ေဆးတံ ေသာက္သူမ်ား

ခ်စ္သူရဲ ့ပု၀ါပါး

ႏြမ္းေၾကတဲ့ ေျခလွမ္းမ်ားစြာနဲဲ ့ေငးေမာျခင္းကို အေဖာ္ျပဳရင္း အိ္မ္အျပန္ေတာင္ကုန္းေလးကို

တက္လာခဲ့၇င္း ကိုယ့္ကိုကို သတိျပဳမိေတာ့ ဒီေလာက္ေအးတဲ့ ရာသီမွာေတာင္ လက္၂ဖက္လံုး ေခၽြးေစးေတြ ။ ဘာျဖစ္တာလဲ...။

ပန္းခ်ီေက်ာင္းမွာ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ ့တဲ့ ပန္းခ်ီကိုေနမ်ိဳး( စာေရးဆရာ ေနမ်ိဳး မႏ ၱေလးကို သတိ၇ေနတယ္..။ ခ်ိဳင္းေထာက္၂ဖက္နဲ ့သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ ခ်င္းအဆိုေတာ္မေလး မီလာႏ်န္းကို မ်က္ေစ့ထဲ ျမင္လာတယ္...။

အေရာင္ေတြ ..ေဆးေရာင္စံုေတြ.. ေရာင္စံုပ၀ါပါးေတြလို တစ္လႊာခ်င္း တစ္လႊာခ်င္း ကိုယ့္ေရွ ့မွာ

လႊမ္းျခံဳလာတယ္... ေမာလိုက္တာ..ရင္ဘတ္ထဲမွာ နင့္ေနေအာင္ေမာလိုက္တာ...။

အေရာင္ေတြကို ခင္တြယ္ ကစားေနတဲ ့ ပန္းခ်ီသမားတေယာက္က အေရာင္ေတြရဲ ့အတၱကို

ကိုယ္နားလည္သေလာက္ ခြဲျခမ္းမိတယ္..။

အတၱ...။

ျဖဴစင္လြန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ အျဖဴေရာင္မွာေတာင္..အျဖဴ ဆိုတဲ့ အေရာင္အတၱစြဲနဲ ့ပါလား..။

နီ ...၀ါ ...ျပာ......စိမ္း.... ခရမ္း...နက္ျပာ...........

အို...ရွိသမွ် အေရာင္ေတြ..။

အားျပိဳင္ေနတဲ့ အေရာင္ေတြ...

ကိုယ့္ရပ္တည္မႈအတြက္ ကိုယ္က ဘာအေရာင္ပါဆိုတာ သက္ေသထူဘို ့ အျမဲ ၾကိဳးစားေနတဲ ့ အေရာင္ေတြ...။

ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ဆရာမင္းေက်ာ္ရဲ ့( အျဖဴကို မည္သူ အနက္ဆိုးသနည္း ) ဆိုတဲ့

အမ်ိဳးသား စာေပ ဗိမာန္ဆူရ စာအုပ္ေလးကို သတိရတယ္...။

တကယ္တမ္း ပန္းခ်ီဆြဲသက္ရ လာတဲ့ အခါ ျဖဴစင္တဲ့ အရာ တခုကို တျခားအေရာင္ေတြက

ဖ်က္ဆီးလို ့ရသလို တခ်ိဳ ့အေရာင္ေတြကိုလဲ အျဖဴက ဖံုးအုပ္နိုင္စြမ္း ရွိတာကို သိလာရတယ္...။

တကယ္တန္းဆိုေတာ့လဲေလ.....

အေရာင္ေတြတိုင္းမွာ အတၱစြဲ ရွိတယ္လို ့ေျပာေနတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ ကိုယ္တိုင္ကဘဲ....

ဒီအတၱေရာင္ေတြကို ကင္းဗတ္စေပၚမွာ အကြက္တက် ေနရာတက် ျဖစ္ေအာင္ အတၱဆန္ဆန္

ခ်ယ္မႈန္းေနတာဘဲ။

ေရာင္စံု အတၱေတြနဲ ့ခ်ယ္မႈန္း အားျပိဳင္ေနတဲ့ ဒီကမၻာေလာကမွာ...

ဘာအေရာင္ကိုမွ မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူး.. ဘယ္အေရာင္ကိုမွ အတၱကင္းတယ္လို ့ မထင္ေတာ့ဘူး...

ေမာလိုက္တာ...ကိုေနမ်ိဳးေရ..

အကို ့ကို ကြယ္ရာမွာ ေဂါက္ေၾကာင္ေနတယ္လို ့ေျပာတာကို ၾကားတုန္းက က်ေနာ္ အကို ့အတြက္ နာက်င္ခဲ့ဘူးပါတယ္..

အကို နဲ ့ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာျဖစ္ေတာ့ ကိုေနမ်ိဳး က်ေနာ့္ကို ျပံဳးျပီး ၾကည့္ေနခဲ့ဘူးတယ္..

ဟုတ္တာေပါ့...ဒီတုန္းက က်ေနာ္က ခေလးသာသာဘဲ ရွိေသးတာကို...။

မီလာႏ်န္းေရ.. မင္းကို ဘုရးသခင္ လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ခ်ိဳင္းေထာက္တစ္စံုေလာက္ ....

ငါလိုခ်င္မိတယ္ ...။

ဘာဘဲေျပာေျပာ ႏွင္းေလေတြ တိုက္ေနတဲ ့ေတာင္ကုန္းေလးမွာ...

တစံုတေယာက္က ငါ့ကို ခ်ိဳင္းေထာက္ေတြ ေပးလာရင္ ငါယူမိမွာပါ...

ငါ့ေျခေတြ မခိုင္ေတာ့ဘူး ခ်င္းမေလးေရ...။

ငါ အေမာေျပစားရေအာင္ ေတာင္ကုန္းထိပ္ကမ်ား အမၺပၸါလီကမ်ား သူပိုင္တဲ့ျခံထဲက သရက္သီး တလံုးေကၽြးလာရင္လဲ ငါစားမွာပါ...

ငါက အတၱကင္းတဲ့ သူေတာ္စင္ မဟုတ္ေပမယ့္....

အမၺပၸါလီကို ဘယ္တုန္းကမွ မေကာင္းတဲ့ မိန္းမလို ့ မေတြးခဲ့ဘူး...။

တကယ္ေတာ့လဲ.. တစ္ကမ ၻာလံုး အတၱေရာင္ေတြ ခ်ယ္မႈန္းခံထားရတဲ့....

အေရာင္ပ်က္ေတြဘဲမို ့လား...

ပန္းခ်ီသမားဘဲေလ...

ဘာဘဲေျပာေျပာ... အေရာင္ေတြနဲ ့လိုက္တမ္းေျပးတမ္းကစားေနရဦးမွာေပါ့...။

.......

.......

ခဏ ခဏ ေသရဖန္မ်ားေတာ့လဲ ေစ်းၾကီးမွန္းသိတာေတာင္ တန္ဘိုးၾကီးတဲ့ သစ္နဲ ့ဘဲ

ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ ေသခ်င္မိေတာ့တယ္..။

သစ္နက္ဆူး

မွီတြယ္ခြင့္

ပင္ဖ်ားကိုင္းဖ်ားမွာ..

ပြင့္ခြင့္ရတဲ့ပန္းေလာက္

ရင္တဖိုဖိုနဲ ့လန္းဆန္းခြင့္ရတာ

ဘယ္သူနားလည္နိုင္ပါ့မလဲေလ....

ဘယ္အခ်ိန္မွာ ...

ကိုင္းဖ်ား တခ်က္အခါ..

ေျမမွာ ခ ရမလဲေပါ့...။ ။

သစ္နက္ဆူး 

ဖန္ဆင္းျခင္း

             ဖန္ဆင္းျခင္း

အရာရာ ေႂကြက်ေနတဲ့ စၾက၀ဠာ
ေျမကမ ၻာ ရင္ကြဲနာက်ေနေပမယ့္
လွ်ဳိ ့၀ွက္အပ္ေသာ ေနရာမွာ
စပယ္ျဖဴေတြ ပြင့္ခဲ့တယ္ ... ။
...........
...........
ပိန္းနက္ အက္ရွတဲ့ ညဥ့္ေတြထဲ
မ်က္ရည္နဲ ့ အိပ္စက္
ပင့္သက္ေတြ အလီတြက္ရင္း ...
ခံစားျခင္း  မဲ့တဲ့ ဘ၀ ...
.................
ညဥ့္တညရဲ ့တစ္ခဏ
စပယ္ရနံ ့ေတြ သင္းခဲ့တဲ့ေနာက္ ...
.............
မာယာတို ့ေရ....
မင္းတို ့ေျပာသလို
ကမ ၻာပ်က္ခ်င္လဲ ပ်က္ပါေစေတာ့ ...
ငါကေတာ့ ..........
စပယ္ရနံ ့ေတြ ႐ွဴ႐ႈိက္ရင္း.....
ဘ၀ ခႏၶာအသစ္နဲ ့
အသက္ရွင္ျခင္းကို ထပ္မံပိုင္ဆိုင္။      ။

သစ္နက္ဆူး

ရာစုျမစ္ရဲ ့သမိုင္း

ေဟာဒီေသြးျမစ္ေပါ့.....
အဆင္းမလွတဲ့ သမိုင္းကို
မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း ကူးခိုင္းေနတာ...
၀ိဥာဥ္စီးခ်က္ တိုင္ပင္ပ်က္ေတြနဲ႔
ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ။

ျပႆနာက.....
သမိုင္းကဘဲ ေသြးဆာလို႔လား....
ေသြးကဘဲ သမိုင္းကိုရွာေနတာလား..
တစ္ရံ တစ္ခါ....
ကမ္းနားသစ္ပင္ေတြကေတာင္
ေလွာင္ရယ္ၾကတယ္...
ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းေတြနဲ႔...။

ၾကည့္ပါဦး......
မာန္ဖီရင္း ကူးခတ္....
အံႀကိတ္ယင္း ၀ါးမ်ဳိ...
ျမင္ကြင္းအို တစ္ခုဆိုေပမယ့္
သမိုင္းကလည္း ေပ်ာက္မွာမဟုတ္သလို
ေသြးေတြကလည္း ေျခာက္မွာမဟုတ္ဘူး..
အဲဒီလို..........
အရွိန္ျပင္းျပင္း စီးဆင္း
အားတင္းရင္း ကူးခတ္ေနတာကိုက
ေသြးနဲ႔ေရးတဲ့သမိုင္းျဖစ္ေနတာေလ...။

မယံုမရိွနဲ႔မိတ္ေဆြ...
ၾကည့္ခ်င္ရင္ ဆက္ၾကည့္ေနေလ...
ပတ္မႀကီးေတာ့ ထိုးမေဖာက္နဲ႔ေပါ့..
သမိုင္းကလည္း...
ကူးေနယင္း သစ္´လာလိမ့္မယ္
ေသြးကလည္း.....
စီးေနရင္း နီရဲလာလိမ့္မယ္..
အဲဒါ ....
ျမန္မာျပည္က ျမစ္ရဲ႕သမိုင္း..။ ။


သစ္နက္ဆူး

အသက္၀င္လာတဲ့.....ကဗ်ာ.

 က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ေရးစက...ဒုတိယေျမာက္ ပို ့စ္ ေလးပါ

Thursday, September 4, 2008

ေသြးေရာင္ရင့္တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္

အေသြးအေရာင္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
ဓါးတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ပန္းပြင့္
ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြ ၀ိုင္းကိုက္တယ္...။
ပန္းတစ္ပြင့္ကေတာ့..
ျမင့္သထက္ျမင့္လို႔
တင့္တယ္ျခင္းေတြ
ခေညာင္းညႊတ္ဆင္း
ေခြးအိုႀကီးေတြအတြက္
ေၾကာက္လန္႔ျခင္းကိုျဖစ္ေစတယ္.....။

မႏၲေလးႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္နဲ႔
ပန္းတစ္ပြင့္ကို
ေသနတ္ခါးခ်ိတ္တဲ့လူေတြ
အေသေၾကာက္တယ္......။
သူမ.......
လွပတယ္
ရဲရင့္တယ္
တင့္တယ္တယ္
ျမင့္ျမတ္တယ္
ႏူးညံ့စြာ မာေၾကာလွတယ္...။
ပန္းတစ္ပြင့္မွာ...
ရန္သူေတြမ်ားတယ္...
သူတို႔က
ရာဇ၀င္တစ္ခုကို
အက်ဥ္းခ်ထားရင္ ရလိမ့္မယ္လို႔
ဥာဏ္ႏုံ႔စြာနဲ႔ယံုၾကည္တယ္
ဒါေၾကာင့္လည္း.....
မ်က္မျမင္ပုဏၰားေတြ အခါေပးသမွ်
တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ေခ်မြခံခဲ့ရတယ္...။
ပန္းတစ္ပြင့္က...
စာတတ္တယ္....
ကမ ၻာ့စာေပေတြဖတ္တယ္
ျပည္သူေတြရဲ႕ရင္ဘတ္ကိုဖတ္တယ္..
သူတို႔က...
ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ဖတ္တယ္
ေဗဒင္ဖတ္တယ္....
ပန္းတစ္ပြင့္က..
ပညာဥာဏ္ကို အေျချပဳတယ္
သူတို႔က ယၾတာကို လု`ေခ်ေနၾကတယ္ ....
ဒါနဲ႔မ်ား...
တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေအာင္
သူတို႔မွဘဲ လုပ္ႏိုင္မတဲ့ေလ....။
ပန္းတစ္ပြင့္......
ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕တင့္တယ္ျခင္း
ေက်နပ္ျခင္းမ်ားနဲ႔လက္ခံပါတယ္
ျပည္သူေတြ အေတြးနဲ႔
အားလံုးရဲ႕ေရွ႕ေရးမွာ
ေလးသိန္းေက်ာ္ လူ႕အႏၲေတြရဲ႕ဦးေခါင္းထက္
ပန္းတစ္ပြင့္က ေနရာယူထားလွ်က္ပါ....။
ပန္းတစ္ပြင့္...
ရဲရင့္စြာ ပြင္းလန္းသမွ်လည္း
ကမ ၻာက လက္ခံတယ္.....။
..........
ပန္းတစ္ပြင့္ပါ
မ်ဳိး႐ိုးမွန္တယ္
မ်ဳိး႐ိုးေကာင္းတယ္....
အေသြးမွန္တယ္
အေရာင္ေကာင္းတယ္.....
ဒါေၾကာင့္......
ျမန္မာျပည္ ရာဇ၀င္မွာ....
ေသြးရဲရဲနဲ႔ပြင့္ခဲ့တယ္...။ ။

သစ္နက္ဆူး

ေဒါင္း၀ိဥာဥ္

က်ေနာ္က အနုပညာေလာကဘက္မွာ က်င္လည္ခဲ ့တာဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြ့ၾကံဳတာေလးနဲ့တစ္ျခားသူေတြဖန္တီးတဲ ့အနုပညာကို ယွဥ္ေတြးၾကည့္ရင္း အေတြးတခုေပၚလာလို ့ ဒီပို ့စ္ေလးကို ေရးလိုက္ပါတယ္. 

က်ေနာ္တို ့ျမန္မာ့ဇာတ္သဘင္ေလာကမွာ ေဇာ္က၊ ကိႏၷရီ ကိႏၷရာအက၊ေဒါင္းအကဆိုတာေတြ ရွိပါတယ္။
    ေဇာ္အက ကေတာ့ လူေတြနဲ ့ထူးျခားဆန္းျပားတဲ ့ဘံုဘ၀တခုက လူသားရဲ ့ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား၊ ေျမလွ်ိဳး
မိုးပ်ံတာေတြကို ဇာတ္စင္ထက္ကေန ခႏၵာကိုယ္ကို စတီးလ္ၾကိဳးနဲ ့ဆြဲျပီး ခုန္ပ်ံ၀ဲပ်ံ ကျပျခင္းပါ..။
     ကိႏၷရီ ကိႏၷရာအက၊ေဒါင္းအကဆိုတာေတြ ကေတာ့ ေက်းဌက္တရိစၦာန္ေလးေတြရဲ ့လႈပ္ရွားမႈ၊
ေနထိုင္ပ်ံသန္းမႈ ဖိုမ က်ီစယ္ၾကည္နူးမႈေလးေတြကို ေဖာ္ၾကဴးျခင္းပါ..။
   ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ဥပမာ ေဒါင္းအကဆိုပါစို ့...
ေဒါင္းအကလို ့ဆိုလိုက္တာနဲ ့ ၀တ္စံုက အေတာင္ပံေတြပါမယ္..အျမီးေတြပါမယ္..ျပီးရင္ ကိုယ္မွာ ၾကိဳးသြယ္ျပီး ေလထဲမွာ ၀ဲပ်ံမယ္..ဒါထံုးစံျဖစ္ေနတယ္..
     ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ေတြးမိတာက ေဒါင္းတေကာင္ရဲ ့၀ိဥာဥ္ပါ..။
အျမီးတုမတတ္ဘူး၊ အေတာင္တုမတတ္ဘူး၊ ၾကိဳးမဆြဲဘူး..ေဒါင္းအက ကျပပါလို ့ေျပာရင္ မင္းသားမင္းသမီးေတြက ေျပာပါလိမ့္မယ္..ဘယ္လိုလုပ္ကရမွာလဲ...လို ့..။ က်ေနာ္အပါအ၀င္ အနုပညာ
ေလာကက အကသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အျမီး၊အေတာင္၊ စတီးလ္ၾကိဳး၊ ေဒါင္းေခါင္းစြပ္.ပါမွ
ေဒါင္းတစ္ေကာင္နဲ ့တူမယ္ထင္ထားတာကိုး...။
   တစ္ကယ္လိုအပ္တာက ေဒါင္းတစ္ေကာင္ရဲ ့၀ိဥာဥ္ဘဲလို ့ထင္ပါတယ္..
ကတဲ ့ေဒါင္းဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ခြပ္တဲ ့ေဒါင္းဘဲျဖစ္ျဖစ္( ေဒါင္းမၾကီး ေမြးတုန္းကေတာ့ ကဘို ့တစ္ေကာင္၊ခြပ္ဘို ့တစ္ေကာင္ဆိုျပီးေမြးတာမဟုတ္ပါဘူး....ႏႈတ္သီးပါလာတဲ ့အေကာင္မွန္သမွ်ကေတာ့ အေရးၾကံဳလာရင္ ဆိတ္ၾကခြပ္တတ္ၾကတာပါဘဲ)  ေဒါင္းတစ္ေကာင္ရဲ ့မာနနဲ ့ေဒါင္းတစ္ေကာင္ရဲ ့၀ိဥာဥ္ ေပ်ာက္မသြားဘို ့ဘဲ အဓိကပါ..။
      က်ေနာ္တို ့ျမန္မာျပည္မွာလဲ ေဒါင္းေတြ အမ်ားၾကီးပါ..ေဒါင္းကေမြးလာတဲ့ေဒါင္းမ်ိဳးဆက္ေတြလဲ အမ်ားၾကီးပါ...အေျခအေနအရ..ေဒါင္းျမီးအတု..ေဒါင္းေခါင္းစြပ္တခုနဲ ့အေတာင္ပံေတြ စတီးလ္ၾကိဳးေတြ
မပါဘဲ အသြင္ေျပာင္းျပီး ေဒါင္းတစ္ေကာင္ရဲ ့၀ိဥာဥ္ကိုေဖာ္ၾကဴးနိုင္ရင္ ပိုျပီးေကာင္းလာမယ္လို ့ယူဆမိပါတယ္..
   ဒါကလဲ တစ္ကယ့္ေဒါင္းမ်ိဳးဆက္မွ ရမွာေနာ္..
ေဒါင္းလိုလို ဠင္းတလိုလိုဆိုရင္ေတာ့  မလြယ္ေရးခ်မလြယ္ဘူး...
ေအာက္မွာ ဗီဒီယိုလင့္ခ္ေလးတခုပါတယ္ဗ်ာ..ၾကည့္ၾကည့္ပါ...
အေတာင္တု..ေခါင္းစြပ္တု..အျမီးတု.နဲ ့.ၾကိဳးမဆြဲတဲ ့ေဒါင္းတစ္ေကာင္...။
    က်ေနာ္တို ့တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတာ...ညင္သာစြာနဲ ့ျပင္းထန္ေနတဲ ့ေဒါင္း၀ိဥာဥ္ပါ...။   ။

သစ္နက္ဆူး

ဗီဒီယိုၾကည့္လို ့အဆင္မေျပရင္ ဒီလင့္ခ္ေလးကတဆင့္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။

http://www.youtube.com/watch?v=LvhBwwuEGS4&feature=related 

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ဒိုင္ယာရီ..၆

   
 
..ဖ်ားတာလဲ အၾကာၾကီးဘဲ..။
ထမင္းမာမာလဲ စား၇တာမဟုတ္ေတာ့ ၾကက္စြတ္ျပဳတ္နဲ ့ဆန္ျပဳတ္နဲ ့ဘဲ စားရတာ..။ အသည္းေရာင္
အသား၀ါဆိုေတာ့ ဆီလဲ မစားရဘူးတဲ့..။
   မစားနဲ ့ဆိုလဲ မစားဘူးေပါ့ေလ.။
အဲဒီအခ်ိန္ေတြကစျပီး အေဖာ္မဲ ့သြားသလိုေတာ့ ျဖစ္လာပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြက ပိုခ်စ္လာၾကသလိုဘဲ..ပိုျပီးဂရဳစိုက္လာတာက  ဟိုကြန္ျမဴနစ္ ဦးေလးေလ..ဗိုလ္ေရာင္နီ..။
ဦးေလးကေတာ့ ေျပာျပပါတယ္..ျမိဳင္တို ့ေျပာင္းသြားရတာ ခ်ိဳ ့တဲ ့လို ့ သူမ်ားေစရာ ေျပာင္း၇တာ....
ျငင္းလို ့မရဘူးတဲ ့..
ဒါေၾကာင့္ငါ့တူလဲ ဘူဇြာလူတန္းစားေတြကို မုန္းရမယ္..ပစၥည္းမဲ ့ေတြကို ညွာတာ၇မယ္တဲ ့...
ကိုယ္ကလဲနည္းနည္းငယ္ေသးေတာ့ အကုန္လံုးေတာ့ နားမလည္ဘူး..နည္းနည္းဘဲ သိတယ္..
“ ပစၥည္းမဲ ့ေတာ္လွန္ေရး”ဆိုတဲ့ စကားလံုး..အင္အားေတြပါေနသလို ထင္မိတယ္..။
စိတ္လဲ ၀င္စားမိတယ္.
ဦးေလးေျပာသလိုဆို က်ေနာ္တို ့ပါတ္၀န္းက်င္မွာတင္..ဆင္းရဲသားေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ..။
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမ ေသးလီတို ့ေတာင္ ေရခပ္ျပီး အိမ္တကာထည့္ေပးမွ ထမင္းနပ္မွန္တာ..။
သူတို ့နဲ ့ကေတာ့ ကစားေဖာ္ေတြေပါ့..။
   ခုနင္က ေျပာသလိုဘဲ ဦးေလးကားေမာင္းျပန္လာခ်ိန္ေတြမွာ ဦးေလးကို လမ္းမက ထိုင္ေစာင့္ရင္ေစာင့္
ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ေရွ ့က ခုံတန္းေလးမွာ ေစာင့္ခ်င္ေစာင့္ေပါ့..။ ဦးေလးလာရင္ဦးေလးတို့အိမ္လိုက္သြားတာ..
အဘြားတို ့အိမ္နဲ ့က လွမ္းေခၚရင္ေတာင္ ၾကားတယ္ ..ဟိုမွာလဲ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိတာဘဲေလ..
ဦးေလးမွာ သား၃ေယာက္ သမီး ၃ေယာက္ရွိတာ..အငယ္ဆံုးသမီးေတာင္ က်ေနာ့္ထက္ ၾကီးတယ္..။
က်ေနာ္က သူ ့ကို ညိီမေလးလို ့ေခၚတာ..အမွန္က သူ ့အိမ္က အကိုအမေတြက အငယ္ဆံုးမို ့ညီမေလးလို ့ေခၚတာေလ။အဲဒါ ကိုယ္ကပါ ညီမေလးေခၚေနတာဘဲ..။
     ဒီလိုေနယင္းကေန က်ေနာ္ ၄တန္းေက်ာင္းသားျဖစ္လာတယ္..။
မိဘေတြနဲ ့ခပ္စိမ္းစိမ္းေနေပမယ့္ ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြနဲ ့ကေတာ့ ပိုရင္းႏွီးလာတယ္..။
ဦးေလးရဲ ့ကြန္ျမဴနစ္ေတြကလဲ ပိုျပီး ေဟာတာေတြ လက္ကြက္စိပ္လာတယ္..။ ဦးေလးကတမ်ိဳး သူ ့သားသမီးေတြဆို မုန္ ့ဘို းေတြဘာေတြ သိပ္ေပးေလးေပးထမရွိဘူး.. ညီမေလးက မုန္ ့ေတြဘာေတြ ညေနဘက္ ရုပ္ရွင္ေစ်းတန္းမွာ စားခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ကို လာျပီး မုန္ ့ဘးို ေတာင္းဘိုတိုးတိုးတိတ္တိတ္လာေျပာထားတတ္တယ္..။
   ဦးေလးျပန္လာရင္ေတာ့...က်ေနာ္
“ မာမူၾကီး.. ညီိညီေတာ့ ပစၥည္းမဲ ့လူတန္းစားျဖစ္ေနျပိီေနာ္” လို ့ေျပာလိုက္တာနဲ ့..
“ သိပ္ရတာေပါ့..ရဲေဘာ္ရယ္၊ ေရာ့ကြာ ၅က်ပ္ယူထား..ၾကိဳက္တာ၀ယ္စား” ဆိုျပီးေပးလိုက္တာဘဲ..။
အဲလိုဆို ညီမေလးက အံ့ေတြ ၾသေနလိုက္တာေလ..။ ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းမုန္ ့ဘိုး၇တာ တေန ့မွ တစ္မတ္ ျပား၂၀ေလာက္ဘဲရတာေလ..။
မုန္ ့ေတြ ၀ယ္စားေနရင္းက ညီိမေလးက ေခ်ာ့ေမးတတ္တယ္..
“ညီညီ ခုနက အေဖ့ကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ..ပိုက္ဆံ အမ်ားၾကီးေပးတယ္”
“ ညီိမေလးကလဲ..ဒါ ကြန္ျမဴနစ္ေတြခ်င္းဘဲ နားလည္တာဟ..ညီမေလးမသိေသးပါဘူး၊
ညီညီေျပာလိုက္တာ ပစၥည္းမဲ ့လူတန္းစားျဖစ္ေနျပီလို ့ေျပာလိုက္တာ”
“ အဲလိုေျပာရင္ မုန္ ့ဘိုးရတယ္ေပါ့ေလ..”
“ဟုတ္”
“ငါ..ေျပာ၇င္ေရာေပးမွာလားမသိ”
“ မနက္ျဖန္က် ေျပာၾကည့္ေလ”
“ ေအး”
.....
.....
က်ေနာ္ကြန္ျမဴနစ္ဆရာအလုပ္ေကာင္းလို ့ေနာက္ရက္က် ညီိမေလး တုတ္နဲ့ေဆာ္ခံထိတာဘဲ..
ခါလာၾကီးနဲ ့မာမူၾကီးလဲ စကားေတြမ်ား ရန္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ..
ညီမေလးက က်ေနာ့္လိုေျပာျပီးေတာင္းတာကို မာမူၾကီးက ရိုက္တာ..ခါလာၾကီးကိုလဲ ခေလးကို မုန္ ့ေတြ
အ၀တ္အစားေတြ ၀ယ္မေကၽြးလား ၀ယ္မေပးလားဆို ျပီး မိခင္တာ၀န္မေက်တာေတြေရာ ဘာေတြေရာ
ရႈပ္ေနတာဘဲ..။  ျဖစ္တာက ေန ့လည္ဘက္ၾကီး..သတိထားမိတာက မာမူၾကီး ကားနားတဲ ့ေန ့....။
    ခါလာၾကီးက က်ေနာ့္ကို ညီိမေလးနဲ ့အေခၚခိုင္းတယ္.. ဒိီစကားေျပာတာခ်င္းအတူတူ
ညီမေလးကိုက်ဘာလို ့ဆူ၇၇ိုက္ရတာလဲ သိခ်င္လို ့တဲ ့..။
  က်ေနာ္က ညေနေလာက္မွ လာမယ္..အခု အထြန္း( ဗိုလ္လက်ၤာ)နဲ ့အေရးၾကီးလို ့သြားမလို ့လို ့ေျပာ
လိုက္တယ္..။
    ညေနေစာင္းေလာက္က်မ် မာမူၾကီးဆီ က်ေနာ္သြားတာ..က်ေနာ္သိတယ္..ဒိီအခ်ိန္ဆို မာမူၾကီးက
“ ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာရင္ကြယ္..က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ေဖာက္ေဖာက္လာတယ္” သီခ်င္းေလးညည္းရင္း
အရက္ေသာက္ေနျပီ။ နည္းနည္းလဲ ျမဴးေနေလာက္ျပိီ..။
   “ ခါလာၾကိီးးးးး  မာမူၾကီး..ညီညီ လာျပိီ..”
“ အ့ံမေလး....လာပါေတာ္ လာပါ..အကို ့ကိုဘဲေစာင့္ေနတာပါ..ထမင္းေရာစားျပီးျပီလား..စားမွာလား၊
မွ်စ္နဲ ့အမဲသားခ်က္ထားတယ္”
“ ဟန့္အန္း.. မဆာေသးဘူးခါလာၾကီး”
က်ေနာ့္အေဒၚက ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ပါဘဲ..
က်ေနာ္က မာမူၾကီးေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ရင္း...
“ညီမေလးနဲ ့ေခၚခိုင္းတယ္ဆို”
“ ေအး”
“ ညီညီ..ေျပာရင္ မုန္ ့ဘို းရတယ္ဆိုလို ့နင့္ တို ့ညီမေလးေျပာတာ နင့္မာမူက ရိုက္တယ္..ညီညီေျပာတာနဲ ့ဘာကြာလို ့လဲ”
“ ညီမေလးက ဘယ္လိုေျပာလဲ”
“ ငါလဲ နင္မွာထားသလိုဘဲ ေျပာတာေပါ့ဟာ..အေဖက ရိုက္တယ္”
“ ညီမေလးက ဘယ္တုန္းက ေျပာတာလဲ”
“ ေန ့လည္ကေလ...”
က်ေနာ္ျပံဳးေနေတာ့ ခါလာၾကီးေရာ က်န္တဲ ့ေမာင္ႏွမေတြေရာ က်ေနာ္ ဘာေျပာမလဲလို ့ ေစာင့္ေနၾကတာ။
 မာမူၾကီးကေတာ့ အရက္ကေလးေမာ့လိုက္ ပဲေလွာ္ေလး၀ါးလိုက္နဲ ့ က်ေနာ့္ကို ေမွးၾကည့္ေနတာ..
 က်ေနာ္ေျပာရခက္တာေပါ့... မာမူၾကီး ေရွ ့မွာဆိုေတာ့..။
အကိုေတြအမေတြကလည္း ေျပာျပဘို ့၀ိုင္းေျပာေနၾကတာ...ညိီမေလးၾကည့္၇တာလဲ...ေျပာတာခ်င္းက
စကားခ်င္းတူျပီး ဘာမ်ားကြာလို ့ရိုက္ခံရတာလဲ ေတြးေနပံုဘဲ..
  က်ေနာ္ကလဲ ေပေနတယ္..ေျပာရခက္တာကိုး...
ခါလာၾကီးက ေခၽြးခံအိပ္ထဲ လက္ႏႈိက္ျပီး..ျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ၅က်ပ္တန္တစ္ရြက္။
“ ကဲ..ေရာ့..ခါလာမုန္ ့ဘိုးေပးမယ္..အကုန္မုန္ ့၀ယ္စား”
က်ေနာ္က ခါလာၾကီးလက္ထဲက ပိုက္ဆံကို တစ္လွည့္ ၊ေန ့တိုင္းေရႊဥတစ္လံုးက် ဥေပးေနတဲ ့
ကြန္ျမဴနစ္ေရႊငန္းၾကီးကို တစ္လွည့္ၾကည့္ရင္းေခါင္းကုတ္ေနတာ..။
  က်ေနာ့္အခက္အခဲကို မာမူၾကီးက သိေနပံုရတယ္..မ်က္ရိပ္ျပလိုက္တယ္..ယူလိုက္ေပါ့..။
အားနာေပမယ့္ ပိုက္ဆံ ၅က်ပ္ကို က်ေနာ္ ယူလိုက္တယ္..ျပီးေတာ့ မာမူၾကီးေပါင္ေပၚက ဆင္းျပီး
ညီမေလး လက္ကို ဆြဲကိုင္ထားလိုက္တယ္..လက္ကို ညီိမေလးသိေအာင္ဆုပ္ျပီး ညွစ္လိုက္တယ္။
သေဘာကေတာ့ အသင့္ျပင္ေပါ့..။
“ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မေျပာရဘူး”
“ ေအာင္မယ္ေလးေတာ္..ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေျပာရမလဲ ”
“ခါလာၾကီးကလဲ...ေနာက္မွေျပာမယ္”
“ ညီညီ..ခါလာပိုက္ဆံလဲ ေပးထားျပီးျပိီေနာ္”
......
.....
“ အင္းးးမ္ .. ပစၥည္းမဲ ့လူတန္းစားတို ့၊ကြန္ျမူနစ္စကားတို ့ေျပာခ်င္ရင္..အမ္းးး”
“ ေျပာပါေတာ့ဟဲ့..တကတည္း”
..
“မာမူၾကိီးမူးေနတုန္းေျပာရတယ္..အဲဒါမုန္ ့ဘိုး၇တယ္..”
“ဟမ္....”
 က်ေနာ့္စကားလဲ ဆံုးေရာ မာမူၾကီး အံ့အားသင့္သြားတဲ ့ဟမ္  ကေတာ္ေတာ္က်ယ္တယ္..
“ ညီညီ..ရဲေဘာ္  မင္းသစၥာေဖာက္...မင္း ေဖာက္ျပန္တဲ ့လူတန္းစား...မင္းကို
 ျဖဳတ္ထုတ္သတ္လမ္းစဥ္နဲ ့ဆံုးမမယ္ေဟ့” ဆိုျပီး အတင္းလိုက္ဖမ္းေတာ့တာဘဲ..။
မာမူၾကီး ထလိုက္တာနဲ ့က်ေနာ္က ညီိမေလးလက္ဆြဲျပီးေျပးတာ ျခံ၀ေတာင္ ေရာက္ေနျပီ..
က်ေနာ္ေျပးမွာ ရုပ္ရွင္ေစ်းတန္းေပါ့..ညီမေလးကို မုန္ ့၀ယ္ေကၽြးရမွာေလ..
သူရိုက္ခံထိထားတာ မဟုတ္လား.   း)

ဆက္ပါဦးမယ္
သစ္နက္ဆူး
( ေတာင္းပန္စကား။  ။ဒီပို ့စ္ေလးဟာ မည္သည့္နိုင္ငံေရးသမားကိုမွ်ေစာ္ကားလိုစိတ္မရွိပါ..အထူးသျဖင့္
ကြန္ျမဴနစ္ရဲေဘာ္မ်ားကို ေစာ္ကားျခင္းမဟုတ္ပါ..က်ေနာ္တို ့တူ၀ရီးရဲ ့ခ်စ္ခင္စရာက်ီစယ္မႈကိုသာ သတိတယ လြမ္းဆြတ္ေဖာ္ၾကဴးျခင္းျဖစ္ပါသည္)

ရင္တြင္းေၾက...(တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း ၊ ၃ ၊)

သံေယာဇဥ္တြယ္ျခင္းသည္..ဘယ္အရာေပၚမွာ မွီတြယ္ခဲ ့ေလသလဲ ေမး၇င္ ၾကင္နာေသာရင္ခြင္ကို
ျငိတြယ္ျခင္းလို ့ဘဲ ကိုယ္ အေျဖေပးမိပါမည္။ ကိုယ့္အေပၚၾကင္နာတတ္ေသာအဘြားတို ့ရင္ခြင္မွာ ကိုယ္ေပ်ာ္ခဲ
့ရတယ္..။ ပီဘိ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ေတြနဲ ့ကိုယ္ေနေနရျခင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေအးခ်မ္းမႈပါဘဲ..။
မမအိမ္ေထာင္က်ျပီးတဲ ့ေနာက္ မမအမ်ိဳးသား ကိုေဆြကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္..။ သားတစ္ေယာက္
လိုကို ခ်စ္တာပါ.။ ကိုေဆြက အခြန္ဦးစီးဌာနကဆိုေတာ့ မမအတြက္က ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရဘဲ ေအးေအးေဆး
ေဆး ေနရတာပါ..။ ကိုေဆြ ရံုးတာ၀န္နဲ ့သဘယင္း( ဒီပဲရင္း)မွာ ေျပာင္းရေတာ့ မမနဲ ့အတူ က်ေနာ္ပါသြားတယ္..။
အိမ္ကလည္း ညီညီပါမွ ရမယ္.မမနဲ ့အေဖာ္ေနေပးဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းပါသြားတာေပါ့..။
ေန ့လည္တိုင္္ ကိုေဆြ ရံုးသြားရင္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ ေနရင္ ေန ဒါမွမဟုတ္.......
ကိုေဆြတို ့ရံုးက အသိအိမ္ကို သြားလည္ၾကတာဘဲ..။
အဲဒီသြားေနၾက အိမ္မွာ ေမာင္စိုးရွိတယ္..ရြယ္တူဘဲ..။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိုးက စကားမေျပာတတ္ဘူး..
ေမြးကတည္းက ခၽြတ္ယြင္းတာေပါ့..။ သူက ဆိုးမွဆိုး..သူ ့အေမေပၚမွာ ဆိုးတာ..။
က်ေနာ္နဲ ့က ေဆာ့ေဖာ္ ေဆာ့ဘက္.. ခင္မွခင္..။
စေတြ ့ကာစ အတူ ကစားတုန္းက စိတ္ညစ္မွညစ္..သူေျပာတဲ ့ဘာသာေဗဒကို ကိုယ္မွ နားမလည္တာ..။
သူ ့အေမကို ေမးရ၊ မမကို ေမးရနဲ ့။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာတယ္..။
တခါတခါ ကိုယ္က သူူ ့ကို ေျပာလို ့ သူနားမလည္ရင္ ကိုယ္ကလဲ သူနားလည္မယ့္ ဘာသာနဲ ့အီးအီး အားးးး
အမ္းအမ္း နဲ ့လက္ဟန္ေျခဟန္သံုးျပီး ေျပာရင္ ေမာင္စိုးက တခါတည္းနားလည္သြားတာ..။
က်ေနာ္ ေမာင္စိုးလို လုပ္ေျပာရင္ မမက တခစ္ခစ္နဲ ့ရယ္ေနတာဘဲ..။ ေမာင္စို းအေမက ျပံဳးေနတာဘဲ..။
က်ေနာ္ တခါတေလ ေမာင္စိုးနဲ ့ကစားေနရင္းက အေတြး၀င္သြားရင္ မ်က္ရည္က်မိတယ္.. ေမာင္စိုးက
စကားမတတ္ဘဲ ဆြံ ့အ ေ၀ဒနာရွင္ ျဖစ္ေပမယ့္ မိဘေတြနဲ ့အတူေနရတယ္..မိဘေတြကလည္း ခ်စ္တယ္..။
က်ေနာ္ကေတာ့ စကားတတ္ေပမယ့္ မိဘနဲ ့အတူ မေနရျခင္း၊ မိဘရဲ ့ခ်စ္ခင္ျခင္းကို မရတာေတြးျပီး ငိုမိတယ္။
က်ေနာ္ငိုရင္ ေမာင္စိုး မေနတတ္ေတာ့ဘူး..၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေျပာျပီး ေခ်ာ့တယ္..။ ျပီးရင္ သူ ့ေမနဲ ့မမကိုု
ေျပးေခၚတယ္.. က်ေနာ္ငိုတာကို ညီအကိုမဟုတ္တဲ ့သူက စိတ္ပူေနတာ့ က်ေနာ္ ပိုငိုမိတယ္..။
အဲဒီအခါ ေမာင္စိုးက သူ ့အေမကို ထုရိုက္ျပီး သူပါငို တာ..။
က်ေနာ္ငိုေတာ့ မမ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး.. က်ေနာ့္ကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ ့ျပီး...
“ ဘာျဖစ္လို ့ငိုတာလဲ ညီညီရယ္” လို ့ေမးရင္..
“ ဟို ေလ..ကစားရင္းမ်က္စိထဲ အမႈိက္စ ၀င္သြားလို ့ပါ” လို ့ဘဲ က်ေနာ္ ေျပာတတ္တယ္..။
က်ေနာ္မမကို ခ်စ္တယ္..မမကို စိတ္မေကာင္းေအာင္ က်ေနာ္ မလုပ္ခ်င္ဘူးေလ..။
.......
.......
က်န္တဲ ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေပ်ာ္ပါတယ္..ေန ့လည္တိုင္ဆိုေလ.ဌက္ေပ်ာသီး ေကာက္ညွင္းထုပ္ ၀ယ္စားၾကတယ္..
သဘရင္းက ေကာက္ညွင္းထုပ္ကို က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ ့နိုင္ဘူး..တထုပ္ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္ေတာင္
မနည္းကုန္ေအာင္ စားရတယ္..တစ္ထုပ္ကို ၅မူး ေပးရတယ္..။ေမာင္နွမ ႏွစ္ေယာက္တစ္ထုပ္၀ယ္ျပီးအတူစား
တယ္..အထဲက ဌက္ေပ်ာသီးကို က်ေနာ္ မစားဘူး..က်ေနာ္က ဌက္ေပ်ာသီိးတို ့သေဘၤာသီးတို ့မွည့္ရင္ မစား
တတ္ဘူး..မၾကိဳက္ဘူး။
ညတိုင္ဆို ကိုေဆြ ျပန္မလာေသးရင္ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ မီးခြက္ေသးေသးေလးနဲ ့ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္
ထိုင္ေစာင့္ၾကတယ္..။ ကိုေဆြလာမွ ထမင္းအတူစားၾကတယ္..။ ကိုေဆြ မလာေသး၇င္ က်ေနာ္လည္း မစားဘူး။
ထမင္းစားရင္ က်ေနာ္က မမေပါင္ေပၚမွာထိုင္တာ..။ မမက ထမင္းခြံ ့ေပါ့..။
ေျပာ၇မယ္ဆို မမနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ကိုေဆြကလည္း က်ေနာ္ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ရတဲ ့သူပါဘဲ...။
ဒီလို နဲ ့တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကိုေဆြ ရာထူးတို းျပီး က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့ကို ျပန္ေနရတာပါဘဲ..။
အဘြားတို ့အိမ္မွာဘဲ ေနတာပါ..။....................
.....................
.....................
ဘယ္သူမွမသိနိုင္တဲ ့တိတ္တခိုးေ၀ဒနာေလးနဲ ့ဘဲ ၾကီးျပင္းလာရင္း က်ေနာ္ ဒုတိယတန္းကို ေတာင္ ေရာက္ခဲ ့
ရတယ္..။ ေက်ာင္းအပ္တိုင္း က်ေနာ့္အေဒၚျဖစ္ျဖစ္ အဘြားျဖစ္ျဖစ္ လိုက္အပ္ေပးတာပါ..။ သူမ်ားေတြက အေဖ၊
အေမေတြနဲ ့အတူ ေက်ာင္းအပ္တာ ၊ ေပ်ာ္ေနၾကတာ က်ေနာ္ ၾကည့္မိပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အဘြားတို ့ကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာပါဘူး..။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊
စာရြက္ေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ အေဖနဲ ့အေမ တဖက္ဆီလက္ဆြဲျပီး ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ေလးနဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပံုကို
က်ေနာ္ ဆြဲျဖစ္တာပါဘဲ..။ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ဆြဲျပီးရင္ အေထြအထူး..တံေထြးဆြတ္ျပီးေတာင္ မဖ်က္ရပါဘူး.။
က်ေနာ္ မ်က္၇ည္ေတြကဘဲ တျဖည္းျဖည္း ဖ်က္ျပီးသား ျဖစ္သြားတာပါ..။
.....
.....
က်ေနာ္ အဘြားတို ့အိမ္မွာေနေပမယ့္ က်ေနာ့္မိဘေတြ ေမာင္ႏွမေတြက အဘြားတို ့အိမ္ကို လာလည္ၾကပါတယ္..
ညဘက္ေတြမွာေပါ့.. က်ေနာ့္ကို ေတာ့ သိပ္လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲမရွိပါဘူး..။
ေမာင္ႏွမေတြကလည္း မေခၚၾကပါဘူး။ အဘြားတို ့အိမ္က ၄ေပမီးေခ်ာင္းက လင္းထိန္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့
၈ပါတ္လည္တိုင္လံုးၾကီးရဲ ့ေနာက္ကြယ္ အေမွာင္၇ိပ္ေလးကေန ေခ်ာင္းဘဲ ၾကည့္ရဲတယ္..။
က်ေနာ့္အေဒၚေတြက “ဟဲ ့..ညီညီိေလး ဒီမွာလာထိုင္ေလ”လို ့ေခၚရင္...
“ဒီိေကာင္ ဘာလုပ္ေနလဲ..ေဟ့ေကာင္လာဦးး မင္း စာမက်က္ဘူးလား” ဘာညာ ဆူတာပါဘဲ..။
အဲဒီက်ရင္ မမရဲ ့အေမ ေဒၚရီက..
“ နင္ လာလည္တာ ညီညီ ့ကို ရန္ရွာဘို ့လား..သြားေကာင္ေလး..မီးဖိုထဲကို ”လို ့၀င္ေျပာတတ္တယ္..။
ဒါဆို က်ေနာ့္ဒုတိယအေမက က်ေနာ့္ကို မီးဖိုေဆာင္ဆိီ ေခၚသြားျပီး မုန္ ့ေတြ ဘာေတြ ေကၽြးပါတယ္..။
က်ေနာ္ ငို ရင္ “ မင္းငိုစရာမလို ဘူး..ငါတစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္၊ မင္း ေယာက်ၤားေလး” လို ့ေျပာတတ္တယ္..။
ဘာေၾကာင့္မ်ား က်ေနာ့္ကို ၾကည့္မ၇တာလဲ က်ေနာ္ မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး..။
ေနာက္ဆို သူတို ့လာလည္ရင္ ျခံ၀က အသံၾကားတာနဲ ့က်ေနာ္ မီးဖိုေဆာင္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလး ထိုင္ေနေတာ့
တာပါဘဲ.။
ဘယ္ေလာက္ဘဲ လြတ္ေအာင္ေရွာင္ေရွာင္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ ့ပါဘူး။
ေဆာင္းတြင္းကာလမွာ က်ေနာ့္အေဒၚ ေဒၚဘူး ေျခအိပ္လွလွေလး၀ယ္ေပးတယ္..။ က်ေနာ့္အေဒၚကို က်ေနာ္က
အဘူ လို ့ေခၚပါတယ္..။ အဘူ၀ယ္ေပးတဲ ့ေျခအိပ္ေလးကို က်ေနာ္ ၾကိဳက္ပါတယ္.....။ ေျခအိပ္ေလးက
ေတာ္ေတာ္ လွပါတယ္..။
အနီေရာင္ေလးေတြနဲ ့ပန္းေရာင္ေလးေတြ အ၀ါေလးေတြ အရစ္ရစ္နဲ ့စပ္္ထားတာပါ..။
တေန ့ ေျခအိပ္ေလးေလွ်ာ္ျပီး လွမ္ထားရင္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္.။
ဘယ္က ဘယ္လို ေပ်ာက္သြားမွန္းက်ေနာ္ မသိပါဘူး..တစ္ျခားေျခအိပ္ေတြ ရွိေနေတာ့ ရွာမေနေတာ့ပါဘူး.။
ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္တဲ ့အခါ က်ေနာ့္အထက္က အကို ဒီေျခအိပ္ေလး၀တ္ထားတာေတြ ့့ပါတယ္။
အဘူက စက္လဲ ခ်ဳပ္တတ္ေတာ့ က်ေနာ့္အက်ီေလးေတြ ၊ေဘာင္းဘီေလးေတြ ေျခအိပ္ေလးေတြကအစ
ခ်ည္အေရာင္ေလးနဲ ့အမွတ္အသားလုပ္ေပးထားပါတယ္။ က်ေနာ္ ေျခအိပ္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိပါတယ္..။
က်ေနာ့္အကို ကလဲ ေျခအိပ္ကို က်ေနာ္ ၾကည့္မွန္းသိပါတယ္..။ က်ေနာ္ တခြန္းမွ မေျပာပါဘူ..။ ေျပာလို ့လဲမရဲပါ။
သူက အေဖ ့အခ်စ္ေတာ္ပါ..။ သူလိုခ်င္လို ့ျဖစ္မွာပါေလ လို ့ဘဲ ေတြးမိပါတယ္..။
က်ေနာ္ဘာမွ မေျပာမိေပမယ့္ ျပသနာက မျပီးပါဘူး..က်ေနာ့္ အဘူကိုေတာင္ျပန္မေျပာပါဘူး..။ အဘူသိရင္
က်ေနာ္အကို ဆီက ျပန္ေတာင္းေနမွာစိုးလို ့့ပါ။
၂ရက္ေလာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္ ညစာ ထမင္းစားေနတုန္း.
“ ဘယ္မလဲ ဟို ရႈိက္တာန္( မေကာင္းဆို း၀ါး) ဆို တဲ ့ေၾကာက္လန္ ့ဖြယ္ အေဖ့အသံကို ၾကားရပါတယ္..။
ဘာလုပ္မလို ့လဲ ညီညီထမင္းစားေနတယ္လို ့အဘူေျပာသံၾကားတာနဲ ့ က်ေနာ့္ကို ရည္ရြယ္တာ ေသခ်ာသိလိုက္
္ျပီး ထမင္းစားရင္း တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ထြက္သြားတာပါဘဲ။
“ နင္ဘာမွ ၀င္မေျပာနဲ ့မဘူ...ေခၚထုတ္စမ္း အဲဒီိေကာင္ကို ”
က်ေနာ့္ အဘြားနဲ ့အေဒၚေတြ ၀င္တားေနတာကို ေတာင္ မ၇ပါဘူး...။
“ ေဟ့ေကာင္ ညီညီိ မင္းထြက္လာစမ္း” တဲ ့။ က်ေနာ္မေနရဲပါဘူး ထမင္းစားလက္စ လက္ေတာင္ မေဆးရဘဲ
အျပင္ကို ထြက္လာေတာ့ အေဖနဲ ့က်ေနာ့္အကို ကို ေတြ ့ပါတယ္..
က်ေနာ့္ကို ေတြ ့တာနဲ ့လည္ဂုတ္ကို ေဆာင့္ဆြဲျပီး..
“ မင္းကလား ငါ့သားကို ေျခအိပ္သူခိုးလို ့ေျပာတာ” ဆို တဲ ့စကားနဲ ့အတူ
က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဘက္ကို ကေနာက္ကေနလိမ္ခ်ဳပ္လိုက္တယ္..။
က်ေနာ္ မေျပာပါဘူးလို ့ေျပာလဲ မ၇ပါဘူး..။
က်ေနာ့္အေဖ ေျပာတဲ ့စကားသံကို ၾကားလိုက္တဲ ့ခဏ က်ေနာ္ အံ့ၾသသြားမိပါတယ္..
“ ကဲ..ေဗတာ(သား) မင္းကို သူခို းလို ့ေျပာတဲ ့ေကာင္ကို မင္းစိတ္တိုင္းက်ထိုးစမ္း”တဲ ့..။
..... ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား....
ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား
ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား.................။
ဘယ္ႏွစ္ခ်က္မွန္ း မေ၇တြက္နိုင္ေအာင္ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို လက္သီးခ်က္ေတြ က်ေနခဲ ့တယ္..က်ေနာ္ ၀မ္းဗိုက္
ရင္ဘတ္ေနရာအႏွံ ့ပါ..။
အကုိရယ္ ..မင္းထို းေနတာ မင္းညီိအရင္းပါ..
မင္းနဲ ့အေမတစ္ေယာက္ထဲ ေမြးတားတဲ ့သူပါ..။
အကို ့မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္ နားမလည္နိုင္တဲ ့စိတ္ ၀မ္းနည္းစိတ္နဲ ့ၾကည့္မိပါတယ္..။
က်ေနာ့္ႏွစ္ခမ္းကြဲသြားတာ က်ေနာ္သိတယ္..။
ပါးစပ္ထဲက ငံက်ိက်ိအရသာကို က်ေနာ္သိပါတယ္..။ တရစပ္ သူစိတ္တိုင္းက်ထိုးလို ့၀မွ“ ရျပီ ..အပါ” လိုူ ့
သူေျပာလိုက္တာနဲ ့အတူ၊ က်ေနာ္ ့ကို ေနာက္ကေန ေဆာင္းတြန္းရင္ းလႊတ္လိုက္ပါတယ္..။
ပ်ံ ့က်ဲေနတဲ ့သဲပံုေပၚမွာ က်ေနာ္ လဲ က်ခဲ ့တယ္...။
အဘြားငို သံ၊ အေဒၚေတြ ေအာ္ဟစ္တားဆီးသံ၊ မမငို သံေတြ၊ ကိုေဆြ ၀င္လာတာ..။ေဘးအိမ္က ကိုမန္း
၀င္ဆြဲတာေတြ က်ေနာ္ ၾကားျပီးေနာက္..သူတို ့ျပန္သြားၾကတယ္..။
က်ေနာ္ငိုရိႈက္ခဲ ့တာ တက္မတတ္ပါ.. က်ေနာ္ ေၾကကြဲခဲ ့တယ္..နာက်င္ခဲ ့တယ္..။
အဘြားေတြ အေဒၚေတြက က်ေနာ့္ကို ၾကပ္ထုတ္ထိုးေပးတယ္..။ေသြးေတြ သုတ္ေပးတယ္..။
ဒီျပသနာ ဘယ္ကစလဲ ဆိုေတာ့ သူေျခအိပ္၀တ္ထားတာကို အဘူကေတြ ့ေတာ့ “ညီညီ ့ေျခအိပ္ေလးလားဟဲ ့”
လို ့မေန ့က ေမးမိတယ္လို ့ျပန္ေျပာျပတယ္.. သူေမးမိလို ့က်ေနာ့္ကို ဒီလို လုပ္တာဆို ျပီး အဘူလဲ ငိုတယ္။
အဲဒီညက အဘြားတို ့တအိမ္လံုး မီးေစာေစာပိတ္ျပီး အိပ္ယာ၀င္ၾကတယ္..။ က်ေနာ္က အဘြားနဲ ့အိပ္တာပါ...။
အိပ္ယာထဲမွာ ၾကိတ္ျပီးငို ရိႈက္ေနတဲ ့က်ေနာ့္ကို အဘြားက“ တိတ္ပါ..ငါ့ေျမးရယ္”လို ့ေခ်ာ့ပါတယ္..။
က်ေနာ္ မရိႈက္မိေအာင္ ေစာင္နဲ ့့ပါးစပ္ကို အတင္းပိတ္ထားခဲ မိ့ပါတယ္..။
တစ္အိမ္လံုး အိပ္ေလာက္ခ်ိန္က်မွ က်ေနာ္ အေပၚထပ္ကေန တိတ္တိတ္ေလးဆင္းခဲ ့တယ္...ညဦးကလံႈထား
တဲ ့ ေဆာင္းတြင္းမီးဖိုေလးနားမွာ က်ိတ္ထားသမွ် ငို ေၾကြးေနခံဲ့တယ္..။
ေလာင္ ကၽြမ္းေနတဲ ့မီးေတြလို လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ ့တဲ ့ငါ့ဘ၀ ပူေလာင္လွပါလားလို ့ ပထမဆံုးအၾကိမ္
ေတြးခဲ ့မိတယ္..။
တစ္ကယ္လို ့သာ က်ေနာ့္ကို တဦးတစ္ေယာက္အလိုေတာ္အရက ဖန္ဆင္းခဲ ့တယ္ဆိုရင္...
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလို ဘ၀ကို ၀င္စားဘို ့ဖန္ဆင္းခဲ ့တာလဲ..။
သူမ်ားနဲ ့မတူတဲ ့ဘ၀ကို ဘာေၾကာင့္ဖန္ဆင္းခဲ ့တာလဲ..။
က်ေနာ္ ငယ္လို ့အမ်ားၾကီိး မေတြးတတ္ေပမယ့္...
က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ဆုေတာင္းခဲ ့ဘူးပါတယ္..။ ဒီလို ပူေလာင္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ ့ဘ၀ကို မလိုခ်င္ေတာ့
ဘူးလို ့ေတြးခဲ ့တယ္...။
ရင္ထဲမွာ ေၾကခဲ ့ရတဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘာေၾကာင့္ပူေလာင္တဲ ့ဘ၀မ်ိဳးကို ျဖစ္ေစတာလဲဆိုတာ
အခုခ်ိန္မွာ သိခဲ့ရျပိီေလ..။ ။

ရင္တြင္းေၾက

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ငယ္ဘ၀.....၂

ပါးမွာဒါဏ္ရာရျပီးတဲ ့ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့္ကို အဘြားတို ့အိမ္ကေခၚထားလိုက္ေတာ့တာပါဘဲ...............။
အဘြားက အေဖ့ရဲ ့မိခင္ပါ..။နာမည္က ေဒၚတင္တဲ ့။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာစစ္စစ္ပါ၊ အဘိုးက ပါကစၥတန္က
ဘဂၤါနီအႏြယ္...အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ပါ..။ အဘြားကလည္း အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြအတိုင္းေနပါတယ္..။
အဘို းကေတာ့ ဆံုးသြားပါျပီ၊က်ေနာ္ မမွီပါဘူး..။အဘြားမွာ ေမာင္တစ္ေယာက္ရွိတယ္..ဘိုးၾကြယ္တဲ ့။
သူကခင္ဘို ့ေကာင္းသလို ရယ္ရတယ္..ခဏခဏဘုန္းၾကီး၀တ္တယ္..ဗုဒၶဘာသာေနာ္..သူဘုန္းၾကီး၀တ္တိုင္း
အိမ္ေရာက္လာျပီး..“ အမတင္..က်ဳပ္ဘုန္းၾကီး၀တ္ခ်င္တယ္..ရဟန္းဒကာမလုပ္ေပးပါ” လို ့ေျပာတယ္..။
၁လနီးပါးေလာက္ၾကာရင္ ဦးထုပ္ေလးငိုက္စိုက္ေဆာင္းျပီး ပုဆိုးေလးတမမ”နဲ ့ ေရာက္လာျပီး....
“ အမတင္ က်ဳပ္ကို မိန္းမေတာင္းေပးပါဦး.” တဲ့...။ ဘယ္အခ်ိန္က လူထြက္လိုက္မွန္းေတာင္မသိရပါဘူး။
အဘြားက လိုက္ေတာင္းေပးတာဘဲ..။
ေဟာ ၂လ ၃လ ၾကာရင္ မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္း စမ္းစမ္း နဲ ့ငိုၾကီးခ်က္မနဲ ့................
“ အမတင္ က်ဳပ္..က်ဳပ္ ဘုန္းၾကီးျပန္၀တ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ” လုပ္ျပန္ေရာ...။မိန္းမက ပစ္သြားတာေလ။
အေမၾကီးကလဲ ထံုးစံအတိုင္း ရဟန္း ဒကာမေပါ့..။
အဲလိုမ်ိဳး လုပ္တာ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ၅ခါေလာက္ရွိတယ္...။
ခဏခဏဆိုေတာ့ သူတခါလာငိုေနတုန္း က်ေနာ္က အေမၾကီးနားမွာ ထိုင္ေနရင္း ေျပာမိတယ္..။
“ ဘို းေလး...အဲလိုု ခဏခဏ လုပ္ေနမယ့္အစား ၊ဘုန္းၾကီး၀တ္နဲ ့မိန္းမယူထားပါလား” ဆိုေတာ့......
သူကစိတ္ဆိုးတယ္...“ မင္းကို ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မုန္ ့ဘိုး မေပးေတာ့ဘူးကြာ” တဲ ့။
အေဒၚေတြက ၀ိုင္း၇ယ္ၾကတယ္...။ က်ေနာ္ေတြးတာက ဒီလိုပါ..။အေမၾကီးေနထိုင္ေနရတာက မြတ္စလင္
အသိုင္းအ၀ိုင္းပါ..။ သူလုပ္ေနရိုးရိုး လူေတြက အေမၾကီးကို ေျပာမွာေပါ့..။ က်ေနာ္က ငယ္ေပမယ့္ နည္းနည္း
အေတြးနက္တယ္...။
အေမၾကီးတို ့အိမ္မွာ ေန၇တာ က်ေနာ္အရမ္းေပ်ာ္တယ္..။အားလံုးကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္..။
အေမၾကီိးရဲ ့သားသမီးေတြနဲ ့ေမာင္ေတြ တူေတြ ၾကံဳတုန္းေျပာျပမယ္..။
အေမၾကီးမွာ သားသမီး (၈)ေယာက္ရွိတယ္။
၁။ ေဒၚရီ( က်ေနာ္က အေမမရီလို ့ေခၚတယ္..ေယာက်ၤားကဆံုးသြားျပီ..သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္..မမျမင့္..
က်ေနာ္ အခ်စ္ဆံုးအမ..........။)
၂။ ဦးဟန္...အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္..သူ ့နာမည္က ဗိုလ္ေရာင္နိီ၊ အမ်ိဳးသမီးက ဗုဒၶဘာသာ..သားသမီး ၆ေယာက္
၃။ ေဒၚဘူး ( က်ေနာ့္ရဲ ့ဒုတိယ အေမ..မ်က္လံုးကအျပာေရာင္နဲ ့..အပ်ိဳၾကီး)
၄။ဦးထြန္းေရႊ...အမ်ိဳးသမီးက ဗုဒၶဘာသာ..သားသမီး ၅ေယာက္
၅။ဦးထြန္းေ၀( က်ေနာ့္အေဖ..သားသမီး (၇)ေယာက္)
၆။ ေဒၚပု( အရပ္က အရွည္ၾကီး)အပ်ိဳၾကီး
၇။ ဦးေခၚလီ( အလံျဖဴ ကြန္ျမဴနစ္..လူပ်ိဳၾကီး အရက္ အရမ္းေသာက္)
၈။ ေဒၚစု ( အပ်ိဳၾကီး)
အဲဒီ အမွတ္စဥ္ေတြထဲမွာ ၂။၄။၅ က အိမ္ခြဲေနတယ္..။ က်န္တဲ ့သူေတြက အေမၾကီးနဲ ့ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္
သြပ္မိုးအိမ္ၾကီးမွာ အတူတူေနၾကတယ္..။ က်န္တဲ ့ေျမးေတြ အားလံ့ုးနီးပါးက ေန ့ေရာညေရာ အေမၾကီးအိမ္မွာ
လာေနၾကတာဘဲ..။ ထမင္း၀င္စားခ်င္တဲ ့သူစား...လဘက္ရည္ ေသာက္ခ်င္သူေသာက္ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ..။
အေမၾကီးမွာ ေမာင္၀မ္းကြဲ၃ေယာက္ရွိတယ္..။
ဘေဒြးေအာင္ သားသမီး၅ ေယာက္ကလည္း ဒီအိမ္မွာဘဲ လာေဆာ့တာဘဲ.........................။
က်ေနာ္နဲ ့မတည့္တာ တစ္ေယာက္မွမရွိဘဲ..ထူးထူးျခားျခား သူတို ့အားလံုက ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတယ္...။
အဘြားေတြ အေဒၚေတြက လိုေလေသးမရွိေအာင္ကို ခ်စ္ၾကပါတယ္..။ မမျမင့္က အရြယ္ကြာေပမယ့္ ခ်စ္တယ္..။
ေဒၚဘူးကေတာ့ မိခင္တစ္ေယာက္လိုကို ခ်စ္တာပါ..။
အဲဒီ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ ့အတူ က်ေနာ္ ၁ တန္းေလာက္ေရာက္လာတယ္ လို ့ထင္ပါတယ္...။ ။


က်ေနာ္နဲ ့ျမင္းညိဳရွင္
ခုနက ေျပာျပတဲ ့မမျမင့္ေပါ့..။ သူက အပ်ိဳအရြယ္ေလ..။
မွတ္မွတ္ယယ ဥပုဒ္ကာလျပီးဆံုးျပီးအစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ ့ အိဒ္ ေန ့မွာေပါ့...။
လူေတြကလည္း အမ်ားၾကီး လာၾကစားၾက..။ က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့ေလးက ဘာသာေရး သိပ္အစြန္းမေရာက္ၾကပါဘူး။
အိဒ္ေန ့ဆိုေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာေတြ အမ်ားၾကီး လာစားၾကတာဘဲ.. ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။
က်ေနာ္ အိမ္ေရွ ့မွာ ေဆာ့ေနတုန္း...အင္မတန္ လွပတဲ ့ျမင္းညိဳၾကီးနဲ ့လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္..။
ေတာ္ေတာ္ ခန္ ့တဲ ့သူဗ်..။ အသားကျဖဴတယ္..အရပ္ျမင့္တယ္. မုတ္ဆိတ္ေမြးရိတ္ထားတာ စိမ္းေနတာဘဲ။
ေျပာရရင္ ကုလားကားေတြထဲက ဇာတ္လိုက္လိုဘဲ.....ျမင္းကေရႊဘိုျမင္းၾကီး။
“ ေဟ့....မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ”
“ညီညီ...ေလ”
“ ေၾသာ္..ညီညီ ဆိုတာကိုး..မင္းကိုသိတယ္ကြ..မင္း မမျမင့္ ရွိလား”
“ ရွိတယ္ အိမ္ထဲမွာ...ေခၚေပး၇မလား..” သူကေျပာတယ္...
“ တိုးတိုးေလးသြားေခးေနာ္..ဘယ္သူမွ မသိေစနဲ ့”
က်ေနာ္လည္းမမကို တိုးတိုးေလးေခၚလာတာပါဘဲ။
အိမ္ေရွ ့လဲ ေရာက္ေရာ မမကက်ေနာ့္ကိုဖက္နမ္းတယ္..ပိုက္ဆံေတြလည္းေပးတယ္..
“ မမသူနဲ ့သြားေတာ့မယ္..ညီညီကစားေနေနာ္..ဘယ္သူ ့မွ မေျပာနဲ ့” ဒီစာေလးေနာက္မွ အေမေဒၚရီကို
ေပးလိုက္ဆိုျပီး စာရြက္ေခါက္ေလးတခု က်ေနာ့္အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ေပးသြားတယ္။

အဲလိုေျပာျပီး ဟိုလူက မမကို ျမင္းေပၚတင္ျပီး ထြက္သြားေတာ့တာဘဲ.......................။
လူေတြကလည္းရႈပ္ေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိပါဘူး၊ညေနေစာင္း လူက်ဲသြားမွ အိမ္ကလူေတြ
မမကို မေတြ ့မွန္းသတိထားမိတာပါ....။ ဟိုရွာဒီိေမးေပါ့......ဘယ္လိုမွ ရွာမေတြ ့မွ က်ေနာ့္ဘက္လွည့္လာတာ။
အျမဲမခြဲ တစ္တြဲတြဲ ေနတာက က်ေနာ္တို ့ေမာင္ႏွစ္မေလ..။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေမး က်ေနာ္ မေျပာပါဘူး...။ ေနာက္ဆံုးမွ သူတို ့ကို သနားလို ့ေျပာျပလိုက္တယ္..။
မမကို လူတစ္ေယာက္ ျမင္းနဲ ့ေခၚသြားတယ္လို ့ဒီမွာမမလည္း စာေပးခဲ ့တယ္လို ့ေျပာျပီး စာရြက္ေခါက္ေလး
ထုတ္ေပးလိုက္တာဘဲ..။
စာဖတ္ျပီးေတာ့မွ သူတို ့အေၾကာင္းစံုသိျပီး ငိုၾကယိုၾကေပါ့..။
အေမမရီက က်ေနာ့္ပုခံုးကိုကိုင္ျပီး ညီညီရယ္ နင့္အမကိုမ်ားနင္ကိုယ္တိုင္ သူမ်ားလက္ထည့္ေပးလိုက္ရလားဟယ္
ဆိုျပီး ငိုပါတယ္..။
ငိုလို ့၀မွ “နင့္အမ အဲလိုလုပ္သြားတာ နင္ တခြန္းမွ မေျပာလိုက္ဘူးလားဟဲ ့”လို ့ေျပာေတာ့ .................
ကိုယ္ကလည္းေျပာပါတယ္လို ့ေျပာျပရတာေပါ့...
“ နင္ဘာေျပာလိုက္လဲ”
.......
......
“ ဟဲ ့........ေျပာေလ၊ နင္ဘာေျပာလိုက္လဲ”
.....
...
“ ဟိုဟာ....မမလို ့..ေသခ်ာဖက္ထား..ျမင္းေပၚက ျပဳတ္က်လိမ္ ့မယ္...လို ့”
စကားလဲ ဆံုးေရာ အေမမရီလက္က ျမန္တာ..က်ေနာ့္ေခါင္းကို ေခါက္ထည့္တာ..ဂြပ္ ကနဲဘဲ..။
ငိုတာခ်က္ျခင္းရပ္ျပီး ပါးစပ္ကလည္း တခြန္းေျပာေသးတယ္..
“ တယ္...ဒီမသာေလး” တဲ ့..။
နာသြားတဲ ့ေခါင္းေလးပြတ္ရင္း မ်က္လုံးေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမၾကီးနဲ ့အေဒၚေတြက ျပံဳးစိစိနဲ ့..။
သူတို ့ ရီခ်င္ေနတာ က်ေနာ္သိတယ္..အေမမရီကို သူတို ့ေၾကာက္လို ့အသံမထြက္တာ..။

ဆက္ပါဦးမယ္
သစ္နက္ဆူး