရမ္းေလးစားတယ္..
ဂုဏ္ယူတယ္..
အကိုရဲ႕ဇြဲကိုအားက်တယ္...
အကိုကတကယ့္အနုပညာရွင္ပဲ..

ရွင္မင္း

စူး said...

ဟယ္...
သမီးငယ္ေတာင္ အဲ့ေလာက္ၾကီးပီလားးး
ခ်စ္စရာေလး..
ေဖေဖဆိုရင္ေတာ့ ျမင္တာနဲ့ နာမည္သိမွာ..
ေဖေဖက ဇာတ္သရဲပါ။

ဘဝကို ဒီလိုပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္တာ ဂုဏ္ယူမိသလို တကယ္လဲ အားက်မိပါတယ္။

ေလးစားပါတယ္။ ဘဝကို အရံွဳးမေပးပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္လို႔ပါ။

pandora said...

၈၈ခုႏွစ္ မတိုင္ခင္အထိ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ရြာက အမ်ိဳးေတြဆီ ဘုရားပြဲအခ်ိန္ေရာက္တိုင္း သြားလည္ေလ့ရွိတယ္ တယ္။ ဘုရားပြဲမွာ ဇာတ္ပြဲ မိုးတလင္း ၾကည့္ရတာ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။

မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကိုဆူးရဲ႕ အႏုပညာေတြကို သိခြင့္ရတာ အံ့ၾသ၀မ္းသာမိပါတယ္။

ေရွ႕ကပို႕စ္မွာ သားေလးက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာကုိ ၾကည့္ကတည္းက ထင္ေတာ့ထင္သား။

သမီးေလးကလည္း မင္းသမီး၀တ္စံုေလးနဲ႕ သိပ္လွတာပဲ။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

ကုိသစ္နက္ဆူး သမီးက အေခ်ာေလးပဲ။
ကုိသစ္နက္ဆူး ရဲ႕ဇြဲနဲ႕ ၾကဳိးစားမႈကုိ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။

Moe Cho Thinn said...

ကိုသစ္နက္ဆူးေရ
ေျပာတဲ႔အတိုင္း မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားမိပါတယ္။ ပန္းခ်ီကေန မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင္႔ မင္းသားဘ၀ကို လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းပစ္ႏိုင္ရဲ တဲ႔ စိတ္ကုိေတာ႔ အံ႔ၾသလို႔ မဆုံးဘူး။
အမသာဆိုရင္ေတာ႔ ၀ါသနာမပါဘဲ မလုပ္ႏိုင္ဘူး ထင္တယ္။ ဘက္စုံ အႏုပညာရွိတာပဲေနာ္။

imaginary clouds no 2 said...

”--------------”

ဖတ္ရင္းနဲ႔ အံၾသမူေတြၿဖစ္လာတယ္ ။ တေန႔က မွတ္ခ်က္ထဲမွာ ကံ ဇာတ္ဆရာဆိုတာကိုေတြ႔လိုက္ေသးတယ္ ။ ၿဖစ္ရပ္ဆန္းၾကယ္ေတြေရာ အံၾသမိတယ္ ။

ပန္းခရမ္းျပာ said...

စဖတ္တုန္းကေတာ့ ဝတၳဳတို ထင္ေနတာ။ ဓာတ္ပံုေတြ ေတြ႔မွပဲ တကယ့္အျဖစ္လို႔ သိလိုက္ရတယ္။
အၿငိဳးနဲ႔ လက္စားေျခဘို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ ခြင့္လႊတ္ႏိွဳင္ေသးတယ္ေနာ္။ ေလးစားစရာပါပဲ။

တန္ခူး said...

ကိုသစ္နက္ဆူး… ေနာက္ပို ့စ္ေတြ မွာ ေနာက္အနုပညာေတြ ထပ္ထြက္လာဦးမယ္ထင္တယ္… အနုပညာဘက္စံုရသူလို ့ ထင္ေပမယ့္ အကေတာ့ မထင္ထားဘူး… ကြ်န္မလဲ အက ၀ါသနာပါတယ္… ဒါေပမယ့္ သၾကၤန္အက ကလြဲလို ့မကတတ္ဘူး… သမီးေလး ေမြးရင္ ျမန္မာအက သင္ေပးမယ္လို ့ စိတ္ကူးထားတာ ခုသားေလးဆိုေတာ့ ဂီတပဲ သင္ေပးရေတာ့မွာ… သမီးေလးက ခ်စ္စရာေလးေနာ္… အနုပညာအေမြေပးနိုင္သူမို ့ေလးစားလ်က္ပါ….

TNS said...

ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ....
ကို ေအာင္သာငယ္၊ ဂ်စ္တူး၊ ကိုေတာင္ငူ၊ ရွင္မင္းညိဳ၊
ျမတ္နိဳး၊ ပန္ဒိုရာ၊ ပံုရိပ္၊ မမိုးခ်ိဳသင္း၊ပန္းခရမ္းျပာ၊
မတန္ခူး၊ညီေလး ေမာင္မ်ိဳး၊ ကိုေ၀လင္း၊ႏွင့္ညီေလး
icn2 ႏွင္ ့ က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို လာေရာက္ လည္ပါတ္ျခင္း ၊ ကြန္မန္ ့ မ်ားျဖင့္ ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္စြာ
အားေပးျခင္း၊ စီေဘာက္တြင္ အေမာေျပေလးမ်ား ထားခဲ ့ၾကေသာ မိတ္ေဆြ ညီအကို ေမာင္ႏွမ မ်ားကို ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္...။
ဆက္လဲ က်ိဳးစားေရးသြားပါ့မယ္...။

SDL said...

ေနာက္က်မွ ဖတ္ေတာ့ ေကာမန္႕ေတြ ေနာက္က်ကုန္ျပီ....
မိတ္ကပ္လိမ္းထားေတာ့ ကိုသစ္နက္ဆူးကို ဘယ္သူမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္....
သမီးေလးက ေခ်ာေခ်ာေလး....