ငါတို ့ရဲ ့အိမ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕အိမ္စုတ္ေလးပါ...
႐ွိဳက္ငိုသံေတြ ကာရံထားတယ္
စိတ္ထြက္ေပါက္ေတြ မဲ့ေနတယ္.....
အျဖစ္မိုးထားတဲ့......
ရိသဲ့သဲ့ ဖက္ရြက္ေတြၾကားက
မိုးရြာရင္ေတာင္ .....
ေသြးစက္ေတြဘဲယိုက်တယ္...။


အေမွာင့္ပေယာဂ လက္တံရွည္ေတြကလည္း
အိမ္တစ္ခုလံုးကို ရစ္ပါတ္လို႔ ....။

တစ္ခါတစ္ရံ....
အိမ္စုတ္ေလးထဲက....
စကားသံ.....ဒါမွမဟုတ္
ငိုၿငီးသံ ထြက္တဲ့အခါ.....
ေဘးအိမ္ေတြ မၾကားေစဘို႔
အထဲကလူေတြ.....
တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္လိုက္တယ္....။

အိမ္စုတ္ေလးထဲက
မည္ကာမတၱ ဆီမီးေရာင္ကလည္း
ဘာကိုမွ ရဲရဲမၾကည့္ရဲေအာင္
အားငယ္ေနရွာတယ္။

...........
ဒီအိမ္ထဲမွာဘဲ ေမြးခဲ့ၾကတာပါ
ဒီအိမ္ထဲမွာဘဲ ေသၾကရမွာပါ...
သူစိမ္းေတြလာမသတ္ပါဘူး
ဒီအိမ္ထဲကဘဲ ႏွိပ္စက္လို႔ ေသၾကရမွာပါ..။

တစ္ခ်ဳိ႕အိမ္ေတြမ်ား..
အိမ္ေအာက္က ေရႊအိုးေတြ႕ေပမယ့္
ေဟာဒီအိမ္ေအာက္မွာေတာ့
ဒီအိမ္ကလူေတြရဲ႕ အ႐ိုးေတြ
လက္စေဖ်ာက္ထားေလရဲ႕ ...။

ငါ့ရဲ႕အိမ္ကေလးပါ....
ငါတို႔ရဲ႕ေမြးဖြားရာ အိမ္စုတ္ေလးပါ
ငါတို႔ရဲ႕ အိမ္ကေလးေပါ့.......
၀မ္းသာျခင္း မရွိတဲ့အိမ္....
ေအးခ်မ္ျခင္း မရွိတဲ့အိမ္....
........
သစၥာေဖာက္ေတြ လုယူထားတဲ့ အိမ္။ ။


သစ္နက္ဆူး
(..။ကဗ်ာေဟာင္းေလးေတြပါ။....)