Tuesday, March 16, 2010

အနီး အေ၀း

လူသည္ ဘ၀တခုကို စြဲလန္းျခင္းစိတ္ျဖင့္ အရင္းခံကာ ျဖစ္တည္ၾကသည္..။ ေမြးဖြားျခင္းမတိုင္မွီက စတင္ သေႏၶတည္ေသာ စြဲလန္းစိတ္သည္
( ဘုရား ၊ရဟႏ ၱာမွ အပ) ေသသည္အထိတိုင္ ဖယ္ခြာဘို ့မလြယ္လွေပ။
ဘ၀ဘ၀မ်ားစြာက စြဲလန္းျခင္းေၾကာင့္ ဘ၀မ်ားစြာကိုပင္ ထပ္ျဖစ္ေစသည္။ ေလာကုတၱရာလမ္းအျမင္အရ ရုပ္နာမ္တြဲျပီးျဖစ္ေပၚလာေသာ သတၱ၀ါတိုင္း စြဲလန္းစိတ္ မကင္းေပ..။
ထို ့ထက္ ပိုသည္က လူ ့နယ္ပယ္ သို ့၀င္ေရာက္လာျပီးသည့္ေနာက္ က်င္လည္ၾကီးျပင္းရေသာ အသိုင္းအ၀န္းတြင္ ေရွးရိုးစြဲလန္းမႈတို ့ ့ကိုထပ္မံသင္ယူရျခင္းပင္ျဖစ္သည္..။ ေနမႈ၊ထိုင္မႈ၊ ေျပာမႈ၊ဆိုမႈ
အပါအ၀င္ ယံုၾကည္မႈမ်ားကိုပါ ေခါက္ရိုးက် လိုက္နာရေတာ့သည္…။
ထိုလိုက္နာသင္ယူရေသာ သေဘာတရားတို ့သည္ပင္လွ်င္ အနီးအေ၀း သေဘာကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။
မ်ိဳးကြဲ ငါးတစ္ေကာင္ကို အျခားမ်ိဳးမတူေသာ ငါးအုပ္ထဲသို ့ေရာထည့္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုငါးသည္ ဘ၀ ေျပာင္းမသြားနိုင္ေပ။ ဥပမာ…ငါးခူတစ္ေကာင္ကို ငါးသေလာက္ေမြးထားေသာ ကန္ထဲသို ့ထည့္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုငါးခူသည္ ငါးသေလာက္ျဖစ္မသြားပါ..။ သူ ့တြင္ ကိုယ္ပိုင္အမူအရာ၊ ကိုယ္ပိုင္အေရာင္အဆင္း ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္..။ သို ့ေသာ္ သဘာ၀သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ မူေသ
ရုပ္ျဖစ္တည္မႈအရ..သူသည္ လံုး၀ျငင္းမရေသာ ငါးစစ္စစ္တစ္ေကာင္သာ ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္သည္ ငယ္ကတည္းက မိဘမ်ားႏွင့္အတူေနရေသာ္လည္း ေ၀းေနခဲ ့သည္..။
က်ေနာ္ အၾကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စဥ္းစားခဲ ့သည္..စဥ္းစားျပီးတိုင္းလည္း က်ေနာ္ျပံဳးတတ္သည္။
က်ေနာ့္သား ေနာင္ေနာင္ကို ေမြးကင္းစ ကတည္းက…ဥပမာ မမိုးခ်ိိဳသင္း…သို ့မဟုတ္..ေပါက္…သို ့မဟုတ္ မမခင္ဦးေမ၊ ပန္ဒို၊မသက္ေ၀….သူတို ့ေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုမ်ား ၊ဇာတိလမ္းျပတ္၊ ဇာတိေပ်ာက္က်ေနာ္ ေပးခဲ ့လွ်င္၊ ေနာင္ေနာင္ ၾကီးလာေသာအခါ က်ေနာ့္ကို အေဖဟု သတ္မွတ္မည္မဟုတ္ သလို၊ နာယူၾကီးျပင္းမႈသေဘာတရား၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ပံု၊ ေနထိုင္မႈ စ၇ိုက္
တို ့သည္ က်ေနာ္ႏွင့္ လားလားမွ် တူမည္မဟုတ္ေပ..။
ဆိုလိုျခင္သည္က လူတစ္ေယာက္ ၾကီးျပင္းရေသာ ပါတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ဆိုးေပးလိုက္ေသာ အေရာင္ သေဘာကို ေျပာလိုျခင္းပင္။
က်ေနာ္က ပံုစံခြက္ဆန္ေသာ ဘ၀ကို မၾကိဳက္တတ္ပါ၊ သို ့ေပမယ့္ စဥ္းစားျခင္းကိုေတာ့ ၾကိဳက္သည္။
ငါးတစ္ေကာင္ ဘ၀ေျပာင္းမသြားေသာ္လည္း လူသည္ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္ေသာ သေဘာႏွင့္ မသိမသာေလးညင္သာစြာကပ္ပါလာတတ္ေသာ စြဲလန္းျခင္းေၾကာင့္ ဘ၀ေတြျခားနိုင္သည္..။
လမ္းေတြ ေျပာင္းနိုင္သည္..။ ရပ္တည္မႈေတြ ေျပာဆိုမႈေတြ ေျပာင္းလဲနိုင္သည္။ အထူးျခားဆံုးကား
နီးလွ်က္နဲ ့ေ၀းသြားနိုင္သည္..။
ဘာသာေရးသေဘာတရားေတြကို က်ေနာ္မေျပာခ်င္ ၊မေရးခ်င္ေသာ္လည္း မိဘရင္ခြင္ႏွင့္
ေ၀းခဲ ့ရေသာ ၊ေ၀းေနဆဲျဖစ္ေသာ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ၾကံဳေတြ ့ရေသာ အေၾကာင္းအရာ၏
အ၇င္းခံ ကို ေျပာမွရမည္။
မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္ ၃တန္းအရြယ္ေလာက္ကျဖစ္သည္၊ အိမ္ေတာင္ဘက္ ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးထဲတြင္ ႏြားေတြ ျမက္စားေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ကမၻာၾကီးသည္ အျပားၾကီး၊ အေပၚက မိုးတိမ္ အခံုးၾကီးႏွင့္ အုပ္ထားျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဘယ္ကေနဘယ္လို စဥ္းစားလိုက္မိမွန္းကို မသိပါ..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္သိလိုက္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို အိမ္သို ့ျပန္ေျပးလာျပိး အကိုအၾကီးဆံုးကို
ကမၻာၾကီးသည္ အျပားၾကီး မျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ေန၀င္ ေနထြက္ျခင္းသည္ အေရွ ့မွ ထြက္ျပီး အေနာက္အရပ္သို ့၀င္ျခင္းေၾကာင့္ ကမ ၻာသည္ လံုးကို လံုးရမည္။ အကယ္ေရြ ့အျပားၾကီးကို အမိုးအုပ္ထားပါက ဒီေန ့..မနက္ ေနလးံုသည္ အေရွ ့မွ ထြက္ျပီး အေနာက္ကို ၀င္လွ်င္ ေနာက္ေန ့မနက္လင္းလွ်င္ ေန သည္ အေနာက္အရပ္မွျပန္ထြက္ကိုထြက္၇မည္..ယခု အေနာက္က ေနမထြက္ဘဲ အေရွ ့အ၇ပ္ကပင္ ေနျပန္ထြက္ျခင္းေၾကာင့္ ၊ ကမ ၻာၾကီးသည္ လံုးေနသည္ဟုေျပာျပေသာအခါ နဖူးကို လက္သီးႏွင့္ ခတ္ဆတ္ဆတ္ ထို းျပီးသည့္ေနာက္ အေဖတို ့ကို သံေတာ္ဦးတင္ျပီးသကာလ တမ်ိဳးလံုးတစ္ေဆြလံုး တစ္မိသားစုလံုး ျပားေနေသာ ကမ ၻာၾကီးကို က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ထူးထူးျခားျခား လံုးေသာေၾကာင့္ ညေနစာထမင္းလံုး၀မေကၽြးဘဲ ထားေလသည္။
ကေလးေတြး ကေလးအသိႏွင့္ က်ေနာ္စဥ္းစားေျပာဆိုလိုက္ေသာ အလံုးအျပားဇာတ္လမ္းသည္
အနီးအေ၀း၏ အစဟု က်ေနာ္ ထိုစဥ္က မထင္ခဲ ့ပါ..။
က်ေနာ္ ၄တန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္တြင္ အေမ ့၏ဖခင္ က်ေနာ့္ အဘို း ဗလီေက်ာင္းတြင္ ၀တ္ျပဳအျပီး
စားေသာက္မႈမ်ားအားလံုးျပီးေသာ အခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသမံတလင္းေပၚတြင္ ပစ္ခ်ထားခဲ ့ေသာ ဌက္ေပ်ာခြံကို နင္းျပီး ေခ်ာ္လဲက်ျပီး ဦးေဏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ကာ ဆံုးပါးခဲ ့သည္။ထိုစဥ္က က်ေနာ္မငိုပါ။
ငိုရမည္ဟု မသိပါ.။ မမ( အမ ၀မ္းကြဲ )လက္စြမ္းျပ လိမ္းေပးထားေသာ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားေလးႏွင့္
အိမ္ေရွ ့မွာထိုင္ေနတုန္း မမအမ်ိဳးသား ကိုခ်စ္ေဆြက “ညီညီ မင္းအဘို းဆံုးတာ မင္းက မငိုဘဲနဲ ့သနပ္ခါးေတြလိမ္းျပီး လာထိုင္ေနတယ္…ဖ်က္လိုက္ဖ်က္လိုက္” သူေျပာမွ သနပ္ခါးဖ်က္ရမည္ဆိုတာသိျပီး တံေတြးႏွင့္ ပြတ္သတ္္ ဖ်က္လိုက္ရသည္..။
ငိုရမတဲ ့လား………
ငိုရမတဲ ့လား……..
ဒါဆို……ဘာသာေရးေန ့ၾကီးမ်ားတြင္ လႈဒါန္းေသာသေဘာျဖင့္ ႏြားမ်ားကို သတ္ကာ အရပ္ေ၀ၾကသည္။
မသတ္ျဖတ္မွီ ႏြားကို ပန္းေတြ ဆင္ေပးထားျပီး တိုင္မွာ ခ်ည္ထားခ်ိန္တြင္ ႏြားမ်ား မ်က္ရည္က်ေနသည္ကို က်ေနာ္အမ်ားၾကီိးေတြ ့ဘူးပါသည္။ ဆိတ္ကေလးေတြဆို လွ်င္ မ်က္ရည္က်ရံုတင္မက အဆက္မျပတ္ ေအာ္ေနတတ္သည္..။
ေသဆံုးျခင္း …သတ္ျဖတ္ျခင္း
ငိုေၾကြးျခင္း…………………….
“ေသ”ေသာအခါ ငိုၾကျပီး…“ သတ္” ေသာအခါ အဘယ္ေၾကာင့္ မငိုသနည္း…
အသတ္ခံရသူတို ့၏ မ်က္ရည္ကို အဘယ္အေၾကာင္းအရာက မျမင္မေတြ ့့နိုင္ေအာင္ ကာဆီးထားသနည္း။
အဘိုးဆံုးေသာေန ့……၄တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္တြင္
“တိရိစၦာန္သတၱ၀ါ၊တို ့သည္ လူသားမ်ားစားရန္ ……………………..မွ ဖန္ဆင္း ေပးထားသည္ ဟူေသာ
စကားသည္..တဖက္သားကို မညွာတာရာေရာက္သည္..မညီမွ်ဟု ေတြးမိလိုက္သည္ႏွင့္ မမေယာက်ၤားကို က်ေနာ္ အေမၾကီး( အေဖ့မိခင္) တို ့အိမ္သြားေတာ့မယ္ဟုေျပာျပီး တခါတည္း ထထြက္ခဲ ့သည္.။
ေနာက္ေန ့မာမီ( က်ေနာ့္အေမ)ႏွင့္ ေတြ ့ေသာအခါ “မင္းမေန ့က မင္း“သာသာ”(အဘိုး)မရပ္ဒ္( အသုဘ အခမ္းအနား)မွာတုန္းက ကပါရ္ဆန္(သခ်ိၤဳင္း) မွာ မေတြ ့ဘူး ..ဘယ္သြားေနလဲ ”ဟု ေမးေသာအခါ
“ အေမၾကီးတို ့အိမ္မွာ ပန္းခ်ီဆြဲေနတယ္” ဟု ေျပာျပီးေသာအခါ မာမိီ ထပ္ငို ေလသည္..။
မာမီငိုေနသည္ကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းပါ..။
တျဖည္းျဖည္းနဲ ့က်ေနာ္ပိုျပီး ေ၀းခဲ ့ေလျပီ..။
စာဖတ္အားေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် က်ေနာ္သည္ အိမ္မွာ သီးျခားအေရာင္ တစ္ေရာင္ျဖစ္လာခဲ ့သည္..။
ဘယ္လိုမွ ေရာစပ္မခံေသာ …ဆန္ ့က်င္ဖက္ အသြင္ေဆာင္သည့္ အေရာင္ျဖစ္လာေသာအခါ…..
က်ေနာ္ မိဘရင္ခြင္ႏွင့္ အေ၀းၾကီးေ၀းခဲ ့ေပျပီ။
…………………..
…………………..
…………………..
သမီးၾကီး ၆ႏွစ္အရြယ္ေလာက္တုန္းက က်ေနာ္ ပန္းခ်ီဆြဲျခင္း ခဏနားသည့္အခ်ိန္တြင္ သမီးႏွင့္ အတူေဆာ့သည္။ လက္ေ၀ွ ့ထိုးတမ္း နပန္းလံုးတန္း ကစားသည္၊ ပထမ သမီးကို အနိုင္ေပးျပီး ကိုယ္က ေအာက္ကဘဲေနေပးသည္..သူေမာေနမွ ေျခေတြ လက္ေတြကို ကိုယ္က ခ်ဴပ္ထားျပီး သူမရုန္းနိုင္ခ်ိန္ဆို က်ေနာ္က သမီး ေမးေစ ့ေလးကို ကိုင္ျပီး…
“ ကိုင္း…ဘာတတ္နိုင္ေသးလဲ …ကိုယ့္လူ..”ဟု ျပံဳးျပီးေမးလွ်င္…
“ ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး ေဖ့ေဖ ရယ္” ဟု သမီးက ေျပာတတ္သည္။
………………………….------…………………………
က်ေနာ္ ျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္စဥ္ကလည္း မိဘကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ဘူးပါသည္။
ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ေနထိုင္တုန္းကလည္း တတ္နိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ပါသည္။ သို ့ေသာ္ က်ေနာ္ မေထာက္ပံ့့လွ်င္လည္း ဘာမွကို မႈစရာမလိုေအာင္ အေဖတို ့က စီးပြားေရးေကာင္းပါသည္..။
ဥေရာပ ေရာက္ျပီိးသည့္ေနာက္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ပစၥည္းေတြပို ့ေပးပါသည္..။ ေငြေၾကးလဲ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေထာက္ပ့့ံေပးခဲ့ပါသည္။ နာရီ၊ ကင္မရာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၀ယ္ေပးခဲ ့ရာက
အေဖက …ငါးမွ်ားတန္ ေကာင္းေကာင္း ၀ယ္ေပးပါ..တဲ့..။
ငါးမွ်ားတန္က ေစ်းမၾကီးပါ….သို ့ေသာ္ က်ေနာ္ ဘယ္လိုစိတ္နဲ ့၀ယ္ရမွန္း မသိ။
ကြင္းဆက္ေတြကို စဥ္းစားေနရင္း လက္တြန္ ့ေနခဲ့သည္။ ေငြကိုသာ ခဏခဏ ပို ့ျပီး၊ ငါးမွ်ားတန္ကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေသာ္လည္း အေဖကေတာ့ ခဏခဏ ထပ္မွာခဲ ့သည္..။
ကိုယ္တိုင္ သူ ့အသက္သတ္ျခင္းသည္ အကုသိုလ္အလုပ္ဟု စြဲလန္းေနစိတ္ႏွင့္ ၾကံရာပါျဖစ္မွာ
ေၾကာက္ျပီး မ၀ယ္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
“ ျမစ္၏ တစ္ဖက္ကမ္းမွ ဟိုမွာဘက္ကမ္းသို ့ေဖာင္ကို အသံုးျပဳျပီး ကူးခတ္သြားသူသည္ တစ္ဖက္ကမ္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ မိမိစီးနင္းလာေသာ ေဖာင္ကို သယ္ယူျပီး ထမ္းသယ္သြားစရာမလို ေပ”။
ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ကိုသာ ၾကည့္ရႈေစေသာ တရားသေဘာကို ႏွလံုးသြင္းျပိီး…………………………
သူငယ္ခ်င္း (ငါးမွ်ား ဆရာၾကီး) အကူအညီျဖင့္ ငါးမွ်ားတန္ အေကာင္းစား တလက္ ၀ယ္ပို ့ေပးခဲ့ေလသည္..။ ပို ့ေပးျ႔ပီးေနာက္ အေဖ့ဘက္ကလဲ ဘာမွ မေျပာ ကိုယ့္ဘက္ကလဲ ၀ယ္ေပးခဲ့သည့္
အျဖစ္ကို ေမ ့နိုင္ေအာင္ ေနထိုင္ခဲ ့ေလသည္..။
ေငြကိုေတာ့ ၂လတခါ အလံုးအရင္းနဲ ့ပို ့ေပးျပီး ေက်းဇူးဆပ္ခဲ ့ပါသည္..။
ငါးမွ်ားတန္ေလးကိုလဲ ေမ့သေလာက္ျဖစ္ေနခဲ ့ေပျပီိ..။
…………………………………
…………………...
ဲ ျပီးခဲ့တဲ့ တပါတ္ႏွစ္ပါတ္ေလာက္က မမက သူ ့တူမေတြနဲ ့သူ ့ေယာင္းမအတြက္ အမရပူရ ၾကိဳးၾကီးခ်ိတ္ထမီနဲ ့
ေမရွင္ ရင္ဖံုးအက်ီ ၤေလးေတြ ပို ့ေပးလာရင္း ပါလာသည့္ စာေတြကို အားရပါးရဖတ္ရသည္…
အေဖ ေရးလိုက္ေသာ စာလဲ ဖတ္ရပါသည္...............။
“ ညီညီေရ…မင္းပို ့ထားတဲ ့ေငြေတြကို စုစည္းထားျပီး အလုပ္တခု လုပ္ထားတယ္..အရင္က မေျပာေသးတာက လုပ္ငန္းလဲ အေကာင္အထည္ မျပနိုင္ေသးသလို…ေနာက္ မင္းကိုလဲ ၀မ္းသာေစခ်င္
လို ့ပါ..မင္းပို ့ထားတဲ ့ေငြေတြနဲ ့ အပါတို ့ ၃ဧကက်ယ္တဲ ့ေျမေနရာ၀ယ္ျပီး ငါးေမြးျမဴေရးကန္ ၂ကန္ လုပ္တယ္၊ ေနာက္ ေျမဧက ၁ဧက အက်ယ္မွာက ငါးကန္တစ္ကန္ သပ္သပ္တူးထားျပီး ငါးေတြ ေမြးခဲ ့တာ။
အခု ငါးေတြ ေဖာ္ေတာ့ ပိသာခ်ိန္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရတယ္..
ေလာေလာဆယ္ လက္ငင္းရေငြကတင္ သိန္း ၄၀ ေက်ာ္ေနျပီိ…ေနာက္ထပ္ရတဲ ့ေငြေတြနဲ ့ ငါးကန္ကိုလဲ ထပ္ခ်ဲ ့ဦးမယ္ကြာ…
ဒါမင္း၀မ္းသာေစခ်င္လို ့အခုမွ ထုတ္ေျပာတာကြ..။ မင္းလဲ က်မၼာေရးဂရုစိုက္ဦး………………………………
………………………………………………..xxxxxxxxxxxxxxxxx---+++====….”
။။။။။။။
သမီးနဲ ့ေဆာ့ကစားရင္း က်ေနာ္ ေမးစဥ္က သမီးက ေျဖခဲ ့သည္…
ယခု က်ေနာ့္အေဖက ဘာမွ မေမးပါ..။
က်ေနာ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးျပီး ေျဖေနပါသည္
“ ဘာမွ….မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး…ေဖ့ေဖ”
……………..
……………..
ကမၻာ အျပားၾကီးေပၚတြင္ က်ေနာ့္အေဖက ငါးကန္ၾကီးမ်ားတူးျပီး ေမြးျမဴေရာင္းခ်ရင္း ေပ်ာ္ေနေလသည္..
ကမၻာလံုးၾကီး၏ အစြန္းတစ္ဖက္ဖ်ားက က်ေနာ္ကေတာ့ အနီးအေ၀း သေဘာကို ေတြးရင္း ျပံဳးျပံဳးၾကီးလုပ္ေနသည္………………။ ။
သစ္နက္ဆူး

။ ။.မည္သည့္ဘာသာကိုမွ်ေစာ္ကားလိုစိတ္ ၊ မရွိပါ ၊ က်ေနာ္လက္ခံက်င့္ၾကံေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားထဲတြင္လဲ လူသတ္ သမား၊သားသတ္သမားမ်ားစြာရွိပါသည္..။ ဘာသဘာေရးကို ေျပာဆိုျခင္းထက္ အယူအဆ မတူေသာ မိသားစုထဲက လူတစ္ေယာက္၏ စိတ္အနီးအေ၀းကို ေျပာလိုခ်င္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ။

8 comments:

ျမတ္ႏိုး said...

ဟုတ္တယ္..အကိုေရ..ေလာကမွာကိုယ္ဘာမွမတတ္ႏိုင္တာေတြအမ်ားၾကီးပါ..

တတ္ႏိုင္သမ်ွပဲလုပ္ေတာ့တယ္.. ကိုယ္ေကာင္းေနသလိုကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ေလးေကာင္းေနေစခ်င္တာကေတာ့ ဓမၼတာေပါ့ေလ.. တခါတေလ..တတ္မွမတတိႏိုင္တာပဲဟာ..။

Zaw Myo Lwin said...

ေရးတတ္လိုက္တာဗ်ာ။ စာဖတ္ၿပီးသြားတာေတာင္မွ စိတ္ထဲမွာ ေတြးစရာေတြ က်န္က်န္ေနရေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ အရမ္းကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ က်န္းမာရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ။

ေမ့သမီး said...

အကို ဒီလိုေတြးမိတာ တကယ္ေကာငး္ပါတယ္။ ညီမကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံကိုယ့္ထံျပန္လာမယ္။ ကံဆုိတာအလုပ္ဆိုတာ ကိုတကယ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ မိဘအေပၚသိတတ္တဲ့အကို႕ေစတနာ အက်ိဳးေပးမွာပါ။ ကိုယ္ကမိဘအတြက္ဆိုၿပီး ပို႕ေပးခဲ့တာပါ။ ျဖစ္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ပဲတြက္လိုက္ပါေတာ့။

ေဆာင္း said...

ကိုဆူးက မိဘကို စိတ္နာျပီး ျဖတ္ထားမယ္ထင္ခဲ့တာ။ ကိုဆူးက မိဘ ေက်းဇူးဆပ္ေနတာကိုး ခီ်းက်ဴးပါတယ္။ အခုေတာ့ အားလံုးက ကိုဆူးကို တသသနဲ ့ေလးစားေနရျပီေပ့ါေနာ္။ ေစတနာ အက်ိဳးေပးပါတယ္ေလ။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ေကာင္းခ်က္ကေတာ့..ေထာင္းခ်က္သလိုပါပဲ...
ဒီpostေလးကေတာ့ တကယ္ခံစားရတယ္ဗ်ာ..

Heartmuseum said...

ေတြးစရာေတြ ရသြားတယ္ဗ်ာ.....

Thet Oo said...

ဘ၀ေတြဆန္းၾကယ္တာ ျပဳခဲ့တဲ့ကံေတြ ဆန္းၾကယ္လို႔ပါ။ ဘာကံမွကို မျပဳေတာ့တဲ့ ကံျဖတ္တဲ့ကံ ဆိုတာလည္း ရွိေသးတယ္ေနာ္ ကိုဆူး...။

mg kyi poae said...

ဖတ္သြားတယ္အကိုေရ မေရာက္တာလဲၾကာၿပီဆိုေတာ့။ အကိုက ဘာေရးေရး ေကာင္းေနတာပါပဲ။ ဖတ္ၿပီးရင္ တခုခုေတာ့ ဆက္ေတြးစရာေတြရသြားပါတယ္။ အကိုက်န္းမာပါေစခင္ဗ်ာ....