Sunday, February 20, 2011

ေဒါင္း၀ိဥာဥ္

က်ေနာ္က အနုပညာေလာကဘက္မွာ က်င္လည္ခဲ ့တာဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြ့ၾကံဳတာေလးနဲ့တစ္ျခားသူေတြဖန္တီးတဲ ့အနုပညာကို ယွဥ္ေတြးၾကည့္ရင္း အေတြးတခုေပၚလာလို ့ ဒီပို ့စ္ေလးကို ေရးလိုက္ပါတယ္. 
က်ေနာ္တို ့ျမန္မာ့ဇာတ္သဘင္ေလာကမွာ ေဇာ္က၊ ကိႏၷရီ ကိႏၷရာအက၊ေဒါင္းအကဆိုတာေတြ ရွိပါတယ္။
    ေဇာ္အက ကေတာ့ လူေတြနဲ ့ထူးျခားဆန္းျပားတဲ ့ဘံုဘ၀တခုက လူသားရဲ ့ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား၊ ေျမလွ်ိဳး
မိုးပ်ံတာေတြကို ဇာတ္စင္ထက္ကေန ခႏၵာကိုယ္ကို စတီးလ္ၾကိဳးနဲ ့ဆြဲျပီး ခုန္ပ်ံ၀ဲပ်ံ ကျပျခင္းပါ..။
     ကိႏၷရီ ကိႏၷရာအက၊ေဒါင္းအကဆိုတာေတြ ကေတာ့ ေက်းဌက္တရိစၦာန္ေလးေတြရဲ ့လႈပ္ရွားမႈ၊
ေနထိုင္ပ်ံသန္းမႈ ဖိုမ က်ီစယ္ၾကည္နူးမႈေလးေတြကို ေဖာ္ၾကဴးျခင္းပါ..။
   ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ဥပမာ ေဒါင္းအကဆိုပါစို ့...
ေဒါင္းအကလို ့ဆိုလိုက္တာနဲ ့ ၀တ္စံုက အေတာင္ပံေတြပါမယ္..အျမီးေတြပါမယ္..ျပီးရင္ ကိုယ္မွာ ၾကိဳးသြယ္ျပီး ေလထဲမွာ ၀ဲပ်ံမယ္..ဒါထံုးစံျဖစ္ေနတယ္..
     ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ေတြးမိတာက ေဒါင္းတေကာင္ရဲ ့၀ိဥာဥ္ပါ..။
အျမီးတုမတတ္ဘူး၊ အေတာင္တုမတတ္ဘူး၊ ၾကိဳးမဆြဲဘူး..ေဒါင္းအက ကျပပါလို ့ေျပာရင္ မင္းသားမင္းသမီးေတြက ေျပာပါလိမ့္မယ္..ဘယ္လိုလုပ္ကရမွာလဲ...လို ့..။ က်ေနာ္အပါအ၀င္ အနုပညာ
ေလာကက အကသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အျမီး၊အေတာင္၊ စတီးလ္ၾကိဳး၊ ေဒါင္းေခါင္းစြပ္.ပါမွ
ေဒါင္းတစ္ေကာင္နဲ ့တူမယ္ထင္ထားတာကိုး...။
   တစ္ကယ္လိုအပ္တာက ေဒါင္းတစ္ေကာင္ရဲ ့၀ိဥာဥ္ဘဲလို ့ထင္ပါတယ္..
ကတဲ ့ေဒါင္းဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ခြပ္တဲ ့ေဒါင္းဘဲျဖစ္ျဖစ္( ေဒါင္းမၾကီး ေမြးတုန္းကေတာ့ ကဘို ့တစ္ေကာင္၊ခြပ္ဘို ့တစ္ေကာင္ဆိုျပီးေမြးတာမဟုတ္ပါဘူး....ႏႈတ္သီးပါလာတဲ ့အေကာင္မွန္သမွ်ကေတာ့ အေရးၾကံဳလာရင္ ဆိတ္ၾကခြပ္တတ္ၾကတာပါဘဲ)  ေဒါင္းတစ္ေကာင္ရဲ ့မာနနဲ ့ေဒါင္းတစ္ေကာင္ရဲ ့၀ိဥာဥ္ ေပ်ာက္မသြားဘို ့ဘဲ အဓိကပါ..။
      က်ေနာ္တို ့ျမန္မာျပည္မွာလဲ ေဒါင္းေတြ အမ်ားၾကီးပါ..ေဒါင္းကေမြးလာတဲ့ေဒါင္းမ်ိဳးဆက္ေတြလဲ အမ်ားၾကီးပါ...အေျခအေနအရ..ေဒါင္းျမီးအတု..ေဒါင္းေခါင္းစြပ္တခုနဲ ့အေတာင္ပံေတြ စတီးလ္ၾကိဳးေတြ
မပါဘဲ အသြင္ေျပာင္းျပီး ေဒါင္းတစ္ေကာင္ရဲ ့၀ိဥာဥ္ကိုေဖာ္ၾကဴးနိုင္ရင္ ပိုျပီးေကာင္းလာမယ္လို ့ယူဆမိပါတယ္..
   ဒါကလဲ တစ္ကယ့္ေဒါင္းမ်ိဳးဆက္မွ ရမွာေနာ္..
ေဒါင္းလိုလို ဠင္းတလိုလိုဆိုရင္ေတာ့  မလြယ္ေရးခ်မလြယ္ဘူး...
ေအာက္မွာ ဗီဒီယိုလင့္ခ္ေလးတခုပါတယ္ဗ်ာ..ၾကည့္ၾကည့္ပါ...
အေတာင္တု..ေခါင္းစြပ္တု..အျမီးတု.နဲ ့.ၾကိဳးမဆြဲတဲ ့ေဒါင္းတစ္ေကာင္...။
    က်ေနာ္တို ့တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတာ...ညင္သာစြာနဲ ့ျပင္းထန္ေနတဲ ့ေဒါင္း၀ိဥာဥ္ပါ...။   ။

သစ္နက္ဆူး
ဗီဒီယိုၾကည့္လို ့အဆင္မေျပရင္ ဒီလင့္ခ္ေလးကတဆင့္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။
http://www.youtube.com/watch?v=LvhBwwuEGS4&feature=related 

Tuesday, February 15, 2011

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ဒိုင္ယာရီ..၆

   
 
..ဖ်ားတာလဲ အၾကာၾကီးဘဲ..။
ထမင္းမာမာလဲ စား၇တာမဟုတ္ေတာ့ ၾကက္စြတ္ျပဳတ္နဲ ့ဆန္ျပဳတ္နဲ ့ဘဲ စားရတာ..။ အသည္းေရာင္
အသား၀ါဆိုေတာ့ ဆီလဲ မစားရဘူးတဲ့..။
   မစားနဲ ့ဆိုလဲ မစားဘူးေပါ့ေလ.။
အဲဒီအခ်ိန္ေတြကစျပီး အေဖာ္မဲ ့သြားသလိုေတာ့ ျဖစ္လာပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြက ပိုခ်စ္လာၾကသလိုဘဲ..ပိုျပီးဂရဳစိုက္လာတာက  ဟိုကြန္ျမဴနစ္ ဦးေလးေလ..ဗိုလ္ေရာင္နီ..။
ဦးေလးကေတာ့ ေျပာျပပါတယ္..ျမိဳင္တို ့ေျပာင္းသြားရတာ ခ်ိဳ ့တဲ ့လို ့ သူမ်ားေစရာ ေျပာင္း၇တာ....
ျငင္းလို ့မရဘူးတဲ ့..
ဒါေၾကာင့္ငါ့တူလဲ ဘူဇြာလူတန္းစားေတြကို မုန္းရမယ္..ပစၥည္းမဲ ့ေတြကို ညွာတာ၇မယ္တဲ ့...
ကိုယ္ကလဲနည္းနည္းငယ္ေသးေတာ့ အကုန္လံုးေတာ့ နားမလည္ဘူး..နည္းနည္းဘဲ သိတယ္..
“ ပစၥည္းမဲ ့ေတာ္လွန္ေရး”ဆိုတဲ့ စကားလံုး..အင္အားေတြပါေနသလို ထင္မိတယ္..။
စိတ္လဲ ၀င္စားမိတယ္.
ဦးေလးေျပာသလိုဆို က်ေနာ္တို ့ပါတ္၀န္းက်င္မွာတင္..ဆင္းရဲသားေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ..။
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမ ေသးလီတို ့ေတာင္ ေရခပ္ျပီး အိမ္တကာထည့္ေပးမွ ထမင္းနပ္မွန္တာ..။
သူတို ့နဲ ့ကေတာ့ ကစားေဖာ္ေတြေပါ့..။
   ခုနင္က ေျပာသလိုဘဲ ဦးေလးကားေမာင္းျပန္လာခ်ိန္ေတြမွာ ဦးေလးကို လမ္းမက ထိုင္ေစာင့္ရင္ေစာင့္
ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ေရွ ့က ခုံတန္းေလးမွာ ေစာင့္ခ်င္ေစာင့္ေပါ့..။ ဦးေလးလာရင္ဦးေလးတို့အိမ္လိုက္သြားတာ..
အဘြားတို ့အိမ္နဲ ့က လွမ္းေခၚရင္ေတာင္ ၾကားတယ္ ..ဟိုမွာလဲ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိတာဘဲေလ..
ဦးေလးမွာ သား၃ေယာက္ သမီး ၃ေယာက္ရွိတာ..အငယ္ဆံုးသမီးေတာင္ က်ေနာ့္ထက္ ၾကီးတယ္..။
က်ေနာ္က သူ ့ကို ညိီမေလးလို ့ေခၚတာ..အမွန္က သူ ့အိမ္က အကိုအမေတြက အငယ္ဆံုးမို ့ညီမေလးလို ့ေခၚတာေလ။အဲဒါ ကိုယ္ကပါ ညီမေလးေခၚေနတာဘဲ..။
     ဒီလိုေနယင္းကေန က်ေနာ္ ၄တန္းေက်ာင္းသားျဖစ္လာတယ္..။
မိဘေတြနဲ ့ခပ္စိမ္းစိမ္းေနေပမယ့္ ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြနဲ ့ကေတာ့ ပိုရင္းႏွီးလာတယ္..။
ဦးေလးရဲ ့ကြန္ျမဴနစ္ေတြကလဲ ပိုျပီး ေဟာတာေတြ လက္ကြက္စိပ္လာတယ္..။ ဦးေလးကတမ်ိဳး သူ ့သားသမီးေတြဆို မုန္ ့ဘို းေတြဘာေတြ သိပ္ေပးေလးေပးထမရွိဘူး.. ညီမေလးက မုန္ ့ေတြဘာေတြ ညေနဘက္ ရုပ္ရွင္ေစ်းတန္းမွာ စားခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ကို လာျပီး မုန္ ့ဘးို ေတာင္းဘိုတိုးတိုးတိတ္တိတ္လာေျပာထားတတ္တယ္..။
   ဦးေလးျပန္လာရင္ေတာ့...က်ေနာ္
“ မာမူၾကီး.. ညီိညီေတာ့ ပစၥည္းမဲ ့လူတန္းစားျဖစ္ေနျပိီေနာ္” လို ့ေျပာလိုက္တာနဲ ့..
“ သိပ္ရတာေပါ့..ရဲေဘာ္ရယ္၊ ေရာ့ကြာ ၅က်ပ္ယူထား..ၾကိဳက္တာ၀ယ္စား” ဆိုျပီးေပးလိုက္တာဘဲ..။
အဲလိုဆို ညီမေလးက အံ့ေတြ ၾသေနလိုက္တာေလ..။ ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းမုန္ ့ဘိုး၇တာ တေန ့မွ တစ္မတ္ ျပား၂၀ေလာက္ဘဲရတာေလ..။
မုန္ ့ေတြ ၀ယ္စားေနရင္းက ညီိမေလးက ေခ်ာ့ေမးတတ္တယ္..
“ညီညီ ခုနက အေဖ့ကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ..ပိုက္ဆံ အမ်ားၾကီးေပးတယ္”
“ ညီိမေလးကလဲ..ဒါ ကြန္ျမဴနစ္ေတြခ်င္းဘဲ နားလည္တာဟ..ညီမေလးမသိေသးပါဘူး၊
ညီညီေျပာလိုက္တာ ပစၥည္းမဲ ့လူတန္းစားျဖစ္ေနျပီလို ့ေျပာလိုက္တာ”
“ အဲလိုေျပာရင္ မုန္ ့ဘိုးရတယ္ေပါ့ေလ..”
“ဟုတ္”
“ငါ..ေျပာ၇င္ေရာေပးမွာလားမသိ”
“ မနက္ျဖန္က် ေျပာၾကည့္ေလ”
“ ေအး”
.....
.....
က်ေနာ္ကြန္ျမဴနစ္ဆရာအလုပ္ေကာင္းလို ့ေနာက္ရက္က် ညီိမေလး တုတ္နဲ့ေဆာ္ခံထိတာဘဲ..
ခါလာၾကီးနဲ ့မာမူၾကီးလဲ စကားေတြမ်ား ရန္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ..
ညီမေလးက က်ေနာ့္လိုေျပာျပီးေတာင္းတာကို မာမူၾကီးက ရိုက္တာ..ခါလာၾကီးကိုလဲ ခေလးကို မုန္ ့ေတြ
အ၀တ္အစားေတြ ၀ယ္မေကၽြးလား ၀ယ္မေပးလားဆို ျပီး မိခင္တာ၀န္မေက်တာေတြေရာ ဘာေတြေရာ
ရႈပ္ေနတာဘဲ..။  ျဖစ္တာက ေန ့လည္ဘက္ၾကီး..သတိထားမိတာက မာမူၾကီး ကားနားတဲ ့ေန ့....။
    ခါလာၾကီးက က်ေနာ့္ကို ညီိမေလးနဲ ့အေခၚခိုင္းတယ္.. ဒိီစကားေျပာတာခ်င္းအတူတူ
ညီမေလးကိုက်ဘာလို ့ဆူ၇၇ိုက္ရတာလဲ သိခ်င္လို ့တဲ ့..။
  က်ေနာ္က ညေနေလာက္မွ လာမယ္..အခု အထြန္း( ဗိုလ္လက်ၤာ)နဲ ့အေရးၾကီးလို ့သြားမလို ့လို ့ေျပာ
လိုက္တယ္..။
    ညေနေစာင္းေလာက္က်မ် မာမူၾကီးဆီ က်ေနာ္သြားတာ..က်ေနာ္သိတယ္..ဒိီအခ်ိန္ဆို မာမူၾကီးက
“ ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာရင္ကြယ္..က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ေဖာက္ေဖာက္လာတယ္” သီခ်င္းေလးညည္းရင္း
အရက္ေသာက္ေနျပီ။ နည္းနည္းလဲ ျမဴးေနေလာက္ျပိီ..။
   “ ခါလာၾကိီးးးးး  မာမူၾကီး..ညီညီ လာျပိီ..”
“ အ့ံမေလး....လာပါေတာ္ လာပါ..အကို ့ကိုဘဲေစာင့္ေနတာပါ..ထမင္းေရာစားျပီးျပီလား..စားမွာလား၊
မွ်စ္နဲ ့အမဲသားခ်က္ထားတယ္”
“ ဟန့္အန္း.. မဆာေသးဘူးခါလာၾကီး”
က်ေနာ့္အေဒၚက ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ပါဘဲ..
က်ေနာ္က မာမူၾကီးေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ရင္း...
“ညီမေလးနဲ ့ေခၚခိုင္းတယ္ဆို”
“ ေအး”
“ ညီညီ..ေျပာရင္ မုန္ ့ဘို းရတယ္ဆိုလို ့နင့္ တို ့ညီမေလးေျပာတာ နင့္မာမူက ရိုက္တယ္..ညီညီေျပာတာနဲ ့ဘာကြာလို ့လဲ”
“ ညီမေလးက ဘယ္လိုေျပာလဲ”
“ ငါလဲ နင္မွာထားသလိုဘဲ ေျပာတာေပါ့ဟာ..အေဖက ရိုက္တယ္”
“ ညီမေလးက ဘယ္တုန္းက ေျပာတာလဲ”
“ ေန ့လည္ကေလ...”
က်ေနာ္ျပံဳးေနေတာ့ ခါလာၾကီးေရာ က်န္တဲ ့ေမာင္ႏွမေတြေရာ က်ေနာ္ ဘာေျပာမလဲလို ့ ေစာင့္ေနၾကတာ။
 မာမူၾကီးကေတာ့ အရက္ကေလးေမာ့လိုက္ ပဲေလွာ္ေလး၀ါးလိုက္နဲ ့ က်ေနာ့္ကို ေမွးၾကည့္ေနတာ..
 က်ေနာ္ေျပာရခက္တာေပါ့... မာမူၾကီး ေရွ ့မွာဆိုေတာ့..။
အကိုေတြအမေတြကလည္း ေျပာျပဘို ့၀ိုင္းေျပာေနၾကတာ...ညိီမေလးၾကည့္၇တာလဲ...ေျပာတာခ်င္းက
စကားခ်င္းတူျပီး ဘာမ်ားကြာလို ့ရိုက္ခံရတာလဲ ေတြးေနပံုဘဲ..
  က်ေနာ္ကလဲ ေပေနတယ္..ေျပာရခက္တာကိုး...
ခါလာၾကီးက ေခၽြးခံအိပ္ထဲ လက္ႏႈိက္ျပီး..ျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ၅က်ပ္တန္တစ္ရြက္။
“ ကဲ..ေရာ့..ခါလာမုန္ ့ဘိုးေပးမယ္..အကုန္မုန္ ့၀ယ္စား”
က်ေနာ္က ခါလာၾကီးလက္ထဲက ပိုက္ဆံကို တစ္လွည့္ ၊ေန ့တိုင္းေရႊဥတစ္လံုးက် ဥေပးေနတဲ ့
ကြန္ျမဴနစ္ေရႊငန္းၾကီးကို တစ္လွည့္ၾကည့္ရင္းေခါင္းကုတ္ေနတာ..။
  က်ေနာ့္အခက္အခဲကို မာမူၾကီးက သိေနပံုရတယ္..မ်က္ရိပ္ျပလိုက္တယ္..ယူလိုက္ေပါ့..။
အားနာေပမယ့္ ပိုက္ဆံ ၅က်ပ္ကို က်ေနာ္ ယူလိုက္တယ္..ျပီးေတာ့ မာမူၾကီးေပါင္ေပၚက ဆင္းျပီး
ညီမေလး လက္ကို ဆြဲကိုင္ထားလိုက္တယ္..လက္ကို ညီိမေလးသိေအာင္ဆုပ္ျပီး ညွစ္လိုက္တယ္။
သေဘာကေတာ့ အသင့္ျပင္ေပါ့..။
“ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မေျပာရဘူး”
“ ေအာင္မယ္ေလးေတာ္..ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေျပာရမလဲ ”
“ခါလာၾကီးကလဲ...ေနာက္မွေျပာမယ္”
“ ညီညီ..ခါလာပိုက္ဆံလဲ ေပးထားျပီးျပိီေနာ္”
......
.....
“ အင္းးးမ္ .. ပစၥည္းမဲ ့လူတန္းစားတို ့၊ကြန္ျမူနစ္စကားတို ့ေျပာခ်င္ရင္..အမ္းးး”
“ ေျပာပါေတာ့ဟဲ့..တကတည္း”
..
“မာမူၾကိီးမူးေနတုန္းေျပာရတယ္..အဲဒါမုန္ ့ဘိုး၇တယ္..”
“ဟမ္....”
 က်ေနာ့္စကားလဲ ဆံုးေရာ မာမူၾကီး အံ့အားသင့္သြားတဲ ့ဟမ္  ကေတာ္ေတာ္က်ယ္တယ္..
“ ညီညီ..ရဲေဘာ္  မင္းသစၥာေဖာက္...မင္း ေဖာက္ျပန္တဲ ့လူတန္းစား...မင္းကို
 ျဖဳတ္ထုတ္သတ္လမ္းစဥ္နဲ ့ဆံုးမမယ္ေဟ့” ဆိုျပီး အတင္းလိုက္ဖမ္းေတာ့တာဘဲ..။
မာမူၾကီး ထလိုက္တာနဲ ့က်ေနာ္က ညီိမေလးလက္ဆြဲျပီးေျပးတာ ျခံ၀ေတာင္ ေရာက္ေနျပီ..
က်ေနာ္ေျပးမွာ ရုပ္ရွင္ေစ်းတန္းေပါ့..ညီမေလးကို မုန္ ့၀ယ္ေကၽြးရမွာေလ..
သူရိုက္ခံထိထားတာ မဟုတ္လား.   း)

ဆက္ပါဦးမယ္
သစ္နက္ဆူး
( ေတာင္းပန္စကား။  ။ဒီပို ့စ္ေလးဟာ မည္သည့္နိုင္ငံေရးသမားကိုမွ်ေစာ္ကားလိုစိတ္မရွိပါ..အထူးသျဖင့္
ကြန္ျမဴနစ္ရဲေဘာ္မ်ားကို ေစာ္ကားျခင္းမဟုတ္ပါ..က်ေနာ္တို ့တူ၀ရီးရဲ ့ခ်စ္ခင္စရာက်ီစယ္မႈကိုသာ သတိတယ လြမ္းဆြတ္ေဖာ္ၾကဴးျခင္းျဖစ္ပါသည္)

Friday, January 7, 2011

ရင္တြင္းေၾက...(တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း ၊ ၃ ၊)



သံေယာဇဥ္တြယ္ျခင္းသည္..ဘယ္အရာေပၚမွာ မွီတြယ္ခဲ ့ေလသလဲ ေမး၇င္ ၾကင္နာေသာရင္ခြင္ကို
ျငိတြယ္ျခင္းလို ့ဘဲ ကိုယ္ အေျဖေပးမိပါမည္။ ကိုယ့္အေပၚၾကင္နာတတ္ေသာအဘြားတို ့ရင္ခြင္မွာ ကိုယ္ေပ်ာ္ခဲ
့ရတယ္..။ ပီဘိ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ေတြနဲ ့ကိုယ္ေနေနရျခင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေအးခ်မ္းမႈပါဘဲ..။
မမအိမ္ေထာင္က်ျပီးတဲ ့ေနာက္ မမအမ်ိဳးသား ကိုေဆြကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္..။ သားတစ္ေယာက္
လိုကို ခ်စ္တာပါ.။ ကိုေဆြက အခြန္ဦးစီးဌာနကဆိုေတာ့ မမအတြက္က ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရဘဲ ေအးေအးေဆး
ေဆး ေနရတာပါ..။ ကိုေဆြ ရံုးတာ၀န္နဲ ့သဘယင္း( ဒီပဲရင္း)မွာ ေျပာင္းရေတာ့ မမနဲ ့အတူ က်ေနာ္ပါသြားတယ္..။
အိမ္ကလည္း ညီညီပါမွ ရမယ္.မမနဲ ့အေဖာ္ေနေပးဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းပါသြားတာေပါ့..။
ေန ့လည္တိုင္္ ကိုေဆြ ရံုးသြားရင္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ ေနရင္ ေန ဒါမွမဟုတ္.......
ကိုေဆြတို ့ရံုးက အသိအိမ္ကို သြားလည္ၾကတာဘဲ..။
အဲဒီသြားေနၾက အိမ္မွာ ေမာင္စိုးရွိတယ္..ရြယ္တူဘဲ..။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိုးက စကားမေျပာတတ္ဘူး..
ေမြးကတည္းက ခၽြတ္ယြင္းတာေပါ့..။ သူက ဆိုးမွဆိုး..သူ ့အေမေပၚမွာ ဆိုးတာ..။
က်ေနာ္နဲ ့က ေဆာ့ေဖာ္ ေဆာ့ဘက္.. ခင္မွခင္..။
စေတြ ့ကာစ အတူ ကစားတုန္းက စိတ္ညစ္မွညစ္..သူေျပာတဲ ့ဘာသာေဗဒကို ကိုယ္မွ နားမလည္တာ..။
သူ ့အေမကို ေမးရ၊ မမကို ေမးရနဲ ့။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာတယ္..။
တခါတခါ ကိုယ္က သူူ ့ကို ေျပာလို ့ သူနားမလည္ရင္ ကိုယ္ကလဲ သူနားလည္မယ့္ ဘာသာနဲ ့အီးအီး အားးးး
အမ္းအမ္း နဲ ့လက္ဟန္ေျခဟန္သံုးျပီး ေျပာရင္ ေမာင္စိုးက တခါတည္းနားလည္သြားတာ..။
က်ေနာ္ ေမာင္စိုးလို လုပ္ေျပာရင္ မမက တခစ္ခစ္နဲ ့ရယ္ေနတာဘဲ..။ ေမာင္စို းအေမက ျပံဳးေနတာဘဲ..။
က်ေနာ္ တခါတေလ ေမာင္စိုးနဲ ့ကစားေနရင္းက အေတြး၀င္သြားရင္ မ်က္ရည္က်မိတယ္.. ေမာင္စိုးက
စကားမတတ္ဘဲ ဆြံ ့အ ေ၀ဒနာရွင္ ျဖစ္ေပမယ့္ မိဘေတြနဲ ့အတူေနရတယ္..မိဘေတြကလည္း ခ်စ္တယ္..။
က်ေနာ္ကေတာ့ စကားတတ္ေပမယ့္ မိဘနဲ ့အတူ မေနရျခင္း၊ မိဘရဲ ့ခ်စ္ခင္ျခင္းကို မရတာေတြးျပီး ငိုမိတယ္။
က်ေနာ္ငိုရင္ ေမာင္စိုး မေနတတ္ေတာ့ဘူး..၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေျပာျပီး ေခ်ာ့တယ္..။ ျပီးရင္ သူ ့ေမနဲ ့မမကိုု
ေျပးေခၚတယ္.. က်ေနာ္ငိုတာကို ညီအကိုမဟုတ္တဲ ့သူက စိတ္ပူေနတာ့ က်ေနာ္ ပိုငိုမိတယ္..။
အဲဒီအခါ ေမာင္စိုးက သူ ့အေမကို ထုရိုက္ျပီး သူပါငို တာ..။
က်ေနာ္ငိုေတာ့ မမ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး.. က်ေနာ့္ကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ ့ျပီး...
“ ဘာျဖစ္လို ့ငိုတာလဲ ညီညီရယ္” လို ့ေမးရင္..
“ ဟို ေလ..ကစားရင္းမ်က္စိထဲ အမႈိက္စ ၀င္သြားလို ့ပါ” လို ့ဘဲ က်ေနာ္ ေျပာတတ္တယ္..။
က်ေနာ္မမကို ခ်စ္တယ္..မမကို စိတ္မေကာင္းေအာင္ က်ေနာ္ မလုပ္ခ်င္ဘူးေလ..။
.......
.......
က်န္တဲ ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေပ်ာ္ပါတယ္..ေန ့လည္တိုင္ဆိုေလ.ဌက္ေပ်ာသီး ေကာက္ညွင္းထုပ္ ၀ယ္စားၾကတယ္..
သဘရင္းက ေကာက္ညွင္းထုပ္ကို က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ ့နိုင္ဘူး..တထုပ္ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္ေတာင္
မနည္းကုန္ေအာင္ စားရတယ္..တစ္ထုပ္ကို ၅မူး ေပးရတယ္..။ေမာင္နွမ ႏွစ္ေယာက္တစ္ထုပ္၀ယ္ျပီးအတူစား
တယ္..အထဲက ဌက္ေပ်ာသီးကို က်ေနာ္ မစားဘူး..က်ေနာ္က ဌက္ေပ်ာသီိးတို ့သေဘၤာသီးတို ့မွည့္ရင္ မစား
တတ္ဘူး..မၾကိဳက္ဘူး။
ညတိုင္ဆို ကိုေဆြ ျပန္မလာေသးရင္ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ မီးခြက္ေသးေသးေလးနဲ ့ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္
ထိုင္ေစာင့္ၾကတယ္..။ ကိုေဆြလာမွ ထမင္းအတူစားၾကတယ္..။ ကိုေဆြ မလာေသး၇င္ က်ေနာ္လည္း မစားဘူး။
ထမင္းစားရင္ က်ေနာ္က မမေပါင္ေပၚမွာထိုင္တာ..။ မမက ထမင္းခြံ ့ေပါ့..။
ေျပာ၇မယ္ဆို မမနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ကိုေဆြကလည္း က်ေနာ္ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ရတဲ ့သူပါဘဲ...။
ဒီလို နဲ ့တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကိုေဆြ ရာထူးတို းျပီး က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့ကို ျပန္ေနရတာပါဘဲ..။
အဘြားတို ့အိမ္မွာဘဲ ေနတာပါ..။....................
.....................
.....................
ဘယ္သူမွမသိနိုင္တဲ ့တိတ္တခိုးေ၀ဒနာေလးနဲ ့ဘဲ ၾကီးျပင္းလာရင္း က်ေနာ္ ဒုတိယတန္းကို ေတာင္ ေရာက္ခဲ ့
ရတယ္..။ ေက်ာင္းအပ္တိုင္း က်ေနာ့္အေဒၚျဖစ္ျဖစ္ အဘြားျဖစ္ျဖစ္ လိုက္အပ္ေပးတာပါ..။ သူမ်ားေတြက အေဖ၊
အေမေတြနဲ ့အတူ ေက်ာင္းအပ္တာ ၊ ေပ်ာ္ေနၾကတာ က်ေနာ္ ၾကည့္မိပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အဘြားတို ့ကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာပါဘူး..။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊
စာရြက္ေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ အေဖနဲ ့အေမ တဖက္ဆီလက္ဆြဲျပီး ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ေလးနဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပံုကို
က်ေနာ္ ဆြဲျဖစ္တာပါဘဲ..။ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ဆြဲျပီးရင္ အေထြအထူး..တံေထြးဆြတ္ျပီးေတာင္ မဖ်က္ရပါဘူး.။
က်ေနာ္ မ်က္၇ည္ေတြကဘဲ တျဖည္းျဖည္း ဖ်က္ျပီးသား ျဖစ္သြားတာပါ..။
.....
.....
က်ေနာ္ အဘြားတို ့အိမ္မွာေနေပမယ့္ က်ေနာ့္မိဘေတြ ေမာင္ႏွမေတြက အဘြားတို ့အိမ္ကို လာလည္ၾကပါတယ္..
ညဘက္ေတြမွာေပါ့.. က်ေနာ့္ကို ေတာ့ သိပ္လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲမရွိပါဘူး..။
ေမာင္ႏွမေတြကလည္း မေခၚၾကပါဘူး။ အဘြားတို ့အိမ္က ၄ေပမီးေခ်ာင္းက လင္းထိန္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့
၈ပါတ္လည္တိုင္လံုးၾကီးရဲ ့ေနာက္ကြယ္ အေမွာင္၇ိပ္ေလးကေန ေခ်ာင္းဘဲ ၾကည့္ရဲတယ္..။
က်ေနာ့္အေဒၚေတြက “ဟဲ ့..ညီညီိေလး ဒီမွာလာထိုင္ေလ”လို ့ေခၚရင္...
“ဒီိေကာင္ ဘာလုပ္ေနလဲ..ေဟ့ေကာင္လာဦးး မင္း စာမက်က္ဘူးလား” ဘာညာ ဆူတာပါဘဲ..။
အဲဒီက်ရင္ မမရဲ ့အေမ ေဒၚရီက..
“ နင္ လာလည္တာ ညီညီ ့ကို ရန္ရွာဘို ့လား..သြားေကာင္ေလး..မီးဖိုထဲကို ”လို ့၀င္ေျပာတတ္တယ္..။
ဒါဆို က်ေနာ့္ဒုတိယအေမက က်ေနာ့္ကို မီးဖိုေဆာင္ဆိီ ေခၚသြားျပီး မုန္ ့ေတြ ဘာေတြ ေကၽြးပါတယ္..။
က်ေနာ္ ငို ရင္ “ မင္းငိုစရာမလို ဘူး..ငါတစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္၊ မင္း ေယာက်ၤားေလး” လို ့ေျပာတတ္တယ္..။
ဘာေၾကာင့္မ်ား က်ေနာ့္ကို ၾကည့္မ၇တာလဲ က်ေနာ္ မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး..။
ေနာက္ဆို သူတို ့လာလည္ရင္ ျခံ၀က အသံၾကားတာနဲ ့က်ေနာ္ မီးဖိုေဆာင္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလး ထိုင္ေနေတာ့
တာပါဘဲ.။
ဘယ္ေလာက္ဘဲ လြတ္ေအာင္ေရွာင္ေရွာင္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ ့ပါဘူး။
ေဆာင္းတြင္းကာလမွာ က်ေနာ့္အေဒၚ ေဒၚဘူး ေျခအိပ္လွလွေလး၀ယ္ေပးတယ္..။ က်ေနာ့္အေဒၚကို က်ေနာ္က
အဘူ လို ့ေခၚပါတယ္..။ အဘူ၀ယ္ေပးတဲ ့ေျခအိပ္ေလးကို က်ေနာ္ ၾကိဳက္ပါတယ္.....။ ေျခအိပ္ေလးက
ေတာ္ေတာ္ လွပါတယ္..။
အနီေရာင္ေလးေတြနဲ ့ပန္းေရာင္ေလးေတြ အ၀ါေလးေတြ အရစ္ရစ္နဲ ့စပ္္ထားတာပါ..။
တေန ့ ေျခအိပ္ေလးေလွ်ာ္ျပီး လွမ္ထားရင္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္.။
ဘယ္က ဘယ္လို ေပ်ာက္သြားမွန္းက်ေနာ္ မသိပါဘူး..တစ္ျခားေျခအိပ္ေတြ ရွိေနေတာ့ ရွာမေနေတာ့ပါဘူး.။
ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္တဲ ့အခါ က်ေနာ့္အထက္က အကို ဒီေျခအိပ္ေလး၀တ္ထားတာေတြ ့့ပါတယ္။
အဘူက စက္လဲ ခ်ဳပ္တတ္ေတာ့ က်ေနာ့္အက်ီေလးေတြ ၊ေဘာင္းဘီေလးေတြ ေျခအိပ္ေလးေတြကအစ
ခ်ည္အေရာင္ေလးနဲ ့အမွတ္အသားလုပ္ေပးထားပါတယ္။ က်ေနာ္ ေျခအိပ္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိပါတယ္..။
က်ေနာ့္အကို ကလဲ ေျခအိပ္ကို က်ေနာ္ ၾကည့္မွန္းသိပါတယ္..။ က်ေနာ္ တခြန္းမွ မေျပာပါဘူ..။ ေျပာလို ့လဲမရဲပါ။
သူက အေဖ ့အခ်စ္ေတာ္ပါ..။ သူလိုခ်င္လို ့ျဖစ္မွာပါေလ လို ့ဘဲ ေတြးမိပါတယ္..။
က်ေနာ္ဘာမွ မေျပာမိေပမယ့္ ျပသနာက မျပီးပါဘူး..က်ေနာ့္ အဘူကိုေတာင္ျပန္မေျပာပါဘူး..။ အဘူသိရင္
က်ေနာ္အကို ဆီက ျပန္ေတာင္းေနမွာစိုးလို ့့ပါ။
၂ရက္ေလာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္ ညစာ ထမင္းစားေနတုန္း.
“ ဘယ္မလဲ ဟို ရႈိက္တာန္( မေကာင္းဆို း၀ါး) ဆို တဲ ့ေၾကာက္လန္ ့ဖြယ္ အေဖ့အသံကို ၾကားရပါတယ္..။
ဘာလုပ္မလို ့လဲ ညီညီထမင္းစားေနတယ္လို ့အဘူေျပာသံၾကားတာနဲ ့ က်ေနာ့္ကို ရည္ရြယ္တာ ေသခ်ာသိလိုက္
္ျပီး ထမင္းစားရင္း တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ထြက္သြားတာပါဘဲ။
“ နင္ဘာမွ ၀င္မေျပာနဲ ့မဘူ...ေခၚထုတ္စမ္း အဲဒီိေကာင္ကို ”
က်ေနာ့္ အဘြားနဲ ့အေဒၚေတြ ၀င္တားေနတာကို ေတာင္ မ၇ပါဘူး...။
“ ေဟ့ေကာင္ ညီညီိ မင္းထြက္လာစမ္း” တဲ ့။ က်ေနာ္မေနရဲပါဘူး ထမင္းစားလက္စ လက္ေတာင္ မေဆးရဘဲ
အျပင္ကို ထြက္လာေတာ့ အေဖနဲ ့က်ေနာ့္အကို ကို ေတြ ့ပါတယ္..
က်ေနာ့္ကို ေတြ ့တာနဲ ့လည္ဂုတ္ကို ေဆာင့္ဆြဲျပီး..
“ မင္းကလား ငါ့သားကို ေျခအိပ္သူခိုးလို ့ေျပာတာ” ဆို တဲ ့စကားနဲ ့အတူ
က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဘက္ကို ကေနာက္ကေနလိမ္ခ်ဳပ္လိုက္တယ္..။
က်ေနာ္ မေျပာပါဘူးလို ့ေျပာလဲ မ၇ပါဘူး..။
က်ေနာ့္အေဖ ေျပာတဲ ့စကားသံကို ၾကားလိုက္တဲ ့ခဏ က်ေနာ္ အံ့ၾသသြားမိပါတယ္..
“ ကဲ..ေဗတာ(သား) မင္းကို သူခို းလို ့ေျပာတဲ ့ေကာင္ကို မင္းစိတ္တိုင္းက်ထိုးစမ္း”တဲ ့..။
..... ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား....
ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား
ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား.................။
ဘယ္ႏွစ္ခ်က္မွန္ း မေ၇တြက္နိုင္ေအာင္ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို လက္သီးခ်က္ေတြ က်ေနခဲ ့တယ္..က်ေနာ္ ၀မ္းဗိုက္
ရင္ဘတ္ေနရာအႏွံ ့ပါ..။
အကုိရယ္ ..မင္းထို းေနတာ မင္းညီိအရင္းပါ..
မင္းနဲ ့အေမတစ္ေယာက္ထဲ ေမြးတားတဲ ့သူပါ..။
အကို ့မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္ နားမလည္နိုင္တဲ ့စိတ္ ၀မ္းနည္းစိတ္နဲ ့ၾကည့္မိပါတယ္..။
က်ေနာ့္ႏွစ္ခမ္းကြဲသြားတာ က်ေနာ္သိတယ္..။
ပါးစပ္ထဲက ငံက်ိက်ိအရသာကို က်ေနာ္သိပါတယ္..။ တရစပ္ သူစိတ္တိုင္းက်ထိုးလို ့၀မွ“ ရျပီ ..အပါ” လိုူ ့
သူေျပာလိုက္တာနဲ ့အတူ၊ က်ေနာ္ ့ကို ေနာက္ကေန ေဆာင္းတြန္းရင္ းလႊတ္လိုက္ပါတယ္..။
ပ်ံ ့က်ဲေနတဲ ့သဲပံုေပၚမွာ က်ေနာ္ လဲ က်ခဲ ့တယ္...။
အဘြားငို သံ၊ အေဒၚေတြ ေအာ္ဟစ္တားဆီးသံ၊ မမငို သံေတြ၊ ကိုေဆြ ၀င္လာတာ..။ေဘးအိမ္က ကိုမန္း
၀င္ဆြဲတာေတြ က်ေနာ္ ၾကားျပီးေနာက္..သူတို ့ျပန္သြားၾကတယ္..။
က်ေနာ္ငိုရိႈက္ခဲ ့တာ တက္မတတ္ပါ.. က်ေနာ္ ေၾကကြဲခဲ ့တယ္..နာက်င္ခဲ ့တယ္..။
အဘြားေတြ အေဒၚေတြက က်ေနာ့္ကို ၾကပ္ထုတ္ထိုးေပးတယ္..။ေသြးေတြ သုတ္ေပးတယ္..။
ဒီျပသနာ ဘယ္ကစလဲ ဆိုေတာ့ သူေျခအိပ္၀တ္ထားတာကို အဘူကေတြ ့ေတာ့ “ညီညီ ့ေျခအိပ္ေလးလားဟဲ ့”
လို ့မေန ့က ေမးမိတယ္လို ့ျပန္ေျပာျပတယ္.. သူေမးမိလို ့က်ေနာ့္ကို ဒီလို လုပ္တာဆို ျပီး အဘူလဲ ငိုတယ္။
အဲဒီညက အဘြားတို ့တအိမ္လံုး မီးေစာေစာပိတ္ျပီး အိပ္ယာ၀င္ၾကတယ္..။ က်ေနာ္က အဘြားနဲ ့အိပ္တာပါ...။
အိပ္ယာထဲမွာ ၾကိတ္ျပီးငို ရိႈက္ေနတဲ ့က်ေနာ့္ကို အဘြားက“ တိတ္ပါ..ငါ့ေျမးရယ္”လို ့ေခ်ာ့ပါတယ္..။
က်ေနာ္ မရိႈက္မိေအာင္ ေစာင္နဲ ့့ပါးစပ္ကို အတင္းပိတ္ထားခဲ မိ့ပါတယ္..။
တစ္အိမ္လံုး အိပ္ေလာက္ခ်ိန္က်မွ က်ေနာ္ အေပၚထပ္ကေန တိတ္တိတ္ေလးဆင္းခဲ ့တယ္...ညဦးကလံႈထား
တဲ ့ ေဆာင္းတြင္းမီးဖိုေလးနားမွာ က်ိတ္ထားသမွ် ငို ေၾကြးေနခံဲ့တယ္..။
ေလာင္ ကၽြမ္းေနတဲ ့မီးေတြလို လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ ့တဲ ့ငါ့ဘ၀ ပူေလာင္လွပါလားလို ့ ပထမဆံုးအၾကိမ္
ေတြးခဲ ့မိတယ္..။
တစ္ကယ္လို ့သာ က်ေနာ့္ကို တဦးတစ္ေယာက္အလိုေတာ္အရက ဖန္ဆင္းခဲ ့တယ္ဆိုရင္...
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလို ဘ၀ကို ၀င္စားဘို ့ဖန္ဆင္းခဲ ့တာလဲ..။
သူမ်ားနဲ ့မတူတဲ ့ဘ၀ကို ဘာေၾကာင့္ဖန္ဆင္းခဲ ့တာလဲ..။
က်ေနာ္ ငယ္လို ့အမ်ားၾကီိး မေတြးတတ္ေပမယ့္...
က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ဆုေတာင္းခဲ ့ဘူးပါတယ္..။ ဒီလို ပူေလာင္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ ့ဘ၀ကို မလိုခ်င္ေတာ့
ဘူးလို ့ေတြးခဲ ့တယ္...။
ရင္ထဲမွာ ေၾကခဲ ့ရတဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘာေၾကာင့္ပူေလာင္တဲ ့ဘ၀မ်ိဳးကို ျဖစ္ေစတာလဲဆိုတာ
အခုခ်ိန္မွာ သိခဲ့ရျပိီေလ..။ ။

ရင္တြင္းေၾက

Monday, January 3, 2011

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ငယ္ဘ၀.....၂



ပါးမွာဒါဏ္ရာရျပီးတဲ ့ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့္ကို အဘြားတို ့အိမ္ကေခၚထားလိုက္ေတာ့တာပါဘဲ...............။
အဘြားက အေဖ့ရဲ ့မိခင္ပါ..။နာမည္က ေဒၚတင္တဲ ့။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာစစ္စစ္ပါ၊ အဘိုးက ပါကစၥတန္က
ဘဂၤါနီအႏြယ္...အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ပါ..။ အဘြားကလည္း အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြအတိုင္းေနပါတယ္..။
အဘို းကေတာ့ ဆံုးသြားပါျပီ၊က်ေနာ္ မမွီပါဘူး..။အဘြားမွာ ေမာင္တစ္ေယာက္ရွိတယ္..ဘိုးၾကြယ္တဲ ့။
သူကခင္ဘို ့ေကာင္းသလို ရယ္ရတယ္..ခဏခဏဘုန္းၾကီး၀တ္တယ္..ဗုဒၶဘာသာေနာ္..သူဘုန္းၾကီး၀တ္တိုင္း
အိမ္ေရာက္လာျပီး..“ အမတင္..က်ဳပ္ဘုန္းၾကီး၀တ္ခ်င္တယ္..ရဟန္းဒကာမလုပ္ေပးပါ” လို ့ေျပာတယ္..။
၁လနီးပါးေလာက္ၾကာရင္ ဦးထုပ္ေလးငိုက္စိုက္ေဆာင္းျပီး ပုဆိုးေလးတမမ”နဲ ့ ေရာက္လာျပီး....
“ အမတင္ က်ဳပ္ကို မိန္းမေတာင္းေပးပါဦး.” တဲ့...။ ဘယ္အခ်ိန္က လူထြက္လိုက္မွန္းေတာင္မသိရပါဘူး။
အဘြားက လိုက္ေတာင္းေပးတာဘဲ..။
ေဟာ ၂လ ၃လ ၾကာရင္ မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္း စမ္းစမ္း နဲ ့ငိုၾကီးခ်က္မနဲ ့................
“ အမတင္ က်ဳပ္..က်ဳပ္ ဘုန္းၾကီးျပန္၀တ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ” လုပ္ျပန္ေရာ...။မိန္းမက ပစ္သြားတာေလ။
အေမၾကီးကလဲ ထံုးစံအတိုင္း ရဟန္း ဒကာမေပါ့..။
အဲလိုမ်ိဳး လုပ္တာ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ၅ခါေလာက္ရွိတယ္...။
ခဏခဏဆိုေတာ့ သူတခါလာငိုေနတုန္း က်ေနာ္က အေမၾကီးနားမွာ ထိုင္ေနရင္း ေျပာမိတယ္..။
“ ဘို းေလး...အဲလိုု ခဏခဏ လုပ္ေနမယ့္အစား ၊ဘုန္းၾကီး၀တ္နဲ ့မိန္းမယူထားပါလား” ဆိုေတာ့......
သူကစိတ္ဆိုးတယ္...“ မင္းကို ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မုန္ ့ဘိုး မေပးေတာ့ဘူးကြာ” တဲ ့။
အေဒၚေတြက ၀ိုင္း၇ယ္ၾကတယ္...။ က်ေနာ္ေတြးတာက ဒီလိုပါ..။အေမၾကီးေနထိုင္ေနရတာက မြတ္စလင္
အသိုင္းအ၀ိုင္းပါ..။ သူလုပ္ေနရိုးရိုး လူေတြက အေမၾကီးကို ေျပာမွာေပါ့..။ က်ေနာ္က ငယ္ေပမယ့္ နည္းနည္း
အေတြးနက္တယ္...။
အေမၾကီးတို ့အိမ္မွာ ေန၇တာ က်ေနာ္အရမ္းေပ်ာ္တယ္..။အားလံုးကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္..။
အေမၾကီိးရဲ ့သားသမီးေတြနဲ ့ေမာင္ေတြ တူေတြ ၾကံဳတုန္းေျပာျပမယ္..။
အေမၾကီးမွာ သားသမီး (၈)ေယာက္ရွိတယ္။
၁။ ေဒၚရီ( က်ေနာ္က အေမမရီလို ့ေခၚတယ္..ေယာက်ၤားကဆံုးသြားျပီ..သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္..မမျမင့္..
က်ေနာ္ အခ်စ္ဆံုးအမ..........။)
၂။ ဦးဟန္...အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္..သူ ့နာမည္က ဗိုလ္ေရာင္နိီ၊ အမ်ိဳးသမီးက ဗုဒၶဘာသာ..သားသမီး ၆ေယာက္
၃။ ေဒၚဘူး ( က်ေနာ့္ရဲ ့ဒုတိယ အေမ..မ်က္လံုးကအျပာေရာင္နဲ ့..အပ်ိဳၾကီး)
၄။ဦးထြန္းေရႊ...အမ်ိဳးသမီးက ဗုဒၶဘာသာ..သားသမီး ၅ေယာက္
၅။ဦးထြန္းေ၀( က်ေနာ့္အေဖ..သားသမီး (၇)ေယာက္)
၆။ ေဒၚပု( အရပ္က အရွည္ၾကီး)အပ်ိဳၾကီး
၇။ ဦးေခၚလီ( အလံျဖဴ ကြန္ျမဴနစ္..လူပ်ိဳၾကီး အရက္ အရမ္းေသာက္)
၈။ ေဒၚစု ( အပ်ိဳၾကီး)
အဲဒီ အမွတ္စဥ္ေတြထဲမွာ ၂။၄။၅ က အိမ္ခြဲေနတယ္..။ က်န္တဲ ့သူေတြက အေမၾကီးနဲ ့ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္
သြပ္မိုးအိမ္ၾကီးမွာ အတူတူေနၾကတယ္..။ က်န္တဲ ့ေျမးေတြ အားလံ့ုးနီးပါးက ေန ့ေရာညေရာ အေမၾကီးအိမ္မွာ
လာေနၾကတာဘဲ..။ ထမင္း၀င္စားခ်င္တဲ ့သူစား...လဘက္ရည္ ေသာက္ခ်င္သူေသာက္ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ..။
အေမၾကီးမွာ ေမာင္၀မ္းကြဲ၃ေယာက္ရွိတယ္..။
ဘေဒြးေအာင္ သားသမီး၅ ေယာက္ကလည္း ဒီအိမ္မွာဘဲ လာေဆာ့တာဘဲ.........................။
က်ေနာ္နဲ ့မတည့္တာ တစ္ေယာက္မွမရွိဘဲ..ထူးထူးျခားျခား သူတို ့အားလံုက ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတယ္...။
အဘြားေတြ အေဒၚေတြက လိုေလေသးမရွိေအာင္ကို ခ်စ္ၾကပါတယ္..။ မမျမင့္က အရြယ္ကြာေပမယ့္ ခ်စ္တယ္..။
ေဒၚဘူးကေတာ့ မိခင္တစ္ေယာက္လိုကို ခ်စ္တာပါ..။
အဲဒီ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ ့အတူ က်ေနာ္ ၁ တန္းေလာက္ေရာက္လာတယ္ လို ့ထင္ပါတယ္...။ ။


က်ေနာ္နဲ ့ျမင္းညိဳရွင္
ခုနက ေျပာျပတဲ ့မမျမင့္ေပါ့..။ သူက အပ်ိဳအရြယ္ေလ..။
မွတ္မွတ္ယယ ဥပုဒ္ကာလျပီးဆံုးျပီးအစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ ့ အိဒ္ ေန ့မွာေပါ့...။
လူေတြကလည္း အမ်ားၾကီး လာၾကစားၾက..။ က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့ေလးက ဘာသာေရး သိပ္အစြန္းမေရာက္ၾကပါဘူး။
အိဒ္ေန ့ဆိုေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာေတြ အမ်ားၾကီး လာစားၾကတာဘဲ.. ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။
က်ေနာ္ အိမ္ေရွ ့မွာ ေဆာ့ေနတုန္း...အင္မတန္ လွပတဲ ့ျမင္းညိဳၾကီးနဲ ့လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္..။
ေတာ္ေတာ္ ခန္ ့တဲ ့သူဗ်..။ အသားကျဖဴတယ္..အရပ္ျမင့္တယ္. မုတ္ဆိတ္ေမြးရိတ္ထားတာ စိမ္းေနတာဘဲ။
ေျပာရရင္ ကုလားကားေတြထဲက ဇာတ္လိုက္လိုဘဲ.....ျမင္းကေရႊဘိုျမင္းၾကီး။
“ ေဟ့....မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ”
“ညီညီ...ေလ”
“ ေၾသာ္..ညီညီ ဆိုတာကိုး..မင္းကိုသိတယ္ကြ..မင္း မမျမင့္ ရွိလား”
“ ရွိတယ္ အိမ္ထဲမွာ...ေခၚေပး၇မလား..” သူကေျပာတယ္...
“ တိုးတိုးေလးသြားေခးေနာ္..ဘယ္သူမွ မသိေစနဲ ့”
က်ေနာ္လည္းမမကို တိုးတိုးေလးေခၚလာတာပါဘဲ။
အိမ္ေရွ ့လဲ ေရာက္ေရာ မမကက်ေနာ့္ကိုဖက္နမ္းတယ္..ပိုက္ဆံေတြလည္းေပးတယ္..
“ မမသူနဲ ့သြားေတာ့မယ္..ညီညီကစားေနေနာ္..ဘယ္သူ ့မွ မေျပာနဲ ့” ဒီစာေလးေနာက္မွ အေမေဒၚရီကို
ေပးလိုက္ဆိုျပီး စာရြက္ေခါက္ေလးတခု က်ေနာ့္အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ေပးသြားတယ္။

အဲလိုေျပာျပီး ဟိုလူက မမကို ျမင္းေပၚတင္ျပီး ထြက္သြားေတာ့တာဘဲ.......................။
လူေတြကလည္းရႈပ္ေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိပါဘူး၊ညေနေစာင္း လူက်ဲသြားမွ အိမ္ကလူေတြ
မမကို မေတြ ့မွန္းသတိထားမိတာပါ....။ ဟိုရွာဒီိေမးေပါ့......ဘယ္လိုမွ ရွာမေတြ ့မွ က်ေနာ့္ဘက္လွည့္လာတာ။
အျမဲမခြဲ တစ္တြဲတြဲ ေနတာက က်ေနာ္တို ့ေမာင္ႏွစ္မေလ..။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေမး က်ေနာ္ မေျပာပါဘူး...။ ေနာက္ဆံုးမွ သူတို ့ကို သနားလို ့ေျပာျပလိုက္တယ္..။
မမကို လူတစ္ေယာက္ ျမင္းနဲ ့ေခၚသြားတယ္လို ့ဒီမွာမမလည္း စာေပးခဲ ့တယ္လို ့ေျပာျပီး စာရြက္ေခါက္ေလး
ထုတ္ေပးလိုက္တာဘဲ..။
စာဖတ္ျပီးေတာ့မွ သူတို ့အေၾကာင္းစံုသိျပီး ငိုၾကယိုၾကေပါ့..။
အေမမရီက က်ေနာ့္ပုခံုးကိုကိုင္ျပီး ညီညီရယ္ နင့္အမကိုမ်ားနင္ကိုယ္တိုင္ သူမ်ားလက္ထည့္ေပးလိုက္ရလားဟယ္
ဆိုျပီး ငိုပါတယ္..။
ငိုလို ့၀မွ “နင့္အမ အဲလိုလုပ္သြားတာ နင္ တခြန္းမွ မေျပာလိုက္ဘူးလားဟဲ ့”လို ့ေျပာေတာ့ .................
ကိုယ္ကလည္းေျပာပါတယ္လို ့ေျပာျပရတာေပါ့...
“ နင္ဘာေျပာလိုက္လဲ”
.......
......
“ ဟဲ ့........ေျပာေလ၊ နင္ဘာေျပာလိုက္လဲ”
.....
...
“ ဟိုဟာ....မမလို ့..ေသခ်ာဖက္ထား..ျမင္းေပၚက ျပဳတ္က်လိမ္ ့မယ္...လို ့”
စကားလဲ ဆံုးေရာ အေမမရီလက္က ျမန္တာ..က်ေနာ့္ေခါင္းကို ေခါက္ထည့္တာ..ဂြပ္ ကနဲဘဲ..။
ငိုတာခ်က္ျခင္းရပ္ျပီး ပါးစပ္ကလည္း တခြန္းေျပာေသးတယ္..
“ တယ္...ဒီမသာေလး” တဲ ့..။
နာသြားတဲ ့ေခါင္းေလးပြတ္ရင္း မ်က္လုံးေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမၾကီးနဲ ့အေဒၚေတြက ျပံဳးစိစိနဲ ့..။
သူတို ့ ရီခ်င္ေနတာ က်ေနာ္သိတယ္..အေမမရီကို သူတို ့ေၾကာက္လို ့အသံမထြက္တာ..။

ဆက္ပါဦးမယ္
သစ္နက္ဆူး

Sunday, January 2, 2011

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ငယ္ဘ၀ ။ ၁



ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့အသိဥာဏ္ဘယ္အခ်ိန္မွာစတင္သလဲဆိုတာ ဆရာ၀န္ေတြေလာက္ က်ေနာ္မသိပါ။
က်ေနာ္ မွတ္မိတာက က်ေနာ္တို ့ေမာင္ႏွမေတြ အိမ္ေရွ့ ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ေနပူဆာ လံႈရင္း မာမိီ ေစ်းက ျပန္လာ
တာေစာင့္တာေလးကို က်ေနာ္ သတိယတယ္..။
တစ္ကယ္ေတာ့ မိုးလင္းျပီိဆိုကတည္းက အိမ္မွာ ထမင္းေၾကာ္နဲ ့လဘက္ရည္က အဆင္သင့္ပါ။
ဒါက အိမ္ကမနက္ခင္းအစာလို ့ဘဲ သတ္မွတ္ျပီး မာမီေစ်းက ၀ယ္လာေပးတဲ ့မုန္ ့ေတြကို ေမာင္ႏွမေတြ
ေစာင့္ေနတာပါဘဲ...။
ျခံတခါး၀မွာ ေစ်းဆြဲျခင္းေလးဆြဲျပီး ၀င္လာတဲ ့ျပံဳးေနတဲ ့မာမီ့ကို ေတြရင္...ေမာင္ႏွမေတြသံျပိဳင္ေအာ္ဟစ္ျပီး
မာမီ့ကို ၀ိုင္းဖက္ထားတတ္ၾကတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။
က်ေနာ္တို ့မွာ အားလံုးေမာင္ႏွမ ၇ ေယာက္ရွိတာေလ..ဒါေပမယ့္ အဲဒီိတုန္းက ညီအငယ္ဆံုးေလး
မေမြးေသးဘူးဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ေအာက္က ညီမငယ္ တစ္ေယာက္ဘဲ ရွိေသးတာ..။
က်ေနာ္က အငယ္ဆံုးလိုျဖစ္ေနတာပါဘဲ..။
က်ေနာ္တို ့ျခံၾကီးထဲမွာ အိမ္ႏွစ္လံုးရွိတယ္ ..။ အဘိုးနဲ ့ အဘြား နဲ ့သားနဲ ့သမီးက တစ္အိမ္ က်ေနာ္တို ့
့မိသားစုက တစ္အိမ္ေပါ့.။
မာမီဆိုတာက တဦးတည္းေသာသမီး.. မာမိီ ့မွာ မိခင္မရွိေတာ့ဘူး။ မာမီရဲ ့မိခင္က ေတာင္ငူရွမ္းစစ္စစ္ပါ။
အဘိုးကပါကစၥတန္နိုင္ငံသား၊ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္၊ ၾကဴလီယာအႏြယ္။
အဘိုးက ေတာင္ငူမွာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြအမ်ားၾကီးပိုင္ပါတယ္..မာမီ့ဆီမွာ ခဏလာေနတာပါ.
ခုနကေျပာတဲ ့အဘြားဆိုတာ အဘိုးရဲ ့ဒုတိယအိမ္ေထာင္..ကရင္အမ်ိဳးသမီးၾကီးပါ
ေဒၚလယ္တဲ ့။ အရမ္း၇ိုးသားတာဘဲ ၊ကြမ္းအျမဲစားတယ္.။ က်ေနာ္က သူ ့ကို ခ်စ္တယ္..သူ့မွာက အဘိုးနဲ
့ရထားတဲ ့ရင္ေသြးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္..မာမီနဲ ့ဆို အေဖတူ အေမကြဲေပါ့..။
သူတို ့ကိုက်ေနာ္ခ်စ္တယ္..သနားတယ္လို ့ဘဲ ေျပာျပပါေစ...။
က်ေနာ္ငယ္ကေလးတည္းက နည္းနည္းခြဲျခားေနတယ္လို ့ခံစား၇တယ္္။ သူတို ့ခြဲျခားခံေနရတယ္ဆိုတာ က်ေနာ
္သိေနသလို ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ က်ေနာ္ ေသခ်ာမသိခဲ့ပါဘူး...။
သူတို့ နာမည္ေတြက ျမန္မာလို ကိုထြန္းထြန္း...အစၥလာမ္နာမည္က ဆမ္မ္ဆူသင္း...တဲ ့။ သူ ့ညီမေလးက
မယ္ဒယာန္ လို ့ဘဲ က်ေနာ္ သိတာ။ အခုထိ အေဒၚ( အေဒၚသာေျပာတာ က်ေနာ့္စိတ္မွာက ေမာင္ႏွမလိုဘဲ
အခုထိစြဲေနတုန္း) ရဲ ့ျမန္မာနာမည္ကိုက်ေနာ္ မသိပါဘူး း)။
ကိုဆမ္မ္ဆူသင္းက က်ေနာ့္ကို အရမ္းအလိုလိုက္တာ...အျမဲတမ္းလို ေက်ာပိုးထားတတ္တယ္..။
ညီညီ ...ဆိုတာ ပါးစပ္ကမခ်ေအာင္ကို ခ်စ္တာ..။
စကားေတြ ဟိုေရာက္ဒိီေယာက္နဲ ့ေနာ္..။
ေျပာခ်င္တာက မာမီေစ်းက ျပန္လာတိုင္း သူတို ့အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မုန့္ မပါလာပါဘူး..။ အဲဒီအခါမ်ိဳးဆို
သူတို ့ေမာင္ႏွမက လွမ္းၾကည့္ေနတာေလ..။ သူတို ့ၾကည့္တာ က်ေနာ္က ဘာလို ့သိလဲေမးရင္
ဘာစားစရာေလးရရ က်ေနာ္က သူတို ့ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္တာကိုး..။
က်ေနာ့္မွာ စားစရာတခုရတိုင္း သူတို ့နဲ ့အတူစားပါတယ္..။
က်ေနာ္တို ့ျခံက အက်ယ္ၾကီးဆိုေတာ့ ေန ့လည္ဘက္ဆို ဲျခံအနီးအနားက သူငယ္ခ်င္းေတြ လာကစားၾကတာ
ဆူညံေနတာဘဲ..။ရြယ္တူေရာ ရြယ္မတူတာေတြေရာ..။
ကစားတဲ ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုဆမ္မ္ဆူသင္းတို ့ေတြလဲ ကစားၾကတာပါဘဲ။
က်ေနာ္ အသက္ဘယ္ေလာက္ရိွျပီဆိုတာ က်ေနာ္ မမွတ္မိေပမယ့္ ဗိုလ္အုန္းသီးစက္ဘီးေလးကို ကိုယ္တိုင္စီး
တတ္ေနျပီ။
တေန ့အိမ္မွာ အားလံုးကစားေနၾကရင္း အရုပ္ေလးေတြ ညွပ္ျပီး ေနရာင္ထိုးလို ့ ရုပ္ရွင္ျပတမ္းကစားၾကတယ္..။
ဟိုတုန္းကေလ..။ တုတ္ခၽြန္ေလးႏွစ္ခုကို ၁ေပေလာက္ခြာျပီးေျမမွာစိုက္ထား။ တုတ္ေခ်ာင္းေလးထိပ္မ်ာ
ပနယ္စလင္ ပုလင္းေသးေသးေလးေတြ စြပ္..။ျပီးေတာ့ သားေရကြင္း ၂ကြင္းကို ဟိုဘက္ပုလင္း ဒီဘက္ပုလင္း
လွမ္းစြပ္ျပီး..သားေရကြင္း ၾကားမာ ညွပ္ထားတဲ့ အရုပ္ေလးေတြ ၿွပ့္ထား ပုလင္းကို လက္နဲ ့လွည့္ ..
အရုပ္ေလးေတြသြားတာ..
ေရွ ့မွာ ေက်ာင္းသံုးဗလာစာရြက္ေထာင္းထားျပီးေနေရာင္ထိုးျပီး ရပ္ရွင္ျပတာေပါ့ေလ။
ၾကည့္မယ့္သူက ဟိုဘက္ အရိပ္ထင္တဲ ့ဘက္က ၾကည့္ေပါ့..။ ဒီဘက္ေတာ့ လာမၾကည့္နဲ ့ စက္ခန္း...း)။
အဲလို ရုပ္ရွင္ျပဘို ့လုပ္ေနၾကရင္း အရုပ္ေလးေတြ ညွပ္ဘို ့ ကပ္ေၾကး လိုလာေရာ။ အဲဒီိေတာ့ က်ေနာ့္ကို
ဗိုလ္လက်ၤာကကပ္ေၾကးသြားယူခိုင္းတယ္.. ။
ဗိုလ္က်ၤာဆိုတာ သူမ်ားေခၚၾကတာ ေမြးကတည္းက ညာဘက္လက္က သိမ္သိမ္ေလး မသန္ဘူး..က်ေနာ္က
အထြန္းလို ့ဘဲေခၚတာ၊ က်ေနာ့္ထက္ေတာ့ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ၾကီးမယ္ထင္တယ္..။ က်ေနာ္က ဟိုဖက္အုပ္စုဆီက
ကပ္ေၾကးကို သြားယူေတာ့ ဟိုဘက္အုပ္စုထဲက က်ေနာ့္အထက္ကအကိုက လိုက္ျပီိးလုတယ္..အထြန္းက
ျမန္ျမန္ေျပးလာဆိုေတာ့ ကပ္ေၾကးကိုကိုင္ရင္းေျပးလာတာေပါ့..။ ကပ္ေၾကးဆိုတာ ေဆးရံုသံ့ုးကပ္ေၾကးေနာ္..
၈လက္မေလာက္ရွည္ျပီး ထိပ္က ခၽြန္ေနတာဘဲ..။
ေနာက္က အတင္းလိုက္ေတာ့ အတင္းေျပးရင္း ေ၇ပိုက္ေခြၾကီးကို တိုက္ျပီိး က်ေနာ္ ေမွာက္ရက္ လဲက်တာ..။
က်ေနာ္ ျပန္ကုန္းထခ်ိန္မွာ အထြန္းက ထေအာ္ေတာ့တာဘဲ..။
က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ ကပ္ေၾကးမရွိေတာ့ပါဘူး..။
ၾကမ္းျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးစက္ေတြ က်ေနတာ... ကပ္ေၾကးက က်ေနာ့္ ပါးမွာ စိုက္၀င္ေနတာ
ညာဘက္ပါး အလယ္ေလာက္ကေန စ၀င္သြားတာ ...အဖ်ားက နားအထက္ဘက္က နားထင္ထဲမွာ။
က်ေနာ္ ငို၇မွန္းမသိဘူး ။..ေၾကာင္ေငးေနတာပါ..ေအာ္သံေတြၾကားမွ မာမိီေရာက္လာျပီး က်ေနာ့္ကို
ရိုက္ေတာ့တာဘဲ..။နာလိုက္တာလို ့က်ေနာ္ မေျပာပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အသံထြက္ျပီး ငိုခဲ ့ပါတယ္..။
က်ေနာ္ မ်က္ရည္ေတြ ၾကားက ၀ိုးတ၀ါးျမင္လိုက္တာက က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ရင္း မူးေမ့လဲသြားတဲ ့အဘြားေဒၚလယ္
..ငိုေနတဲ ့မယ္ဒယာန္..ျပံဳးေနတဲ ့က်ေနာ့္အကို ။
က်ေနာ့္ကို ေပြ့ခ်ီလိုက္တဲ ့အကိုဆမ္မ္ဆူသင္း...ေနာက္၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ........။
အေဖေရာက္လာျပိး အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးျပီးစိတ္ဆိုးေနတဲ ့က်ေနာ့္အဖ..။
“ နင့္ဘာသာျဖစ္တာ....ေဆးရံုကိုနင့္ဘာသာသြား” လို ့ေျပာတဲ ့မာမီ့စကားေၾကာင့္.။
ဗိုလ္အုန္းသီး စက္ဘီိးေလးကို ကိုယ္တိုင္နင္းျပီး ေဆးရံုကို ထြက္လာခဲ ့တာေပါ့..။ ညာလက္က ပါးကဒါဏ္ရာက
ိုအုပ္ကိုင္ထား၇င္းဘယ္လက္က လက္ကိုင္ကိုကိုင္ျပီးစက္ဘီးနင္းတယ္..။
ေဆးရံုက ျမိဳ ့အေနာက္ဘက္အစြန္မွာဆိုေတာ့ မိုင္္၀က္ေလာက္နီးပါးရွိမလားမသိဘူး။
လမ္းမွာ လွည္းေမာင္းလာတဲ ့လွညး္သမားေတြက ေသြးေတြနဲ ့စက္ဘီးနင္းလာတဲ ့ကေလးဆိုေတာ့ ေမးတာေပါ့..
ဘာျဖစ္တာလဲ..မိဘေတြမပါဘူးလားေပါ့..။
ေမးသမွ်ေျဖေနရတာပါဘဲ..။ သူတို ့ရဲ ့ၾကင္နာမႈေလးကို က်ေနာ္ မေမ့ပါဘူး..။ လယ္သမားေတြဆိုေပမယ့္
ေမးေနတဲ ့သူတို ့အသံေတြထဲမွာ ၾကင္နာမႈေတြပါတယ္..။
ေနာက္မွ ေဆးရံုေရာက္ျပီးမွ အပါနဲ ့မာမီ ေရာက္လာတယ္...။
အညာေႏြကပူတာနဲ ့ ထြက္လိုက္တဲ ့ေသြးေတြ..။
ဆရာ၀န္ၾကီးက ဂရုစိုက္ပါတယ္..နာမည္က ဦးေအာင္ထြဋ္ပါ..။ က်ေနာ့္ကို ကူညိီေပးတဲ ့ေဆးရံုအကူ
အေဒၚၾကီးက ေဒၚညိဳတဲ ့.။
ေဆးရံုမွာက ထံုေဆးေရာ ေမ့ေဆးေရာ လံုး၀မရွိခ်ိန္ျဖစ္ေနပါတယ္..။
ေနာက္ဆံုးဆရာ၀န္က က်ေနာ့္ကို ေမးပါတယ္။။
“ သား...ဘာေဆးမွမသံုးဘဲ အစိမ္းခ်ဴပ္တာ ခံနိုင္မလားတဲ ့..ေရႊဘို ေဆးရံုက ေ၀းတယ္..ဟိုမွာေတာ့
ေဆးစံုပါတယ္တဲ ့..
ဒါေပမယ့္ ေသြးထြက္မ်ားေနတယ္..၁၀မိုင္ေက်ာ္ခရီးကို သားသြားမယ္ဆို မေကာင္းဘူးတဲ့”
တစ္ကယ္လို ့သာ အရွန္နည္းနည္းျပင္းမယ္ဆိုရင္ နားထင္က တစ္ဆင့္ ဦးေခါင္းခြံကို ထိုးေဖာက္လို ့
ကပ္ေၾကးဖ်ားသာ ဦးေႏွာက္ထဲ ၀င္ခဲ ့မယ္ဆိုရင္...သားအခုဆိုု အသက္ေတာင္ မရွင္နိုင္ေတာ့ဘူးတဲ ့”
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေတြးျပီးေရးတာပါ..။
ေနာက္ဆရာမေတြနဲ ့သူ အဂၤလိပ္လို အၾကာၾကီးေျပာေနျပီး အစိမ္းခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဘို ့စတင္ေတာ့တာပါဘဲ။
(၇)ခ်က္ခ်ဳပ္ရတယ္..နာတယ္..။ ေဒၚညိုက မ်က္လံ့ုးကို မျမင္၇ေအာင္ လက္၀ါးနဲ ့ကာေပးထားတယ္..။
က်ေနာ္က မသိမသာေလး ေခ်ာင္းၾကည့္၇င္ အပ္ေကာက္ၾကီးက မ်က္လံုးနား၀ဲ၀ဲလာမွ မ်က္ေစ့ကိုမွိတ္ထား
လိုက္တာ။
ဆရာ၀န္ၾကီးက ခ်ဳပ္ေနရင္းနဲ ့ေနာက္မ် ေရာက္လာတဲ ့ဆရာမကို ဘီရိုထဲက အာတာပူစီမုန္ ့ယူလာခိုင္းျပီး
က်ေနာ့္ကို ေကၽြးတယ္..။ ပန္းေရာင္ေလး.. စားလဲစား ခ်ဳပ္လည္းအခ်ဳပ္ခံေပါ့..။
အခုထိ က်ေနာ့္ပါးမွာ ကပ္ေၾကးထိုးမိတဲ ့ဒါဏ္၇ာက မေပ်ာက္ပါဘူး..။ေရးေရးေလးရွိေသးတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ ပါးက အမာရြတ္ထက္ ပိုျပီးအရာထင္ခဲ ့တဲ ့အမာရြတ္ က်န္ေနဆဲပါဘဲ..။
က်ေနာ္ကေလးပါ...ကေလးတိုင္းေဆာ့တတ္ပါတယ္..
မိဘတိုင္းကလဲ သားသမီးေတြအတြက္ စိတ္ပူမယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္......
ငယ္ကတည္းက တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ရင္ထဲမွာ နာခဲ ့ရပါတယ္..။
ေသျခင္းတရားက အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက က်ေနာ့္ကို နားရြက္ေလးေတာက္သြားတယ္..။

ဆက္လက္ေရးပါဦးမယ္...
သစ္နက္ဆူး
(ကေလးဓါတ္ပံုေလးကို Google မွ ယူသံုးထားပါတယ္)

Saturday, January 1, 2011

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ခရီး



စာမေရးျဖစ္ခဲ ့တာ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာေနခဲ ့ျပီ။ ၾကားထဲမွာ ၾကိဳးၾကားေရးေနေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္စိတ္တိုင္းမက်ေသာ
၀တ္ေက်တန္းေက် သေဘာေလးေတြပါဘဲ..။ သူမ်ားစာေတြကိုေတာ့ မက္မက္ေမာေမာဖတ္ေနခဲ ့ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္က မေရးခ်င္။
ဒါေပမယ့္တခုခုကိုေတာ့ ေရးခ်င္ေနခဲ ့သည္..။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းဆိုတဲ ့ေခါင္းစဥ္ေလးကို ေရြးခ်ယ္ခဲ ့ျပီ.။
တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းဆိုတာ ပန္းခ်ီသေဘာအရ
စမွတ္တခုကေန စတင္ဆြဲလိုက္ေသာ ...ကိုယ္ဆးံုခ်င္သည့္အခါ အဆံုးသတ္နိုင္ေသာ မ်ဥ္း.။
ေျဖာင့္ခ်င္ေျဖာင့္မည္...ေကာက္ခ်င္ ေကာက္မည္...။ တေနရာထဲ မျပီးနိုင္ေအာင္ ရစ္ခ်င္ ရစ္ေနဦးမည္..။ ဒါက....
လူတစ္ေယာက္က ေရးသားစရာ ဥပမာ စကၠဴတစ္ရြက္ေပၚမွာ ေရးေသာ မ်ဥ္း...တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းပင္..။
လူတစ္ေယာက္ ..သို ့မဟုတ္ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္၏ ဘ၀ကို
စမွတ္တစ္ေန၇ာမွ စတင္ေရးဆြဲလိုက္သည္ ဆိုပါစို ့..။
စကၠဴေပၚမွာ မဟုတ္..သံသရာ ေပၚမွာ..။ သို ့ဆိုလွ်င္ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း၏ သေဘာအရ
ေကာက္ခ်င္ေကာက္မည္ ၊ ေျဖာင့္ခ်င္ ေျဖာင့္မည္..
ရႈပ္ေထြးနက္နဲေသာ ခက္ခဲေသာ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း၏
စမွတ္ကို မည္သူစတင္ေရးဆြဲတာလဲ..။
ဘယ္အခ်ိန္မွာ အဆံုးသတ္မွာလဲ။
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း၏ျဖစ္စဥ္သည္...နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစားလာ၇ေပျပီ..။
ကိုယ္သည္ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းဆိုပါဆို ့..။
ကိုယ္သည္ သံသရာ ေပရြက္ေပၚ၀ယ္ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းတေၾကာင္းအျဖစ္
စ လိုက္ ဆံုးလိုက္ ျဖစ္ခဲ ့ပါသလဲ..။
့ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းအျဖစ္ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ ဘယ္ႏွစ္ခါ စလိုက္ဆံုးလိုက္ ျဖစ္ခဲ ့တာကို
ကိုယ္တိုင္ မသိေပမယ့္ၾကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္မႈတခုႏွင့္ ကိုယ့္ကို မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းအျဖစ္ ၀င္စားေစျ႔ပီး
ရႈပ္ေထြး ပင္ပန္းဆင္းရဲေစေသာ
ျခယ္လွယ္သူကိုေတာ့ ကိုယ္ သိေနျပီ..။
ကိုယ့္ရဲ ့စမွတ္ကေလးကို ျပန္ၾကည့္...ကိုယ္ တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းအျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ ့၇တာေတြကို
သံုးသပ္ျခင္း မ်က္လံုးမ်ားနဲ ့ျပန္ၾကည့္မိတဲ ့အခါ....................
..............................................
..............................................။
ဘ၀..
ေမတၱာတရား
သံေယာဇဥ္
ေသျခင္းတရား
ထူးဆန္းေသာ အေၾကာင္းအရာ
နာမ္ေလာက
မျမင္နိုင္ေသာ ဆက္သြယ္မႈမ်ား
နားမလည္နိုင္ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ား
ဆရာသခင္မ်ား...
........
အေၾကာင္းအရာေပါင္းသိပ္မမ်ားေပမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကို ၾကံဳေတြ ့ရတာေတြ ျမင္လာမိသည္..။
တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း ကိုယ္သည္ ဘာမွ် မခမ္းနား မၾကီးက်ယ္..
သို ့ေသာ္ ကိုယ့္ဒိုင္ယာရီေလးတခုေတာ့ ျဖစ္ေနလိမ္ ့မည္.....
ဒိုင္ယာယီေလးကို ကိုယ္ေရးပါမည္...
မည္သူတဦးတေယာက္မွ် ၀င္ေရာက္စြတ္ဖက္ပိုင္ခြင့္မရွိေသာ ဒိုင္ယာယီ မဟုတ္ပါ...
မည္သူမဆို ေႏြးေထြးစြာ အၾကံေပးနိုင္ ေ၀ဖန္ေပးနိုင္ေသာ အကူအညီိေပးနိုင္ေသာ ဒိုင္ယာယီ(သို ့မဟုတ္)
တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း၏ ခရီး
(သို ့မဟုတ္) တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း၏ ပုစၦာသာျဖစ္ပါသည္..။

ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္..။
သစ္နက္ဆူး