Tuesday, March 16, 2010

အနီး အေ၀း

လူသည္ ဘ၀တခုကို စြဲလန္းျခင္းစိတ္ျဖင့္ အရင္းခံကာ ျဖစ္တည္ၾကသည္..။ ေမြးဖြားျခင္းမတိုင္မွီက စတင္ သေႏၶတည္ေသာ စြဲလန္းစိတ္သည္
( ဘုရား ၊ရဟႏ ၱာမွ အပ) ေသသည္အထိတိုင္ ဖယ္ခြာဘို ့မလြယ္လွေပ။
ဘ၀ဘ၀မ်ားစြာက စြဲလန္းျခင္းေၾကာင့္ ဘ၀မ်ားစြာကိုပင္ ထပ္ျဖစ္ေစသည္။ ေလာကုတၱရာလမ္းအျမင္အရ ရုပ္နာမ္တြဲျပီးျဖစ္ေပၚလာေသာ သတၱ၀ါတိုင္း စြဲလန္းစိတ္ မကင္းေပ..။
ထို ့ထက္ ပိုသည္က လူ ့နယ္ပယ္ သို ့၀င္ေရာက္လာျပီးသည့္ေနာက္ က်င္လည္ၾကီးျပင္းရေသာ အသိုင္းအ၀န္းတြင္ ေရွးရိုးစြဲလန္းမႈတို ့ ့ကိုထပ္မံသင္ယူရျခင္းပင္ျဖစ္သည္..။ ေနမႈ၊ထိုင္မႈ၊ ေျပာမႈ၊ဆိုမႈ
အပါအ၀င္ ယံုၾကည္မႈမ်ားကိုပါ ေခါက္ရိုးက် လိုက္နာရေတာ့သည္…။
ထိုလိုက္နာသင္ယူရေသာ သေဘာတရားတို ့သည္ပင္လွ်င္ အနီးအေ၀း သေဘာကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။
မ်ိဳးကြဲ ငါးတစ္ေကာင္ကို အျခားမ်ိဳးမတူေသာ ငါးအုပ္ထဲသို ့ေရာထည့္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုငါးသည္ ဘ၀ ေျပာင္းမသြားနိုင္ေပ။ ဥပမာ…ငါးခူတစ္ေကာင္ကို ငါးသေလာက္ေမြးထားေသာ ကန္ထဲသို ့ထည့္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုငါးခူသည္ ငါးသေလာက္ျဖစ္မသြားပါ..။ သူ ့တြင္ ကိုယ္ပိုင္အမူအရာ၊ ကိုယ္ပိုင္အေရာင္အဆင္း ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္..။ သို ့ေသာ္ သဘာ၀သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ မူေသ
ရုပ္ျဖစ္တည္မႈအရ..သူသည္ လံုး၀ျငင္းမရေသာ ငါးစစ္စစ္တစ္ေကာင္သာ ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္သည္ ငယ္ကတည္းက မိဘမ်ားႏွင့္အတူေနရေသာ္လည္း ေ၀းေနခဲ ့သည္..။
က်ေနာ္ အၾကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စဥ္းစားခဲ ့သည္..စဥ္းစားျပီးတိုင္းလည္း က်ေနာ္ျပံဳးတတ္သည္။
က်ေနာ့္သား ေနာင္ေနာင္ကို ေမြးကင္းစ ကတည္းက…ဥပမာ မမိုးခ်ိိဳသင္း…သို ့မဟုတ္..ေပါက္…သို ့မဟုတ္ မမခင္ဦးေမ၊ ပန္ဒို၊မသက္ေ၀….သူတို ့ေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုမ်ား ၊ဇာတိလမ္းျပတ္၊ ဇာတိေပ်ာက္က်ေနာ္ ေပးခဲ ့လွ်င္၊ ေနာင္ေနာင္ ၾကီးလာေသာအခါ က်ေနာ့္ကို အေဖဟု သတ္မွတ္မည္မဟုတ္ သလို၊ နာယူၾကီးျပင္းမႈသေဘာတရား၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ပံု၊ ေနထိုင္မႈ စ၇ိုက္
တို ့သည္ က်ေနာ္ႏွင့္ လားလားမွ် တူမည္မဟုတ္ေပ..။
ဆိုလိုျခင္သည္က လူတစ္ေယာက္ ၾကီးျပင္းရေသာ ပါတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ဆိုးေပးလိုက္ေသာ အေရာင္ သေဘာကို ေျပာလိုျခင္းပင္။
က်ေနာ္က ပံုစံခြက္ဆန္ေသာ ဘ၀ကို မၾကိဳက္တတ္ပါ၊ သို ့ေပမယ့္ စဥ္းစားျခင္းကိုေတာ့ ၾကိဳက္သည္။
ငါးတစ္ေကာင္ ဘ၀ေျပာင္းမသြားေသာ္လည္း လူသည္ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္ေသာ သေဘာႏွင့္ မသိမသာေလးညင္သာစြာကပ္ပါလာတတ္ေသာ စြဲလန္းျခင္းေၾကာင့္ ဘ၀ေတြျခားနိုင္သည္..။
လမ္းေတြ ေျပာင္းနိုင္သည္..။ ရပ္တည္မႈေတြ ေျပာဆိုမႈေတြ ေျပာင္းလဲနိုင္သည္။ အထူးျခားဆံုးကား
နီးလွ်က္နဲ ့ေ၀းသြားနိုင္သည္..။
ဘာသာေရးသေဘာတရားေတြကို က်ေနာ္မေျပာခ်င္ ၊မေရးခ်င္ေသာ္လည္း မိဘရင္ခြင္ႏွင့္
ေ၀းခဲ ့ရေသာ ၊ေ၀းေနဆဲျဖစ္ေသာ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ၾကံဳေတြ ့ရေသာ အေၾကာင္းအရာ၏
အ၇င္းခံ ကို ေျပာမွရမည္။
မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္ ၃တန္းအရြယ္ေလာက္ကျဖစ္သည္၊ အိမ္ေတာင္ဘက္ ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးထဲတြင္ ႏြားေတြ ျမက္စားေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ကမၻာၾကီးသည္ အျပားၾကီး၊ အေပၚက မိုးတိမ္ အခံုးၾကီးႏွင့္ အုပ္ထားျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဘယ္ကေနဘယ္လို စဥ္းစားလိုက္မိမွန္းကို မသိပါ..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္သိလိုက္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို အိမ္သို ့ျပန္ေျပးလာျပိး အကိုအၾကီးဆံုးကို
ကမၻာၾကီးသည္ အျပားၾကီး မျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ေန၀င္ ေနထြက္ျခင္းသည္ အေရွ ့မွ ထြက္ျပီး အေနာက္အရပ္သို ့၀င္ျခင္းေၾကာင့္ ကမ ၻာသည္ လံုးကို လံုးရမည္။ အကယ္ေရြ ့အျပားၾကီးကို အမိုးအုပ္ထားပါက ဒီေန ့..မနက္ ေနလးံုသည္ အေရွ ့မွ ထြက္ျပီး အေနာက္ကို ၀င္လွ်င္ ေနာက္ေန ့မနက္လင္းလွ်င္ ေန သည္ အေနာက္အရပ္မွျပန္ထြက္ကိုထြက္၇မည္..ယခု အေနာက္က ေနမထြက္ဘဲ အေရွ ့အ၇ပ္ကပင္ ေနျပန္ထြက္ျခင္းေၾကာင့္ ၊ ကမ ၻာၾကီးသည္ လံုးေနသည္ဟုေျပာျပေသာအခါ နဖူးကို လက္သီးႏွင့္ ခတ္ဆတ္ဆတ္ ထို းျပီးသည့္ေနာက္ အေဖတို ့ကို သံေတာ္ဦးတင္ျပီးသကာလ တမ်ိဳးလံုးတစ္ေဆြလံုး တစ္မိသားစုလံုး ျပားေနေသာ ကမ ၻာၾကီးကို က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ထူးထူးျခားျခား လံုးေသာေၾကာင့္ ညေနစာထမင္းလံုး၀မေကၽြးဘဲ ထားေလသည္။
ကေလးေတြး ကေလးအသိႏွင့္ က်ေနာ္စဥ္းစားေျပာဆိုလိုက္ေသာ အလံုးအျပားဇာတ္လမ္းသည္
အနီးအေ၀း၏ အစဟု က်ေနာ္ ထိုစဥ္က မထင္ခဲ ့ပါ..။
က်ေနာ္ ၄တန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္တြင္ အေမ ့၏ဖခင္ က်ေနာ့္ အဘို း ဗလီေက်ာင္းတြင္ ၀တ္ျပဳအျပီး
စားေသာက္မႈမ်ားအားလံုးျပီးေသာ အခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသမံတလင္းေပၚတြင္ ပစ္ခ်ထားခဲ ့ေသာ ဌက္ေပ်ာခြံကို နင္းျပီး ေခ်ာ္လဲက်ျပီး ဦးေဏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ကာ ဆံုးပါးခဲ ့သည္။ထိုစဥ္က က်ေနာ္မငိုပါ။
ငိုရမည္ဟု မသိပါ.။ မမ( အမ ၀မ္းကြဲ )လက္စြမ္းျပ လိမ္းေပးထားေသာ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားေလးႏွင့္
အိမ္ေရွ ့မွာထိုင္ေနတုန္း မမအမ်ိဳးသား ကိုခ်စ္ေဆြက “ညီညီ မင္းအဘို းဆံုးတာ မင္းက မငိုဘဲနဲ ့သနပ္ခါးေတြလိမ္းျပီး လာထိုင္ေနတယ္…ဖ်က္လိုက္ဖ်က္လိုက္” သူေျပာမွ သနပ္ခါးဖ်က္ရမည္ဆိုတာသိျပီး တံေတြးႏွင့္ ပြတ္သတ္္ ဖ်က္လိုက္ရသည္..။
ငိုရမတဲ ့လား………
ငိုရမတဲ ့လား……..
ဒါဆို……ဘာသာေရးေန ့ၾကီးမ်ားတြင္ လႈဒါန္းေသာသေဘာျဖင့္ ႏြားမ်ားကို သတ္ကာ အရပ္ေ၀ၾကသည္။
မသတ္ျဖတ္မွီ ႏြားကို ပန္းေတြ ဆင္ေပးထားျပီး တိုင္မွာ ခ်ည္ထားခ်ိန္တြင္ ႏြားမ်ား မ်က္ရည္က်ေနသည္ကို က်ေနာ္အမ်ားၾကီိးေတြ ့ဘူးပါသည္။ ဆိတ္ကေလးေတြဆို လွ်င္ မ်က္ရည္က်ရံုတင္မက အဆက္မျပတ္ ေအာ္ေနတတ္သည္..။
ေသဆံုးျခင္း …သတ္ျဖတ္ျခင္း
ငိုေၾကြးျခင္း…………………….
“ေသ”ေသာအခါ ငိုၾကျပီး…“ သတ္” ေသာအခါ အဘယ္ေၾကာင့္ မငိုသနည္း…
အသတ္ခံရသူတို ့၏ မ်က္ရည္ကို အဘယ္အေၾကာင္းအရာက မျမင္မေတြ ့့နိုင္ေအာင္ ကာဆီးထားသနည္း။
အဘိုးဆံုးေသာေန ့……၄တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္တြင္
“တိရိစၦာန္သတၱ၀ါ၊တို ့သည္ လူသားမ်ားစားရန္ ……………………..မွ ဖန္ဆင္း ေပးထားသည္ ဟူေသာ
စကားသည္..တဖက္သားကို မညွာတာရာေရာက္သည္..မညီမွ်ဟု ေတြးမိလိုက္သည္ႏွင့္ မမေယာက်ၤားကို က်ေနာ္ အေမၾကီး( အေဖ့မိခင္) တို ့အိမ္သြားေတာ့မယ္ဟုေျပာျပီး တခါတည္း ထထြက္ခဲ ့သည္.။
ေနာက္ေန ့မာမီ( က်ေနာ့္အေမ)ႏွင့္ ေတြ ့ေသာအခါ “မင္းမေန ့က မင္း“သာသာ”(အဘိုး)မရပ္ဒ္( အသုဘ အခမ္းအနား)မွာတုန္းက ကပါရ္ဆန္(သခ်ိၤဳင္း) မွာ မေတြ ့ဘူး ..ဘယ္သြားေနလဲ ”ဟု ေမးေသာအခါ
“ အေမၾကီးတို ့အိမ္မွာ ပန္းခ်ီဆြဲေနတယ္” ဟု ေျပာျပီးေသာအခါ မာမိီ ထပ္ငို ေလသည္..။
မာမီငိုေနသည္ကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းပါ..။
တျဖည္းျဖည္းနဲ ့က်ေနာ္ပိုျပီး ေ၀းခဲ ့ေလျပီ..။
စာဖတ္အားေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် က်ေနာ္သည္ အိမ္မွာ သီးျခားအေရာင္ တစ္ေရာင္ျဖစ္လာခဲ ့သည္..။
ဘယ္လိုမွ ေရာစပ္မခံေသာ …ဆန္ ့က်င္ဖက္ အသြင္ေဆာင္သည့္ အေရာင္ျဖစ္လာေသာအခါ…..
က်ေနာ္ မိဘရင္ခြင္ႏွင့္ အေ၀းၾကီးေ၀းခဲ ့ေပျပီ။
…………………..
…………………..
…………………..
သမီးၾကီး ၆ႏွစ္အရြယ္ေလာက္တုန္းက က်ေနာ္ ပန္းခ်ီဆြဲျခင္း ခဏနားသည့္အခ်ိန္တြင္ သမီးႏွင့္ အတူေဆာ့သည္။ လက္ေ၀ွ ့ထိုးတမ္း နပန္းလံုးတန္း ကစားသည္၊ ပထမ သမီးကို အနိုင္ေပးျပီး ကိုယ္က ေအာက္ကဘဲေနေပးသည္..သူေမာေနမွ ေျခေတြ လက္ေတြကို ကိုယ္က ခ်ဴပ္ထားျပီး သူမရုန္းနိုင္ခ်ိန္ဆို က်ေနာ္က သမီး ေမးေစ ့ေလးကို ကိုင္ျပီး…
“ ကိုင္း…ဘာတတ္နိုင္ေသးလဲ …ကိုယ့္လူ..”ဟု ျပံဳးျပီးေမးလွ်င္…
“ ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး ေဖ့ေဖ ရယ္” ဟု သမီးက ေျပာတတ္သည္။
………………………….------…………………………
က်ေနာ္ ျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္စဥ္ကလည္း မိဘကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ဘူးပါသည္။
ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ေနထိုင္တုန္းကလည္း တတ္နိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ပါသည္။ သို ့ေသာ္ က်ေနာ္ မေထာက္ပံ့့လွ်င္လည္း ဘာမွကို မႈစရာမလိုေအာင္ အေဖတို ့က စီးပြားေရးေကာင္းပါသည္..။
ဥေရာပ ေရာက္ျပီိးသည့္ေနာက္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ပစၥည္းေတြပို ့ေပးပါသည္..။ ေငြေၾကးလဲ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေထာက္ပ့့ံေပးခဲ့ပါသည္။ နာရီ၊ ကင္မရာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၀ယ္ေပးခဲ ့ရာက
အေဖက …ငါးမွ်ားတန္ ေကာင္းေကာင္း ၀ယ္ေပးပါ..တဲ့..။
ငါးမွ်ားတန္က ေစ်းမၾကီးပါ….သို ့ေသာ္ က်ေနာ္ ဘယ္လိုစိတ္နဲ ့၀ယ္ရမွန္း မသိ။
ကြင္းဆက္ေတြကို စဥ္းစားေနရင္း လက္တြန္ ့ေနခဲ့သည္။ ေငြကိုသာ ခဏခဏ ပို ့ျပီး၊ ငါးမွ်ားတန္ကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေသာ္လည္း အေဖကေတာ့ ခဏခဏ ထပ္မွာခဲ ့သည္..။
ကိုယ္တိုင္ သူ ့အသက္သတ္ျခင္းသည္ အကုသိုလ္အလုပ္ဟု စြဲလန္းေနစိတ္ႏွင့္ ၾကံရာပါျဖစ္မွာ
ေၾကာက္ျပီး မ၀ယ္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
“ ျမစ္၏ တစ္ဖက္ကမ္းမွ ဟိုမွာဘက္ကမ္းသို ့ေဖာင္ကို အသံုးျပဳျပီး ကူးခတ္သြားသူသည္ တစ္ဖက္ကမ္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ မိမိစီးနင္းလာေသာ ေဖာင္ကို သယ္ယူျပီး ထမ္းသယ္သြားစရာမလို ေပ”။
ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ကိုသာ ၾကည့္ရႈေစေသာ တရားသေဘာကို ႏွလံုးသြင္းျပိီး…………………………
သူငယ္ခ်င္း (ငါးမွ်ား ဆရာၾကီး) အကူအညီျဖင့္ ငါးမွ်ားတန္ အေကာင္းစား တလက္ ၀ယ္ပို ့ေပးခဲ့ေလသည္..။ ပို ့ေပးျ႔ပီးေနာက္ အေဖ့ဘက္ကလဲ ဘာမွ မေျပာ ကိုယ့္ဘက္ကလဲ ၀ယ္ေပးခဲ့သည့္
အျဖစ္ကို ေမ ့နိုင္ေအာင္ ေနထိုင္ခဲ ့ေလသည္..။
ေငြကိုေတာ့ ၂လတခါ အလံုးအရင္းနဲ ့ပို ့ေပးျပီး ေက်းဇူးဆပ္ခဲ ့ပါသည္..။
ငါးမွ်ားတန္ေလးကိုလဲ ေမ့သေလာက္ျဖစ္ေနခဲ ့ေပျပီိ..။
…………………………………
…………………...
ဲ ျပီးခဲ့တဲ့ တပါတ္ႏွစ္ပါတ္ေလာက္က မမက သူ ့တူမေတြနဲ ့သူ ့ေယာင္းမအတြက္ အမရပူရ ၾကိဳးၾကီးခ်ိတ္ထမီနဲ ့
ေမရွင္ ရင္ဖံုးအက်ီ ၤေလးေတြ ပို ့ေပးလာရင္း ပါလာသည့္ စာေတြကို အားရပါးရဖတ္ရသည္…
အေဖ ေရးလိုက္ေသာ စာလဲ ဖတ္ရပါသည္...............။
“ ညီညီေရ…မင္းပို ့ထားတဲ ့ေငြေတြကို စုစည္းထားျပီး အလုပ္တခု လုပ္ထားတယ္..အရင္က မေျပာေသးတာက လုပ္ငန္းလဲ အေကာင္အထည္ မျပနိုင္ေသးသလို…ေနာက္ မင္းကိုလဲ ၀မ္းသာေစခ်င္
လို ့ပါ..မင္းပို ့ထားတဲ ့ေငြေတြနဲ ့ အပါတို ့ ၃ဧကက်ယ္တဲ ့ေျမေနရာ၀ယ္ျပီး ငါးေမြးျမဴေရးကန္ ၂ကန္ လုပ္တယ္၊ ေနာက္ ေျမဧက ၁ဧက အက်ယ္မွာက ငါးကန္တစ္ကန္ သပ္သပ္တူးထားျပီး ငါးေတြ ေမြးခဲ ့တာ။
အခု ငါးေတြ ေဖာ္ေတာ့ ပိသာခ်ိန္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရတယ္..
ေလာေလာဆယ္ လက္ငင္းရေငြကတင္ သိန္း ၄၀ ေက်ာ္ေနျပီိ…ေနာက္ထပ္ရတဲ ့ေငြေတြနဲ ့ ငါးကန္ကိုလဲ ထပ္ခ်ဲ ့ဦးမယ္ကြာ…
ဒါမင္း၀မ္းသာေစခ်င္လို ့အခုမွ ထုတ္ေျပာတာကြ..။ မင္းလဲ က်မၼာေရးဂရုစိုက္ဦး………………………………
………………………………………………..xxxxxxxxxxxxxxxxx---+++====….”
။။။။။။။
သမီးနဲ ့ေဆာ့ကစားရင္း က်ေနာ္ ေမးစဥ္က သမီးက ေျဖခဲ ့သည္…
ယခု က်ေနာ့္အေဖက ဘာမွ မေမးပါ..။
က်ေနာ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးျပီး ေျဖေနပါသည္
“ ဘာမွ….မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး…ေဖ့ေဖ”
……………..
……………..
ကမၻာ အျပားၾကီးေပၚတြင္ က်ေနာ့္အေဖက ငါးကန္ၾကီးမ်ားတူးျပီး ေမြးျမဴေရာင္းခ်ရင္း ေပ်ာ္ေနေလသည္..
ကမၻာလံုးၾကီး၏ အစြန္းတစ္ဖက္ဖ်ားက က်ေနာ္ကေတာ့ အနီးအေ၀း သေဘာကို ေတြးရင္း ျပံဳးျပံဳးၾကီးလုပ္ေနသည္………………။ ။
သစ္နက္ဆူး

။ ။.မည္သည့္ဘာသာကိုမွ်ေစာ္ကားလိုစိတ္ ၊ မရွိပါ ၊ က်ေနာ္လက္ခံက်င့္ၾကံေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားထဲတြင္လဲ လူသတ္ သမား၊သားသတ္သမားမ်ားစြာရွိပါသည္..။ ဘာသဘာေရးကို ေျပာဆိုျခင္းထက္ အယူအဆ မတူေသာ မိသားစုထဲက လူတစ္ေယာက္၏ စိတ္အနီးအေ၀းကို ေျပာလိုခ်င္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ။

Thursday, March 11, 2010

ရွင္ကြဲ (သို ့မဟုတ္ ) လမ္းခြဲ

ဘာဘဲေျပာေျပာ လမ္းခြဲၾကျပီဆိုကတည္းက အရာအာလံုးသည္ ျပီးဆံုးသြားျပီ.။
ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းရာတြင္ လက္တြဲေဖာ္…လက္တြဲဘက္အျဖစ္ အျပန္အလွန္နားလည္မႈေတြနဲ ့
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ ့ၾကေပမယ့္…
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အရာအားလံုးသည္ ပကတိ သူစိမ္းသက္သက္..။ သားသမီး ၃ေယာက္ ရွိလို ့ သမီးၾကီးေတာင္ အသက္၂၀ ျပည့္ခဲ ့ျပီ..။
ကိုယ့္ရဲ့ ယတိျပတ္စကားေၾကာင့္ သမီးရဲ ့အေဖ ့ေပၚတြင္ နားမလည္နိုင္ေသာ ေ၀ခြဲရခက္ေသာမ်က္ႏွာ။
မ်က္လံုးၾကည္ၾကည္ေလးနဲ ့ကိုယ့္ကို အခန္းေထာင့္က ၾကည့္ေနေသာ သားေလးရဲ ့မ်က္ႏွာ..။

ကိုယ္က အရာရာကို သံေယာဇဥ္နဲ ့ေတြးဆစဥ္းစားသူျဖစ္ေပမယ့္…
“ ရွင္ ..တစ္ကယ္ျပတ္နိုင္မလား ေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့…” ဆိုတဲ ့စကားနဲ ့ျပံဳးေထ့ေထ့ မ်က္ႏွာကပင္
ကိုယ့္မာနကို နိူးဆြလိုက္သလို..။
သားသမီး ေတြမရခင္ကတည္းက လက္တြဲလာခဲ ့တဲ ့သူမ (မဒမ္ဆူး)နုႈတ္က ဒီလိုစကားမ်ိဳးထြက္လာမွေတာ့….။
……
ကိုယ္က သူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမယ့္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ ၾကိဳးစားေနထိုင္ခဲ့သည္..
သူမကို သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ ့ေလသမွ် ကိုယ္ကသာ အရံႈးျဖစ္ခဲ ့တာေတြ…။
သူမက အျမင္ အသြင္လွပေပမယ့္ သူမေၾကာင့္ စကား၀ိုင္းကေန ထ”ထြက္ခဲ ့ရတာေတြ….
သူမကို ပါတ္၀န္းက်င္ကတားျမစ္တဲ ့ၾကားက ရဲရဲၾကီး လက္တြဲျပီး ရင္ဆိုင္ခဲ ့တာေတြ..
ဟိုတုန္းကေတာ့ သူမနဲ ့အတူ ႏွင္းပြင့္ေတြ ၾကား ျဖတ္သန္းဘူးသည္..
ႏွင္းေငြ ့ေတြၾကား ျဖတ္သြားဘူးသည္….မိုးစက္ေတြၾကား …ေနပူက်ဲက်ဲ လက္တြဲဘူးသည္..။
ကိုယ္စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းေနခ်ိန္ေတြမွာ သူမက အားေပးေဖၚျဖစ္ခဲ ့ဘူးသည္
ကိုယ္အားငယ္ခ်ိန္မွာ သူမက အားအင္ေတြေပးဘူးသည္
ကိုယ့္စိတ္ေတြ ေထြျပားရႈပ္ေထြးေနခ်ိန္မွာ သူမက လမ္းစေလးေတြ ခ်ျပေပးဘူးသည္

ဒိီေက်းဇူးေတြ ဒီိသံေယာဇဥ္ေတြနဲ ့ကိုယ္က သူမအေပၚ ပစ္ပစ္ကာကာ မလုပ္ရက္ေပမယ့္…
သူမရဲ ့ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေတြ….
အားအင္အျဖစ္ လိမ္ညာခဲ ့တဲ ့အရိပ္အေယာင္ေတြ…
အရာအားလံုးကို ေသခ်ာေစ့ေစ့ေတြးမွ သူမရဲ ့အျပဳအမူ..သူမရဲ ့ပံုရိပ္ေတြက လိမ္ရက္နိုင္သူၾကီးအျဖစ္ ကိုယ္သိလာရျပီ..။
သူမေၾကာင့္ ကိုယ္ရင္ေမာခဲ ့ရတာေတြ…
သူမေၾကာင့္ ပါတ္၀န္းက်င္မွာ အသက္ရႈက်ပ္ခဲ ့၇တာေတြ…။
သိေပမယ့္…သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ ့စကားေလးက…ကိုယ့္ကို ေတြေ၀ေစခဲ ့သည္…။
ခုေတာ့ …
ကိုယ့္မာနနဲ ့သံေယာဇဥ္ကို ျပိဳင္ဆိုင္တဲ ့ပြဲ..။ လွည့္မၾကည့္တမ္း လမ္းခြဲတဲ ့ပြဲ..။
မေန ့ညေနခင္းကတည္းက လမ္းခြဲျခင္းျပသနာက ကိုယ့္အိမ္မွာ စခဲ ့သည္..။
အစားကို အကုန္မစားတတ္ေပမယ့္ စကားကိုေတာ့ ကိုယ္က အကုန္ေျပာလိုက္ခဲ ့ျပီ..။
“ ငါ့မာနကို ထိလာရင္ေတာ့ ငါက ဘြာမခတ္တတ္ဘူး…ျပတ္တယ္”
ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ ကိုယ့္အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာ တစ္ခ်က္ပ်က္သြားသလို..
သမီးၾကီးရဲ ့အံ့ၾသတဲ ့မ်က္လံုးမ်ား…မယံုနိုင္တဲ ့မ်က္လံုးမ်ား…( ေျပာျပီးရင္ မျပင္တတ္တဲ ့အေဖရဲ ့အက်င့္ကို
သိေနတဲ ့သမီးက တခြန္းမွ ၀င္မေျပာပါ)
သူမကို ကိုယ့္ဦးေႏွာက္…ကိုယ့္ႏွလံုးသား..ကိုယ့္စိတ္ကူး…..အာလံုးထဲက ဆြဲထုတ္ ပစ္လိုက္ျပိီ။
အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ လက္တြဲ လာတဲ ့သံေယာဇဥ္..ရင္က တစ္လွပ္လွပ္ခုန္သည္
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့ၾကည့္မိေသာ ကိုယ့္ရင္မွာ ပင္ပန္းႏြမ္းလွ်လွ်…။
……
အိပ္ယာ၀င္အခ်ိန္မွာ အထီးက်န္လြန္းသည္..
သားက အယင္ညေတြထက္ ကိုယ့္နားကို ပိုတိုးကပ္ျပီးအိပ္သည္..
သူ ့အသိ သူ ့အရြယ္ ငယ္ေပမယ့္ ကိုယ့္အေဖရင္မွာ ဘယ္လိုခံစားျပီး အေနခက္ေနမွာကို သူသိပါလိမ္ ့မည္။
……
အနက္မိုးလင္ေတာ့ ကိုယ့္ေဘးနားမွ သူမ မရွိပါ..
မေန ့ညေနက လမ္းခြဲဘို ့ေျပာျပီးခ်ိန္ကတည္းက သူမသည္ အခါတိုင္းလို ကိုယ့္အနားမွာ မရွိပါ..။
ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ ခံစားရမွာဘဲလို ့…ထင္ထားခဲ ့သမွ်..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ အံ့ၾသမိသည္..။
ကိုယ္ သူမအတြက္ ဘာမွ မခံစားရ…ဘာခံစားမႈမွ မျဖစ္။
အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ ့စကားက ခုေတာ့ ရယ္ေမာစရာ..။
ညေန ၄နာရီေလာက္မွ သူမကို လွမ္းေတြ ့ရခိုက္ သူမရဲ ့သံေယာဇဥ္ မ်က္၀န္းမ်ားနဲ ့အၾကည့္ကို
တခါမွ မသိခဲ ့ဘူးေသာ လူတစ္ေယာက္လို ကိုယ့္က မာနတရားနဲ ့ရင္းျပီး ျပံဳးျပလိုက္သည္..။
ကိုယ့္တို ့လမ္းခြဲခဲ ့ျပီေလ..
ကိုယ့္တို ့ လမ္းခြဲခဲ ့ျပီ….
ေၾသာ္…..ခုေတာ့လဲ သက္ဆိုင္ခဲ ့သမွ် အရာအားလံုး အေငြ ့အျဖစ္ လြင့္ပ်ယ္သြားခဲ ့ျပီဘဲ..။
သူငယ္ခ်င္းလိုဘဲ ဆက္လို ့ ေခၚမည္ခိုင္လို ့လဲ ကိုယ္မေျပာ..
ယံုပါရင္သို ့တိုးေ၀ွ ့ဆဲပါခိုင္လို ့လဲ..ကိုယ္မေျပာပါ..။
မင္းမေက်နပ္လို ့ တစ္ဖက္သတ္ေရးတယ္ထင္ရင္..မင္းဘက္ကလဲ လူတစ္ကာသိေအာင္ ခ်ျပနိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္
ေျပာခြင့္ရွိပါတယ္..။
ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ ထပ္ေျပာခ်င္တယ္….သံေယာဇဥ္ျပတ္…ေမ ့ပစ္နိုင္တယ္။။


------------xxxxxxxxxxxxxxxxxx--------------



ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္…သမီးၾကီး၊သမီးငယ္နဲ ့သားေနာင္ေနာင္တို ့ေပ်ာ္ရႊင္နိုင္ၾကပါေစ..။
အင္းးးးး …..ဘာလို လိုန့ဲ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ေသာက္လာတဲ ့ေဆးလိပ္ကို လမ္းခြဲျပီးျဖတ္လိုက္တာ ဒီေန ့ဆို 5ရက္ရွိျပီ။

သစ္နက္ဆူး

Monday, March 8, 2010

တစ္ေရးနိုး....ကိုယ့္အၾကိဳက္

ကိုေအာင္(ပ်ဴနိုင္ငံ)က ကိုယ့္အၾကိဳက္ဆိုတဲ ့ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ ့မွတ္မွတ္ယယ တက္ ဂ္ထားတယ္..။
က်ေနာ္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ ကို ေရးခ်င္ပါတယ္…ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း၊ဟိုအလုပ္ ဒီအလုပ္ေတြ
နဲ ့ပတ္ခ်ာလည္ရင္း ခုမွသာေရးျဖစ္တာ..။
ကိုယ့္အၾကိဳက္ဆိုတဲ ့ေခါင္းစဥ္က အမွတ္တမဲ ့ဆိုရင္ေတာ့ လြယ္သလိုရွိေပမယ့္ သူ ့ထဲမွာ အနက္အဓိပၸါယ္ေတြက ေလးနက္ေနသလို..။
ပထမဆံုးကိုယ့္အၾကိဳက္ေျပာရမယ္ဆို…………….
တရားမွ်တမႈကို ၾကိဳက္တယ္…
လူမ်ိဳးေရးမခြဲျခားမႈကို ၾကိဳက္တယ္….
အသားအေရာင္မခြဲျခားမႈကို ၾကိဳက္တယ္…
ဘာသာေရးမခြဲျခားမႈကို ၾကိဳက္တယ္..။
ေလးနက္မႈ၊တည္ျငိမ္မႈ၊ေအးခ်မ္းမႈကိုၾကိဳက္တယ္။။
တစ္ဖက္သားရဲ ့စိတ္ခံစားမႈကို နားလည္ေပးနိုင္ျခင္းကို ၾကိဳက္တယ္…။
ကိုယ္တိုင္လဲ ျမန္မာဆန္ဆန္ ၀တ္စားခ်င္တယ္..ျမန္မာဆန္ဆန္၀တ္စားထားရင္လဲ ကိုယ္က ေလးစားတယ္..
( တိုင္းရင္းသားေတြရဲ ့၀တ္စားဆင္ယင္မႈကို မၾကိဳက္ဘူးလို ့ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္)။
ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ ့အစားအစားေတြ ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့…..
အုန္းထမင္း၊ဒန္ေပါက္၊ဆီထမင္း၊စမူဆာ၊ပလာတာ၊ေရႊၾကည္ဆႏြင္းမကင္း၊မုန္ ့ဆီေၾကာ္၊မုန္ ့ေပါက္ေၾကာ္၊
ေပါက္စီ၊ေ၇မုန္ ့၊ မုန္ ့ျပားသလက္၊မုန္ ့အုပ္ကေလး( မုန္ ့လင္မယား)၊ဘိန္းမုန္ ့၊ နန္းၾကီးသုပ္၊ေခါက္ဆြဲသုပ္၊
ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ဆမိုင္၊…………..ေကာက္ညွင္းေပါင္း၊ေခါဆီ( ေခါပုတ္)
အညာဆန္တဲ ့အစားအစာဆိုရင္…
ရွားသီးဆန္သုပ္၊ထေနာင္းရြက္သုပ္၊ေညာင္ေရဖူးသုပ္၊ကုကၠိဳရြက္သုပ္၊ဆီတိုဟူး(ဆစ္တိုဟူး)….
အဲဒါေတြၾကိဳက္တယ္….
ေနာက္ၾကိဳက္တာေတြ အမ်ားၾကီးရွိနိုင္ေသးတယ္..။
သိပ္ကေလးဆန္သြားမွာစိုးလို ့ ဒီေလာက္ဘဲ ေရးျပရတာကို ၾကိဳက္တယ္….။

သူမ်ားေတြ ေရးျပီး ေမ့ေနေလာက္ခ်ိန္မွ...ကိုယ္ကေရးလို ့....တစ္ေရးနိုး ကိုယ့္အၾကိဳက္၊။

သစ္နက္ဆူး