Monday, December 28, 2009

စိတ္နဲ ့ကိုယ္...

က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို က်ေနာ္ျပန္ၾကည့္မိတိုင္း ေျခာက္ေသြ ့စြာနဲ ့အထီးက်န္ျခင္းကို ခံစားရသည္.။ ကိုယ့္ရဲ ့ စိတ္အပန္းေျဖရာ..ပညာရွာရာ...ဗဟုသုတေလ့လာရာ..ရင္ဖြင့္ရာနဲ ့ ကိုယ္ခင္မင္တြယ္တာေသာ ရပ္၀န္းေလးျဖစ္ေပမယ့္
ကိုယ္တိုင္ပင္ ၀င္မလည္ခ်င္ေအာင္ျဖစ္ေနရသည္.။
ငယ္စဥ္ကတည္းက စာနဲ ့မ်က္ႏွာ မခြာနိုင္ဘဲ စာဖတ္ျခင္းကို ႏွစ္သက္တဲ ့ကိုယ္..
မိဘေတြ ဖြင့္ထားတဲ ့စာအုပ္ျဖန္ ့ခ်ီေရးဆိုင္ၾကီးမွာ အျမဲ လာတတ္ၾကေသာ စာေရးဆရာတခ်ိဳ ့..။ သူတို ့ဘ၀ေတြ ရဲ ့မေျပလည္မႈ၊ မေလာက္ငွမႈနဲ ့စာေပကိုခ်စ္တတ္ေသာ...လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းကို လစဥ္ပံုမွန္၀ယ္ေနၾကေပမယ့္ ..ပိုက္ဆံပံုမွန္မေခ်နိုင္ေသာ သူတို ့ဘ၀ေတြကို ပိုသိလာေလ...သူတို ့ေရးတဲ ့စာေတြကို ပိုမိုတန္ဘို းထားဖတ္တတ္ေလျဖစ္ခဲ ့တဲ့ကိုယ္..။
စာအုပ္ငွားဖတ္လို ့ရက္ပိုေၾကးေတြမ်ားေနလွ်င္...ေျပာရခက္ေသာ ခံစားမႈေတြနဲ ့သူတို ့မ်က္ႏွာေတြ ..မိဘေတြ လစ္ျပီဆိုတာနဲ ့ ရက္ပိုေၾကးလံုး၀ မယူေသာ ကိုယ့္ကိုလဲ သူတို ့ပိုခင္မင္ခဲ ့ၾက..။
သူတို ့သိေသာ ပန္းခ်ီဆရာအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပ...ကိုယ္ကေမး... သူတို ့သိသေလာက္ ဆက္သြယ္ေပးရင္း...
ကိုယ္က ပန္းခ်ီဆြဲ...စာအုပ္ဖတ္ ကဗ်ာေရး...။
တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ္က စာလဲ ေရးခ်င္...စာလဲဖတ္ခ်င္ပါ..။
ပန္းခ်ီလဲဆြဲတယ္..။ ပန္းပုလဲ ထုတယ္..။ ေနာက္ ရုပ္ရွင္တည္းျဖတ္တာေတြ..ဘာညာ ပရိုဂရမ္ေတြ ကလဲ ေလ့လာ ဆိုေတာ့...။
တစ္ေယာက္တည္းနဲ ့ အခ်ိန္ေတြက မေလာက္ေတာ့ဘူး..။
ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ပို ့စ္တင္မယ္ ဆို ကြန္ျပဴတာေလးဖြင့္လိုက္တာနဲ ့သူမ်ား( ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြ) ေတြ ေရးတဲ ့စာကို အရင္ ဖတ္ရမွ..။
ဖတ္ရင္လဲ အမွ်င္က မျပတ္ေတာ့လူး...လင့္ခ္ေတြ တခုျပီးတခု ၀င္သြား လိုက္တာ...၀ကၤဘာထဲ ေရာက္သလိုဘဲ..။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ စာကမေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး...မနက္လဲ အလုပ္သြားရတာ ၆ နာရီဆို အိပ္ယာထ...ဆိုေတာ့ကာ....
သစ္နက္ဆူးဆိုတာ စိတ္တခု ကိုယ္တခုထဲမဟုတ္တာ ျပသနာဘဲေပါ့...။
ဘေလာ့ဂ္ဘဲ ဖ်က္ပစ္ရေကာင္းနိုးနိုး( စိတ္ကူးလိုက္တိုင္း စိ္တ္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတာ..ဆိုးတယ္)
ပန္းခ်ီဘဲ ဆြဲရနိုးနိုး...( ပန္းခ်ီကေတာ့ မဆြဲလို ့မရဘူး...ဆြဲရမွာ..)
.........
ဘာဘဲေျပာေျပာေလ...
ကိုယ္မေရးလဲ သူမ်ားေတြ ေရးေနတာဘဲ..။
ဘေလာ့၈ါ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ စာေရးေနယံုေလးနဲ ့မွ မရတာ..
ဧည့္သည္ကို အိမ္ရွင္က ၾကိဳဆိုဧည့္ခံသလို ...
ကိုယ္ကလဲ ဧည့္သည္လုပ္ျပီး လည္နိုင္မွ...။
ကိုယ္က တာ၀န္မေက်နိုင္တာပါ...။
အခုေတာ့ ကိုယ့္စိတ္နဲ ့ကိုယ့္ကို အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးေနတာဘဲ...။
ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲ ဆိုတာေပါ့..။
ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက ...ကိုယ္တိုင္ေရးတာထက္
သူမ်ားစာေတြကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုး ဖတ္တတ္တာဆိုတာပါဘဲ..။
ကိုယ့္ရဲ ့ပို့ စ္ အသစ္္ေတြ ထင္ထင္လင္းလင္း မတင္ျပေပမယ့္...
သူမ်ားေရးတဲ ့စာေတြကို တိတ္တိတ္ေလးဖတ္ေနရရင္လဲ...ကိုယ္က ၾကည္နူးေနတာပါဘဲ...။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်စ္ဘ ့ို( ကိုယ့္ကို လူသိဘို ့ထက္) သူမ်ားေရးတဲ ့စာေလးေတြကို စြဲလန္းစြာဖတ္ေနရရင္ ေက်နပ္ျပီ..။

သစ္နက္ဆူး

10 comments:

:P said...

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ညေနက ကိုသစ္နက္ဆူး လင့္ကို ႏွိပ္ၾကည့္ေသးတယ္။
လင့္ ရွာမေတြ႔ဘူးလို႕ ေျပာတယ္။
ညက်ေတာ့ အသစ္တင္တာေတြ႔တာပဲ ။
ဘေလာ့ေတာ့ မဖ်က္ပါနဲ႕ ။ အားတဲ့အခါေရးတာေပါ့၊ ကိုယ္က သြားလည္မွ သူမ်ားက လာလည္မယ္လို႕လည္း သေဘာမထားပါနဲ႕ေလ။ ကိုယ့္မွာမွ မသြားႏိုင္ပဲ ။

pandora said...

ဘေလာ့၈ါ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ စာေရးေနယံုေလးနဲ ့မွ မရတာ..
ဧည့္သည္ကို အိမ္ရွင္က ၾကိဳဆိုဧည့္ခံသလို ...
ကိုယ္ကလဲ ဧည့္သည္လုပ္ျပီး လည္နိုင္မွ...။
ကိုယ္က တာ၀န္မေက်နိုင္တာပါ...။

အဲဒီယဥ္ေက်းမႈ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ အမွန္တစ္ခုျဖစ္ေနပါတယ္။
ပန္ဒိုရာလည္း အခုေနာက္ပိုင္း အဲဒီတာ၀န္ မေက်ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ.. ကိုဆူးရယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္က ရွားပါးေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေနာ္။ တျခားဘေလာ့ဂ္ေတြကိုလည္း တိတ္တိတ္ပဲ ဖတ္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ ေရးတာေလးကိုေတာ့ ၀ါသနာ ပါလြန္းလို႕ စိတ္ရတိုင္း ေရးေနတာပါပဲ။

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

ေရာက္တယ္ ကိုဆူး၊ အဆင္ေျပသလုိ ဘေလာ့ေရးပါ အကုိ၊ ဖ်က္ေတာ့ မဖ်က္လုိက္ပါနဲ႕၊ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ။

PAUK said...

ကိုသစ္နက္ဆူးေရ..
ဘေလာ့ဂ္ကို မဖ်က္ပါနဲ႔။။
ေရးခ်င္တဲ့အခါမွ ေရးပါ။။
နွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။။

sonata-cantata said...

ကိုဆူးေရ မသီတာ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လာလည္တယ္ဗ်...။
မသီတာတို႔လည္း ဘေလာ့အိမ္တံခါးႀကီးဖြင့္ထားခဲ့ၿပီး တလေလာက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ...။ သည္ရပ္၀န္းေလးက ေႏြးေထြးပါတယ္...။ အိမ္ရွင္မရွိလည္း လာလည္ၾက...စားစရာအသစ္မရွိလည္း ရွိတာေလးေတြ စားသြားၾကတာပါပဲ။ အိမ္ပိုင္ရွင္ ျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း ဧည့္သည္ေတြအတြက္ မေမ့မေလ်ာ့ သတိတရ စားစရာေတြ ၀ယ္လာတာေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ရွင္ ဧည့္သည္ရယ္လို႔ေတာင္ ကြဲျပားမေနေတာ့ပါဘူး... အတူတူ စားစား...သြားသြား...

Moe Cho Thinn said...

ကိုဆူး
အလုပ္မ်ားတယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။ ေရးခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ေရး၊ ဆြဲခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ ဆြဲ၊ ထု ခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ ထု (ပန္းပု ေျပာပါတယ္) စိတ္လိုလက္ရမွ လုပ္ပါေလ။
ကိုဆူးလို စြယ္စုံတတ္တဲ႔ လူ ဘာလုပ္လုပ္ ခ်ိဳသင္းတို႔က လာဖတ္၊ လာခံစားေနမွာပါ။
Happy New Year ေနာ္ ကိုဆူး။ မိသားစုနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ က်န္းမာစြာ ျပည္႔စုံပါေစ။

မင္းဒင္ said...

ဘေလာ့ဂါအလြမ္းနာလို႕ ေခၚေလမလားဗ်ာ ။
ကုိယ့္ကုိလူသိဘို႕ထက္ သူတပါးေရးေသာစာကုိ ျမတ္ႏုိးစြာ တတ္ေသာ စိတ္ကုိေမြးျမဴျခင္းကုိေတာ့ အတုယူရေပလိမ့္မယ္ ။

စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကုိယ္၏ က်န္းမာျခင္းနဲ႕ ျပည့္စံုပါေစဗ်ာ ။

ခင္လ်က္

မင္းဒင္

Thet Oo said...

ဘေလာ့ဂါအလြမ္းနာလို႕ ေခၚေလမလားဗ်ာ ။
ကုိယ့္ကုိလူသိဘို႕ထက္ သူတပါးေရးေသာစာကုိ ျမတ္ႏုိးစြာ တတ္ေသာ စိတ္ကုိေမြးျမဴျခင္းကုိေတာ့ အတုယူရေပလိမ့္မယ္ ။
စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကုိယ္၏ က်န္းမာျခင္းနဲ႕ ျပည့္စံုပါေစဗ်ာ ။
ခင္လ်က္
မင္းဒင္

တခ်ို႕ေတြက်ေတာ့ စာကိုေသေသခ်ာခ်ာလာဖတ္တာတက္ သူ႔ဘေလာ့ဂ္ကို လူသိမ်ားေအာင္ ဟို၀င္ဒီထြက္လုပ္တတ္သူေတြလည္း ရွိၾကတယ္ေနာ္။ သတိထားၾကည့္ရင္ေတြ႔ႏုိင္တယ္။

ျမတ္ႏိုး said...

အကိုေရ.. ေရာက္တယ္ မမန္႔ျဖစ္တာပါ။ မိသားစုလဲ ေနေကာင္းတယ္မွတ္လား.. ဘေလာ့က ဘာေတြျဖစ္ေနလို႔လဲ.. တေနရာမွာ မန္႔တာေတြ႔လို႔..
လုပ္ပါဦးထူးဆန္းတာေလးေတြေရးပါဦး
ေမ်ွာ္ေနတယ္..

စကားမစပ္ ..စာအုပ္ေကာင္းေတြစာအုပ္ေဟာင္းေတြ ဖတ္ခ်င္ရင္ အမေရႊစင္ဦးေရးေနတဲ့စာအုပ္ေတြ တအားဖတ္ေကာင္းတယ္.. ဖတ္ခ်င္တာေလးေတြလဲ သြားပူဆာလို႔ရတယ္..။ အကိုေရ ေၾကာ္ျငာတာမဟုတ္ဘူး..စာခ်စ္သူကို သတင္းေကာင္းေပးတာပါ

khin oo may said...

မေမ႕ပါဘူး အဟိ.